Lachen om verdriet
Tranen,
rollen uit mijn ogen,
stuk voor stuk
steeds en steeds meer..
Maar niemand zal ze zien,
niemand,
op deze wereld,
komt te weten,
dat ik huil..
Daar zorgt mijn masker voor,
die laat mij zogenaamd vrolijk zijn,
en laat mij lachen,
om mijn pijn..
Geen tranen,
geen verdriet..
Mijn masker,
laat mij lachen om verdriet..
Zie ook: http://www.mandysgedichten.startje.be
Schrijver: Mandy, 12 september 2007
Geplaatst in de categorie: verdriet
Verdriet 2.0 met 1 stemmen 
859
859
Geef je reactie op deze inzending: