Alle inzendingen over emoties

Door schokken werd alles anders: Niets ligt nog op zijn plaats en weinig wordt nog herkend. Of was ik tot hiertoe zo blind en moet ik nu wennen aan ander licht? Eigenlijk weet ik het niet en anderen zeggen dat dit normaal is. Dan hoop ik toch gauw weer thuis te zijn al zal het huis andere muren hebben en zal de regen ook nat blijven maar…

Zwaar klinken de slagen ter middernachtelijk uur Over ’t verlaten plein, door lege donkere straten En in de stilte weergalmt de echo van muur tot muur En in regen ondergaat de stad ’t duister gelaten Lopend in het donker mis ik sterren en maan Kijk slechts somber naar ’t glimmende wegdek In zwarte etalages kijk ik slechts mijzelf aan Verder…

Een kamer hol en leeg klokslag als donder nergens meer die haastige stap slechts geluid van stille leegte. Herinneringen zonder beweging dof en grijs uren die blijven staan in ritme van seconden dagen zonder keer. Datum aan de muur op een prentkaart staat aangegeven waar wij elkaar vonden. Kamer hol en leeg. Klokslag, als…

Langs wanden van ’t verleden Klim ik door ’t heden heen Naar een toekomst van gedroomde Beelden van hoop en bidden Vrij van afkeer of aversie Beklim de toren van toen Die slechts angst en onwil kent Legde op mijn doen geen zegen Zie in spiegelglas van ’t heden De breuken en barsten Door gedachten, woorden En daden die elkaar bestreden…

Los het op met LIEFDE Waarom niet met VERTROUWEN Gewoon doorgaan met ZEKERHEID Je komt AANRAKING tekort Praten goed, ZWIJGEN soms beter Denk eens aan je MEDEMENS Verleden, heden, TOEKOMST Gedachten, dromen, REALITEIT Roepen, gillen, LUISTEREN Kijken, zien, DOORGRONDEN Jij, ik, wij allen SAMEN De wereld, ons land, het HEELAL Mijn…

Ze liep daar sloffend door de lange gang van het verpleeghuis blote voeten in badslippers we zaten op een bankje in die lange saaie gang greep ik zacht haar hand ogen vol van stil verdriet keken naar me maar ze zag me niet haar gebogen hoofd zwaar van ongeschreide tranen richtte zich enkel op de gesloten deur die voor haar…

Welke kleuren moet ik kiezen Om te schilderen hoe ik ben Met welke lijst me omlijsten En welke lijnen zal ik schetsen Zodat iedereen me herkent Bekijk me zelf in een spiegel In een schier geduldig glas Zoek de hoeken van lichtval Zie de beelden zo ze komen In de vormen zo het komt En hoor hoe langzaam Elke lijn en geluid verstomt.…

Vloeken is een papegaai die niet wil dat u dat doet. Vloeken is kracht- taal, maar van alle respect ontheven. Vloeken is vaak Godslastering als je eigenlijk voelt; 'ik zit niet goed'. Je eigenlijk normaal gesproken vindt dat je ieder woord dat je zegt op een schaaltje zou moeten wegen. Vloeken is vlerkentaal; felle kleuren die ver afstaan…

als een vriendschap eindigt in mineur… krijgt het hart een grijze kleur dan voelt dit als een harde klap als men elkaar begint te mijden en haatgevoelens komen op begint het hart serieus te lijden wil men zoeken naar een strop als je met dit gevoel gaat slapen en s' morgens sta je er mee op dan is haat een gevaarlijk wapen het maakt…

Zoveel wegen welk ik nooit heb begaan Zoveel paden ben ik voorbij gelopen Angst voor onbekende heeft zo dikwijls Mij bekropen op vele plekken waarheen Bekende routes mij richting wijzen Hoevaak heb ik voor verrassingen gestaan Slechts één pad wil ik blijven volgen Zal vallend en opstaand ‘t eind bereiken Vechtend om gekwetst en gekneusd Straks…

ik hoor weer het wiegelied van een vogel wil meegaan op de juichende tonen de echo bij me dragen diep van binnen als een tere wens op mijn lippen leggen doodstil zijn nog één keer tranen - morgen, ja, morgen zal ik warmte schrijven spreid ik het licht over de schaduwtijd kleur een nieuwe dag over de langdradige wond…

handen roerloos op elkaar aderen goed zichtbaar onder de tere dunne huid grijs piekte het haar in de late middagzon ineen gedoken zat zij daar maar waar blikken vaak afwezig zijn vonkten haar ogen met onverwachte helderheid haar stem die nog alle tonen kende gaf stevige repliek zij was niet ziek alleen het lichaam wilde…

het kalfje werd met een dun touwtje om zijn pootjes uit de drachtige koe getrokken de boer was de hele dag in touw op de boerderij schommelden wij als kinderen aan een dik touw op het schoolplein deden we vaak een potje touwtrekken en bij de gym touwklimmen in groepen is het vaak touw trekken om te kunnen overleven, zeker…

(voor Abys) Het was over middernacht toen ik jouw vraag om contact las. Je vroeg je af of ik de schrijver van 'De beschermengel van Rogi' was, wat ik was. Je woorden daalden traag in mijn schrijfijver af. Vervolgens gingen we chatten en ontdekte ik dat je naar muziek luisterde en tomatensap dronk, wat mij verbaasde, maar jouw zuiverheid…

Als het moeilijk is iets te zeggen wat je diep van binnen voelt, en het niet is uit te leggen wat je werkelijk bedoelt, laat het dan maar rusten, en zeg maar even niets; de woorden die je had willen zeggen, daarvan zegt de Stilte iets. gd…

de rivier zoekt zijn grens ik ben ontzettend bang leg blokken neer langs de spleten van mijn ziel vlucht een glooiing op gras onder mijn voeten vecht voor veiligheid m’n levenslijn loopt grenzeloos grillig langs randen van basalt de dijk draagt m’n pad klimmend naar zijn kruin kijk hoopvol omhoog de zon en het water kleuren m’n…

te voet dwalen stormen soms rondom ogen open het leven opnieuw vinden de verleiding aangaan uit de schuilplaats geraken sussend het ritme vinden bemoedigd door het hemellicht niet verslappen immers een bloem leeft op wanneer de neerslag haar wortel hoopvol voedt een zucht niets over het hoofd zien toch misschien net als…

misschien is dit geen ontkenning maar een poging een kras achter te laten in dubbelwandige leegte ik doolde door jouw gangen liep tot wederkeer nader tot vrije sector om het landschap op te zuigen waarvan ik het bestaan niet wist om te verdrinken in plaatsvervangend water te ontwaken uit een analoogslaap ik verbond mijn lot aan laadpalen…

Stilte in huis Straalt een eindeloze kalmte De rust om te denken Niks doen, tornado van gedachtes Denken over verleden, heden en toekomst Blaas ik het stof, van een vervlogen leven Een reliek vol herinneringen Geluk, liefde, pijn en verdriet Gevangen door een nummer, word ik meegevoerd Een reis door mijzelf, van buitenaf Herleef…

Trouw kun je niet meten, enkel ervaren. Dat is de schoonheid ervan!…

ze woonde daar alleen in een kast van een kasteel ik kon haar niet bereiken ze sloot zich alle dagen op ze had krullen in haar geest en niemand om haar heen niemand had de toegang tot het slot van haar vervallen deur verfrommeld blik, kapotte krik gescheurde houten planken ik zag haar nooit, mijn hart doorboord door pen en schroef…

Na de regen is de vochtige lucht in de oude havenstad blijven hangen het is nog warm, de dromen zijn nat maar droevig sluit de minnaar zijn ogen de liefde is zoek, de aarde lijkt plat nergens vindt hij platonische zinnen hij moet nu in stilte het duister beminnen geen zomerse flair, of stedelijk vermaak mensen zien hem niet, steken liever…

Adagio Ontloken woorden tijdens tonen van Mozart's oorstrelend adagio nog broos en schuchter zoeken beschutting in zacht bewogen zinnen ik raap ze op geef ze een warm plekje In de wiegende wind en milde avondzon.…

ik kijk naar ergens weg doch zij naar binnen niet de lippen spreken maar blikken zoeken een uitweg die van haar als van onder een deken immers haar ogen duiden zwart in een melancholisch teken de wangen kleuren bleek aangestuurd, wellicht door het hart ikzelf volg een onbestemde gedachte in witgrijs omhuld het is dat mijn glazen zijn…

mag het een onsje meer zijn een glas water bij het avondmaal een dorpsplein in nog ruwe stilstand pasgeboren, evenredig aan toekomst lukraak, lik op stuk, zoals verzilveren van late middaguren, niet te vergeten een gedicht, zodat flarden ziel zich laten nalezen, een vrachtwagen met panne, op de meest ondenkbare plek, verre reizen die…

Laat geen hart koud zijn als gure winterdag Kleurloos, hard, grauw bedekt door wolken Alsof er nooit geen warmte meer wezen mag Slechts afgunst ons innerlijk kan bevolken Laat elk hart warmer zijn dan een zomerdag In stralende zonneschijn geboren In glans die men aan de horizon ooit zag Met vogelzang die elk mens kan bekoren Laat elk hart…

Ik zie uit naar morgen Ook al is het vandaag In de komende dag Ligt een geheim verborgen Die mij ook thans Zozeer toekomen mag Zeker, ik heb weet Van het huidige moment Natuurlijk ligt ook alles in het nu Gelijk gister en het verder verleed Het is ook niet zo Dat ik ben ontwend Doch hij of zij die mij Werkelijk kent, Wil het…

Blindelings ga ik door de laan der nevelen Voetstaps tastend naar het pad der wijzen Ontwaar bomen als mistige schimmen rijzen Die bedreigend boven mijn hoofd prevelen Laat mij slechts leiden door mijn intuïtie Geen vermoeden waar ik ooit stranden zal Bereik ik de top of kom ik eerder ten val In wanhoop beraad ik mij op mijn positie Waar…

kijk, in het diepste blauw nachtzoen, uitdijend gemoed deze hoge tranenvlucht is om jou zie je niet mijn ongebluste verre groet zwoele maan, zo zinnensplijtend mooi wat heb je voor mij in 't verschiet in je hemelverzwelgende tooi een sonnet werd het niet…

praten gaat te snel zijn spraakwaterval verslist in klanken waarbij klinkers hun mooie volheid verliezen het is geen kabbelend beekje dat lieflijk stroomt langs meanderende lichtgroene oevers het hutst en blutst spet en sputtert in speelse kolkjes die klaterend rollen en dollen in jeugdig enthousiasme is hij uitverteld stilte…