Alle inzendingen over verdriet

Ik droomde vannacht Over een vogel Hoog in de lucht Zo vrij en toch op de vlucht Niet lang daarna werd ik ruw wakker Jij stond daar Ruikend naar zuur Niet weer, niet op dit uur Toen begon het Je zou stoppen het zou over zijn Ik bepaal jou niks, klopt Ik zoek het wel uit, fijn Daar komt het dan Ik was niet snel genoeg weg Dan morgen…

Niet kunnen krijgen in wat je gaf Niet kunnen geloven in wat onzichtbaar was Niet kunnen denken in wat ondenkbaar was Niet kunnen vertrouwen in wat goed leek…

Zit soms wezenloos voor me uit te staren, niemand weet, hoe ik me voel... wil zo graag jou in m'n hart bewaren, maar wordt bedolven door een angstgevoel... Zit soms urenlang voor me uit te dromen, een ieder ziet, dat ik mezelf niet ben... heb jou zó diep in m'n hart genomen, dat ik eigenlijk mezelf niet meer ken... Zit soms veel…

daar zit een meisje gebogen in de hoek huilend haar gezicht, nat van tranen vertelt woorden zonder geluid haar ogen vol met tranen vertellen de pijn zonder geluid haar polsen vol met krassen vertellen het verdriet zonder geluid ze huilt ze bloedt ze schreeuwt ze sterft zonder geluid…

Jouw verslaving Ons verdriet Jouw egoïsme ziet het niet Je hecht geen waarde aan het leven Alleen in dope-gedachten leven Niks neem je aan van niemand niet Kom op lief broertje: stop ons verdriet!…

dit is niet mijn adem die ik via strottenhoofd in woordenloze non-betekenis uitblaas noch zijn het mijn voeten die door naar verder onbedacht cirkels draaien het zijn reddeloze ogen die me door niet-gebiggelde tranen mezelf laten zien onder jouw invloed…

De wind ruist in mijn hoofd ...ik luister. Zachte regen streelt mijn huid ...ik huiver. De zomer vertrekt uit mijn hart ...ik neem afscheid. Kille herfst gevolgd door ijzige winter zoals altijd. Het gaat voorbij , ik weet het ... De lente komt weer.…

hartstochtelijk vond ik je diepe schaduw, verdonkeremaand maar toch Liefde, uiteraard het zijn diegenen, waarvan je doornen ondervindt op twijgjes, ondiep en te meer somber tussen intense tinten donker met toch die eeuwige schakering treurend rood er zit een dramatisch klampen aan mijn nuances verzinnen, van deze strootjes minstens even…

Incest Waar eigen bloed Misbruikt in ongeremd gijl besef Nacht na nacht opnieuw vermoord Wordt de stille kreet nimmer gehoord Achter hermetisch gesloten deuren Kan steeds het vunzige gebeuren Gesmoord verstikkend in ademnood Is de liefde voor altijd dood…

Het is nu al zo lang geleden Dat ik je voor het laatst zag Al die tijd heb ik gebeden En denk ik weer aan je lach Veel woorden zijn gestreden Veel pijn is er gedaan Elkaar nu steeds vermeden Ontkennen het bestaan De tijd kruipt langzaam voorbij De uren, de dagen, de weken Eens hoop ik dat jij voor mij Deze tijd doet verbleken Elke…

Als het einde in het zicht is en de waarheid aan het licht is Als de laatste slag heeft geslagen Kan ik deze last nog dragen? alleen de sterkste blijft bestaan blijf maar bij me als we vergaan we zijn slechts een schaduw op de muur we zijn aan het spelen met het vuur ik ben degene die blijft leven alles wat ik heb dat zal ik geven ik…

Het verloren engeltje niet meer tastbaar onvindbaar... De mooiste en ook de pijnlijkste ervaring in je leven Je had het zoveel liefde willen geven Eens zie je je kindje weer schat, en herkent het jou als de vader die het zo graag had gehad Je had het zoveel liefde willen geven... Niets op de hele wereld is erger dan je kind…

Zo nu en dan komt er een lichtstraal boren tot waar ik mijmer, in mijn droef gevang dan kan ik eventjes de fijne zang van een verdwaalde Vogel horen, zo nu en dan… Het venster is te hoog voor mijn bereiken, zwak is de schemer, die er binnen dringt, maar ‘t is somtijds of buiten iemand zingt dat straks de wrede muren zullen wijken, - zo nu…

Je weet het allemaal niet meer. Als je terug kijkt op je leven doet het zeer. Waarom word je geboren om vervolgens nergens bij te horen? Voor elk potje is toch een dekseltje te vinden. Je wil je oh zo graag aan iemand binden. Al die liefde die je hebt opgespaard. Speciaal voor díegene bewaard... Op een dag loopt ze zo je leven binnen…

Ik wil niet alleen Ik wil jou Maar ik moet Je uit m’n hoofd zetten Het heeft geen zin Mezelf te blijven kwellen Het is een kutsituatie Ik weet niet wat Ik met mezelf aanmoet Waar moet ik heen Met al m’n emoties M’n gedachten M’n gevoelens Ik wil ze uiten Maar het liefst bij jou Nu schrijf ik het maar op Bij gebrek aan beter Maar…

Pijn heel veel pijn is wat ik voel Een pijn door m'n hele lichaam en ziel Verdriet zo veel verdriet is wat ik bedoel Een gesprek gehad dat ik niet had gewild Iets gehoord wat niemand wil horen Een geliefde vertelt je pijnlijke woorden Woorden die geen mens wil horen Heel pijnlijke woorden die ik liever niet hoorde Zo pijnlijk waren deze woorden…

...en terwijl jullie verder kletsen, leven, lachen, houden van, maak ik stilletjes kapot wat jullie zo geweldig vinden. Ik ben niet wijs, zelfs niet verstandig, ik ben niet slim, niet mooi, niet leuk. ...en terwijl jullie verder kletsen, leven, lachen, houden van maak ik stilletjes kapot wat toch nooit waarheid is geweest.…

Tranen, rollen uit mijn ogen, stuk voor stuk steeds en steeds meer.. Maar niemand zal ze zien, niemand, op deze wereld, komt te weten, dat ik huil.. Daar zorgt mijn masker voor, die laat mij zogenaamd vrolijk zijn, en laat mij lachen, om mijn pijn.. Geen tranen, geen verdriet.. Mijn masker, laat mij lachen om verdriet..…

Verdwaald in het leven Soms hebben we dat even Dat we het niet meer weten Door een duistere sluier omgeven Dat we even in duisternis leven Tot de zon weer zal doorbreken En de duistere sluier zal afbreken Zodat we door het licht zijn omgeven Zodat we ons weer op de goede weg begeven Zodat we weer verder gaan met het leven Zodat we de duisternis…

Je hebt heel wat klote jaren achter de rug En er is verschrikkelijk veel gebeurd Iets wat je geen plekje kan geven Maar waar je wel mee moet leren leven Datgene waar je op het moment het meest mee zit Dat is het verlies van je kind Je voelt veel pijn in je hart Voor je kind dat je in je lichaam bij je had Je voelt heel veel verdriet van binnen…

Een zwaar verlies heb jij geleden Pijnlijk en moeilijk niet te vergeten Zo veel pijn die jij voelt van binnen Je zult het keihard uit willen gillen Drie maanden zat het bij jou binnen Jouw kind waar jij een goed leven voor wilde Het lot heeft hem van jou afgenomen Zijn ziel is naar de hemel gevlogen Maar een stuk daarvan is in jouw hart gekomen…

wat is huilen? is het een teken van verdriet. of wil het zeggen: vergeet dit moment niet. een traan rolt over mijn wang. ik filosofeer over dit moment. Duurt mijn verdriet nog lang? Ik ben er niet één die voor verdriet wegrent. Ik wil niet verdrietig zijn, Ik wil m'n blijheid kunnen tonen, laat mij verlost zijn van de pijn dan zal ik mezelf…

Ik sluit mijn ogen, zie je lichaam... doof mijn oren, hoor je stem... maakt dit mij, zo vreselijk eenzaam, want je bent, nog steeds van hem... lig jij heel veilig, in zijn armen, had zo graag, hém willen zijn.. om mezelf aan jou te warmen, en dat gemis, dat doet me pijn... Onthou maar steeds, jouw lieve zinnen... "heb geduld…

In de lente ontlook de bloem In de zomer scheen de zon volop In de herfst viel het eerste blad En nu, nu is het winter in m'n hart…

Nu zal ik vertellen wat ik voor je heb gedaan. 50 duizend tranen heb ik gehuild, geschreeuwd en gebloed voor jou, en je wil me maar niet horen. Ik wil je hand deze keer niet, deze keer red ik mezelf. Mischien word ik dan een keer wakker, niet dagelijks gekweld, verslagen door jou. Net toen ik dacht dat ik de bodem had bereikt, sterf ik weer.…

als een bom sloeg hij in emoties spreek voor zich lopen zonder een woord te kunnen spreken dwalen in je eigen wereld waar in alles nu anders blijkt te zijn dan je dacht even hart en diep zuchtend en de rook blijkt verdwijnen gedurende in de tijd blijkt allemaal niet zo slecht als de rook verdwenen is…

De stiekeme trots wanneer je jezelf voorbij loopt, uitgeput neerzakt en niet toegeeft aan je gevoel. De stiekeme trots wanneer je voelt dat je verdwijnt, langzaam maar gestaag en dat nooit meer op wilt geven. Die stiekeme trots maakt dat ik elke dag weer faal, wanneer ik opsta en nog steeds besta.…

Een ijspegel Heeft mijn hart doorboord Mijn ziel op non-actief gezet Verscheurd door pijn Bezie ik de grauwe wereld Kleurloos en troebel De kille stilte schreeuwt De leegte vult mijn wezen Met lege blik staar ik naar buiten En schrijf je naam op het beslagen raam…

Sla mijn handen voor mijn ogen, wil de waarheid soms niet zien... voel me soms heel erg bedrogen, is dit hetgeen wat ik verdien? Hou mijn handen voor mijn oren, wil niet horen wat men zegt... was beter blind en doof geboren, zijn veel woorden onterecht... breng mijn handen voor mijn mond, voorkom daarmee veel scherpe zinnen... raakt mijn…

Mijn God wat doet het pijn, om hier nu alleen te zijn. Rond deze tijd was je anders geboren, maar helaas zijn wij jou verloren. Geen kindje in mijn armen, geen baby die mijn hart zou verwarmen. Mijn hart loopt over van verdriet, en echt niemand die dat ziet. Voor de buitenwereld ben ik vrolijk, de buitenwereld merkt echt niets kijk…