Alle inzendingen over verdriet

De blik in je ogen is soms zo koud ik voel me bedrogen, vraag me af of je nog wel echt van me houdt. Je trapt op mijn hart met je hele gewicht, doet alles apart met een stalen gezicht. Je geeft geen echte reden voor dit verwoestende gedrag, ik ben moe gestreden en verlies langzaam mijn kracht. De jongen die ik ooit ontmoette was…

Vandaag bekroop mij een verdrietig gevoel, vreemd...een mooie blauwe lucht, de zon. Begrijpt iemand wat ik bedoel? geen reden dus..zoals de dag begon. Ik heb zo veel, zou je denken, te eten, een dak boven m'n hoofd. Zo veel liefde te schenken, wat heeft mij van dit alles beroofd? Hopen maar, dat het morgen anders is, want ik wil wel vrolijk…

Even laat het geluk me in de steek... heb er gewoon geen woorden voor... en was het nét alsof het leek alsof ik écht niet helemaal spoor... Even eventjes een wat mindere tijd... ups en downs, net als het getij, zul je zien, raak ik je óók nog kwijt, het kan er allemaal nog vast wel bij... Even slikken, omdat het moet, leg…

Ik zie je Ik voel je aanwezigheid Ik moet niet denken aan die fijne tijd Maar dat doe ik toch Ik kan niet anders Ik mis je Elke seconde dat ik bij je was herleef ik opnieuw Ik houd van je Een traan rolt over mijn wang Ik haat je Je deed me zoveel pijn Je bedroog me Het liefst deed ik het terug Maar dat kan niet Omdat ik voel, dat ik nog…

Een glinsterend meer zij heeft stralend gehoopt op een oase in de woestijn dichtbij en teer haar toeverlaat blijkt enkel een fata morgana te zijn wijkt naar ver zwarte tranen huilt haar diep zuchtende ziel.…

achter de muur ben je thuis omringd door verhalen die nooit kloppen in een open huis wereld van illusie die instort zonder tovenaar er zijn geen nieuwe trucs was het maar waar de muur blijft staan nu ik dichtbij kom kan ik maar beter gaan…

ik staar omhoog en denk aan jou in het zwarte gat van de nacht ik stel me voor dat jij daar bent en gewoon tegen me lacht ik zie je niet, ik hoor je niet Wat ik voel? alleen verdriet omdat ik je zo mis heb ik bedacht dat daarboven toch iets is ik mis je zo hoe kan het ook anders je was mijn kleine neefje, mij bro vergeten…

Telkens overnieuw beginnen, achterlaten wat je lief was, de herinnering blijft, de pijn het gevoel de angst ook. Denken iets te hebben, iets moois, breekbaars, maar ach..., deuren sluiten, er gaan nieuwe open, maar het gevoel blijft. Pijn bij de herinnering, verdriet bij het gevoel en angst dat het je weer overkomt! maar... De tijd…

Net als alles beter lijkt te gaan De wereld weer wat mooier is En ik me er doorheen kan slaan Gaat de hele zooi weer mis Alles komt dan weer eens boven Weer een diepe diepe val En 't is dan moeilijk te geloven Dat 't dan toch weer goed komen zal En net als alles beter lijkt te gaan De wereld weer wat mooier is En ik me er doorheen kan…

het was een mooie dag, stapte uit bed en begon met een lach. ik dacht: Pasen! Hoera! tot je in het ziekenhuis bent bij je ma. ik hoorde het verschrikkelijke bericht, dat is niet uit te leggen in een gedicht. ik zat bij haar bed te kijken, ondertussen de geluiden te ontwijken. ze kon niet tegen ons praten, dat hadden we in de gaten. in coma…

Een dood gevoel van binnen heeft de macht over mijn hart Ik kan het niet recht plaatsen, het doet mij zo zeer Dat ik zijn glimlach niet meer zal vinden, nee, nooit meer Ik doe mijn ogen dicht en zie zijn gezicht Dat mij kracht geeft, en mijn ogen verlicht. Lieve opa, waarom ben je weggegaan Ik wou je hier hebben, ik kan je nog niet laten gaan…

Ik voel me triest ik voel me verloren draag een zwarte bladzij met me mee wordt er elke keer om bestempeld ik kan het niet meer horen... Elke keer als ik denk ik kan iemand vertrouwen en dit openbaren grijpt het lot me met scherpe klauwen... Het is een stempel die me brandmerkt de pijn schroeit dwars door me heen m'n geloof en m'n…

Mag ik even met je praten Over iets gewoons als Het weer of De dikte van je winterlaarzen Laten we het niet hebben over Over mij Over hoe koud ik het heb Laten we praten over Hoe koud het is Voor ons beiden Laten we Pratend over weer En winterlaarzen Elkaar zeggen Hoe zeer we elkaar missen Hoe we samen lijden Door de stiltes…

Ik mis je zo. Hoor je me niet? Ik mis je zo vandaag Ik wil je zien, voelen, aaien, ja, ik wil bij je zijn waar je ook bent Ik wil bij je zien. Zwaar zijn de dagen zo zonder jouw lach. Lang duurt nu de nacht dat kost mij veel kracht. Je hebt de berg bedwongen waar ik nu halverwege op ben. Nog steeds ruik ik je geur Er zijn nog zo veel…

een Fries volksdrankje hij dronk dat graag ik ben tot op de bodem gegaan ondanks het percentage de fles is leeg en de geest er uit een traan valt ten overvloede…

Ze praat honderduit, Maar niemand kan haar horen. In haar hoofd zijn duizend gedachten, Die haar de mond smoren. Ze is de beste vriend, Voor ieder die haar nodig heeft. Ze werkt samen met haarzelf, Terwijl ze naar haar doel streeft. Ze laten haar totaal vallen, Ze kan het niet helpen. En ze doet nog zo haar best, Om de innerlijke wond…

De morgen, hoort! Zij spreekt, des duivels en verdorven nerven, geen ziel zo rottend als de dood. Mijn hart zult gij 'dra zacht bekerven, smachtend naar het echte rood. Ooit was ik niets maar zoveel echter, gedogend door het zachte lot. Nu staar ik hard en zonder ogen, ter ere van mijn dode God. En voor u doe ik het gratis Voor u,…

Elke beweging en aanraking als een herinnering op mijn huid. Elke vorming op je gelaat die me vertelt hoe jij je voelt. geuren, geheimen, blikken, zo oneindig ver, maar toch nog dichtbij ergens, cirkelend om me heen. Tranen die smaken naar pijn, op een bedje van gevoelens. De wind glijdt door mijn haren bemoedigend en troostend tegelijk.…

Ik moet je delen, met 'n ander... en dat doet soms toch best wel pijn... zou soms nét als mijn tegenstander, toch wat vaker bij je willen zijn... Hij kan je kussen, en met je vrijen... en is dit wat ik zelf graag wil, kan alleen in mijzelf gaan schrijen, en is het aan jouw kant bedenkelijk stil... Half om half,zo voelt mijn geluk…

Voor mij is het niet weggelegd Tegen mij zal het nooit worden gezegd Dochter, nichtje, tante en zus Maar mama niet dus Voor mij geen zoete babygeur En geen ballonnen aan de deur Geen eerste stapjes En geen fruithapjes Dochter, nichtje, tante en zus Maar mama niet dus…

Wat is de waarheid mij waard, wanneer ik deze niet wil horen, omdat mij het verdriet niet werd bespaard, nog voordat ik je had verloren... Wat heeft mijn liefde voor nut, wanneer deze niet meer wordt ontvangen, zet mezelf alleen nog maar voor schut met dit belachelijke verlangen... Wat heeft deze periode met je gedaan, dat…

Ik zie de bui al hangen, en voel het in de atmosfeer, waar kan ik nog heen met mijn verlangen, ben jij de mijne écht niet meer...? En ik voel mijn tranen branden, nog voor het verlossende woord, zie de liefde van ons echt stranden, en slaat ons geluk hard overboord... Voel jij jouw liefde wegebben, en hadden we dit eerder kunnen weten?…

Tergend langzaam glijdt de nacht voorbij, voel me eenzaam en alleen... wanneer keert voor mij dan toch het tij, en wordt het nét weer als voorheen? Net zo eenzaam zijn mijn dagen, ben jij de enige die die me niet wilt horen, zie mij ontmoedigt zitten met al mijn vragen, die jij waarschijnlijk nooit zult beantwoorden... Waar…

sterven wil ik dag in en uit het stof opnieuw herrijzen vliegen, winnen tegen gisteren en elke klank die mij gevangen houdt en toch slecht schel huilt naar een maan al is ‘t geen tijd voor ziel en zinnenwezens die zich vergeefs…

Een roos die bloeit in de nacht is droevig en zwart haar hart is lelijk geschonden de ware weg der liefde heeft zij nooit gevonden. Haar blaadjes zijn diep gegroefd geen bij, geen vlinder, die haar sap heeft geproefd. Door de morgen wordt zij nooit bedauwd geen hand houdt haar zachtjes omvouwd. Zo schuwt zij ieder daglicht dekt met een…

Verscheurd door angst, pijn en verdriet zo ken ik mezelf niet Voor anderen rechtop, het hoofd geheven maar diep van binnen gebroken en vol beven Lachend en roepend: "Alles komt wel goed" maar innerlijk zit ik zonder moed Ik heb gefaald en ben niet goed genoeg ondanks mijn vechten, ondanks mijn gezwoeg Hoe kan ik ooit zijn wat van mij wordt…

hoe gaat het goed met jou ook goed de waarheid zorgvuldig vermijdend praten ze over koetjes kalfjes zeggen gedag vervolgen hun eigen weg leeg van woorden vol verdriet…

kleine stapjes op het tapijt zo stil dat niemand kijkt de kleine val niet ziet van een mens in opbouw te wankel voor verticaal het groot geluid, daar waar de zachte schedel kraakt tegen het houten geweld van de schuldige eiken kast zonder waarde, zeker na vandaag klaar voor de brandstapel en dan opnieuw de stilte geen wijzende vingers…

Al de hele week trek ik mijn haren uit m'n hoofd, omdat ik weet, dat je nu bij hem bent... voelt mijn hart aan als verdoofd maar ja, het is en blijft je eigen vent... Stikjaloers, omdat hij bij je is, kan mijn verdriet niet langer verbergen, voel je dan niet hoezeer ik je mis, hou toch op me zo te tergen... Maar ik weet het, je…

de bomen druipen van verdriet ellende moddert tussen wortels tussen tenen sompig riet, ween niet ween niet wolken zwelgen van de tranen en het regent open kranen van een somber droevig lied dat geheel geen uitkomst biedt waarom niet jij wiens wil geschiedt…