Alle inzendingen over humor

Jouw kappersbezoek gebed zonder eind; morgen is ‘t mooie er af Ik maak geen eten gebed zonder eind; morgen heb je wéér honger…

ofwel: Rang is pas rang, zodra er een rang aanhangt. Professor Doctor Fluitenkruid Quaestor van de quakers, en kwieke kwestieuze kwibus, was de kwintessens van de kwintencirkel kwijt. Normaliter kon hij toch zijn quoten kwistig kwinkeleren doch de kwinten in de Notenkrakersuite echter Kon hij slechts kwakkelig kwiteren; Ergo: de…

het duurt maar even zei de beul seconden, twee in getal langer zal je niet hangen de nek is op meer niet ingesteld het lijf kan ik nog verlichten door u naakt te laten gaan wellicht dat we een flits aan tijd kunnen toevoegen doch de hoop zal daarin de angst niet verschuiven het denken is immers verward en verdoofd dan wel onderhavig…

Dansende mannen. In mijn stad, door mijn straat, reed vroeger de vuilniswagen, stapvoets gestuurd door een sjaggerijn, als ware hij bezig aan een onnozele mars. En elke jongen, vroeg of laat, wist dat hij ook vullisman wilde zijn. Maar niet de man die zo stuurs en dwars aan het roer wat zat roken en te klagen. Want de echte vullismannen…

'De wereld is zo fake geworden! Alle fut is eruit! Dwaze wegwerpmaatschappij!', orakelde hij als een batterijkip. 'Ach meneer...' zei ik, 'Mijn vrouw is een trein! Zo'n ouderwetse, zoals ze ze niet meer maken! Ze dendert en stoomt, raast met een verantwoordelijkheid aan honderdvijftig per uur, haar overtuigingskracht weegt zowat negentig…

In de grond wortelen gekostumeerde bomen: goed gekapt, in een park aangeharkt en rechtgetrokken. Het is alsof ze zweven in de mist, hunkerend naar een vertrouwd gesprek met het verblindende licht van een overspannen zon; een glimp van verstandhouding voor het geheel, gesloopt, verwordt tot groot boeket. Goed gekapt liggen de bomen…

Een botox dame doet denken aan ‘n soepkip opgeschud tot leghen maar het ei blijft uit en dat hebben haan en poelier door…

Als een kind had ik geen zandbak waar ik heerlijk in kon spelen want mijn ouders waren arm en dus zat ik aan de grond met de asbak van mijn vader mooie taartjes uit te delen vreemd van vorm -maar steeds warm dankzij Waldo -onze hond…

MET DE MUZIEK MEE Zwierig zwaait de zwabber ’t zeil bij een Menuet van Bach ‘k Was verbaasd toen ik dit zag op een doordeweekse dag Uit de gratie is de dweil Water Music klinkt verwaaid ‘t Ruimte sop wordt rondgezwaaid als de mob de vloer verfraait Wekker tettert onderwijl Dromenboek slaat mokkend dicht Cynisch is het ochtendlicht…

Ik kom weinig in Uw kerk meneer regen maakt ‘t land zwaar en traag en m’n lieve vrouw is ziek en teer ik weet dat pachters van kerkgrond kerks zijn en gekozen door de heer Goed woordje van U meneer pastoor als gelovig man, vrij van zonden en van liefde overstroomt hoor ik van knaapjes uit het koor De goddelijke stilte duurt maar even…

Mijn oom arme immigrant waar de man ook keek in Bazel rivier en beek dans l'eau transparant het bleef bij zwaar balen geen paling te halen in dat hele Zwitserland Tous les jours stomme pommes jamais un bas en son tirebouchon la suisse bien sur c'est un syndrome geen gerookte aal vet op je gazon toen op een dag vol tell&antismoke raakte…

Ik las het op diverse borden, om orgaandonor te worden. Ik ging eens voor de spiegel staan, daar zat nog best wat bruikbaars aan. Al was ik in de tachtig jaar, de dokter zei:"nou komt U maar". Veel onderzoek was er vereist, plus foto's en een vragenlijst. "Bent U de kluts nogal eens kwijt?" "Dokter dat is verleden tijd. 'k Heb hem…

mag ik een pondje palindromen niet verpakt consumeer ze hier…

de prins nam een kikkerslof mee hij vergat het glazen muiltje assepoes zit wenend bij de haard de reus at de gelaarsde kat op de toverspreuk, die was verjaard een markies zit nu met muizen sneeuwwitje dook in bed met de dwergen haar prins had de verkeerde Tom Tom hij hokt nu samen met Dorenroos . marion spronk | 7 maart 2009…

Hij houdt het been stijf en andere diverse pluimagerijen Zijn woonst is een bakhuis van opslagverzamelplaatsen het dakgebinte zweeft boven zijn pompsteen daar stoot hij zich af en toe bij het afkoken van zijn maïskolven Hij houdt er een bijverdienste op na afgezien van het pijpen rollen snuift hij iedere dag een beetje uit de urne van…

je ging opnieuw daar staan en liet je toch weer gaan van deze grote glijbaan met domme spijtoptanten misschien dat je nu dacht na weer een slapeloze nacht: je hebt jezelf zover gebracht want je kreeg plenty kansen nu is het dan te laat want hoe je ook nog praat ze komen niet t'rug die peters, henken, fransen kom klauter maar omhoog…

Achter de kawat Dat zegt wat Waar het gras groener lijkt Een prikkelbare strijd Mag ik schoppen Alsjeblieft In plaats van het stoppen In verdriet Deze boosheid uiten kost tijd Waar mijn teen onder lijdt Een klap Een bruin weerbarstig verhaal Een bak Waardoor het ijs brak Pontificaal…

Opeens stond hij daar Mijn voet lag meteen als een steen op het gaspedaal Daar vloog 'ie over mijn voorruit heen ons politieke kapitaal Ik heb Jan Peter aangereden Ik heb met mijn te hoge snelheid de wet overschreden!…

Wordt u door een oor geleld en geslagen door een klepel, door het leven dus gekweld: "zoek uw troost dan aan een tepel".…

Ja lach maar - toe lach maar bijna kostte het mijn leven toen ik staande in mijn hemd en door de haast wat ongeremd er met de Franse slag mijn kraag nog snel een strijkbeurt had gegeven Het is een zoenvlek - zei ik steeds maar oogstte enkel medeleven…

Ik heb een vest gekocht met gaatjes want ik ben vijftig jaar geweest, bekijk de gemêleerde draadjes, dit vest te dragen is een feest. Het heeft één knoop en is snel uitgetrokken en vliegensvlug trek ik het ook weer aan, zo kom ik er doorheen zonder veel mokken, nooit hoef ik in de kou te staan. Als ik omhoog vlieg door de lucht ontsnapt…

De trein reed door nog honderd meter. Langs het spoor een verdwaalde veter Ook een jas, in donkerrood, Oh, wat was hij dood...…

Soms vertrekt ‘n patiënt zwevend zegt de psych, die het vak koos om met mens en zichzelf te leren leven Ik zie mij als ballon aan ‘n draad meegenomen door mijn vrouw; met reden bang dat ze me loslaat sluip ik weg door ‘n kierende deur; de psychiater op vier hoog staart naar ‘n raam dat wijd open staat De broeders van Sint Adelheid…

De haan van ome Daan is begaafd een ziener die graankorrels pikt van ‘n genummerd toetsenklavier Daan vult de aangeslagen cijfers in Nostrahanus de gezegende haan componeert ‘n winnend formulier Dorpelingen die dol enthousiast Daan zijn wonder haan bezoeken vinden slechts zijn verengewaad ik heb niets gehoord vannacht jammert een verdrietige…

Mijn eerste grijze haren, De eerste rimpels in mijn gezicht: Die komen met de jaren, Ook het extra gewicht. Ik kan dit figuurlijk nemen, Maar letterlijk is het een feit. Dat kan ik makkelijker vergeten Totdat ik in de spiegel kijk.…

De bárzilmus heeft erge jeuk, toch durft ze niet te krabben. De laatste keer dat ze het deed, schoot haar karmonkel in een deuk en stond haar poot vol flabben. Geloof me maar: het is niet leuk behept met een karmonkeldeuk te hippen op beflabde poot in de Bárzilse Slabben. Nog liever ging ze stokstijfdood aan echt-niet-te-verdragen jeuk…

niemand wil er aan waarom zou je gaan weet dan dat je nog bestaat de seconde voor je gaat en dan ben je dood heb je geen poot om op te staan…

Het mij is de uitweg uit de psychologische tijd. Rest mij de tijd te vatten, maar ik val slechts in herhaling van een lange lijn tijdbuigers. Mijn voorouders hadden lange tenen, ze werden om de oren geslagen met grote oogkleppen. Onder voorbehoud van een kerk. Wij reizen altijd in de toekomst van de oorsprong naar een einde van inzichtelijk…

Boer op retraite te Heiloo wist in zijn reet van geen plumeau het leek hem sterk ingestoken werk zijn vrouw zei al men streek 'r pro deo…

en dan lig je op je sterfbed en plots besef je de bereidingswijze voor een perfecte beetgare pasta…