Alle inzendingen over spiritueel

wat als je gedwongen bent om aan het spel mee te doen een best aardig spel maar waarvan sommige regels toch oneerlijk zijn en jij daardoor nooit z’n echte totale schoonheid herkent wat als het leven goed blijkt en toch de dood heeft als lelijk slot een dissonante finale aan een melodieuze symfonie maar wat als je alle regels…

Ik zag een vrouw Ik voelde wouw En al gauw Sprak ik haar aan Een open gezicht Als een open toneel Waarvan het doek niet valt Sprak ze ook mij aan Ze vertelde over rouw En die bleef rauw En ruw ook na 17 jaar Om haar verloren man Ik leefde mee met Die emotionele, intieme Bittere spontaniteit Welke tijdloos lijkt te blijven Maar…

Dansend over de koppen, brandend in de hel. Mijn ziel lichterlaaie, toch vond ik je wel. Daar lag je dan te wachten, onder een graniet verdriet. Zonder enige emotie, veel hoop had je niet. Gestorven nog voor je geboorte, bang als je was. Te leven, gewoon te leven, op te staan uit je graf. Met brandende zolen, verdovende pijn. Gejaagd…

zorgvuldig strooit hij het papiergeld uit bij het huis van zijn dode zoon ritueel verbrandt hij het dodengeld dat in as opgaat maar niet verdwijnt de biljetten gaan over naar de voorouders in het hiernamaals zij kunnen nu alles kopen wat ze nodig hebben vader en de familie zoeken elkaars nabijheid schuiven dichter…

Onze puzzel raakt niet af hier. Ik raak niet uitgepuzzled, totdat. Totdat mijn laatste uur hier slaat. Totdat mijn ziel in stilte spreekt: Het is helemaal genoeg hier. Jouw aardse puzzle is nu àf. Vertrouw en wees gerust. Boven wordt die puzzle, en al jouw aardse spelen, fantastisch verklaard. Jouw twijfel en jouw puzzel, onweerlegbaar…

Een Wetend Gevoel roert zich in mij wanneer ik kleuren kies bij het schilderen of snaren aansla op de citer Anderen doen uitvindingen ontwerpen processen schrijven de waarheid of fantaseren die Zijn het de Muzen een goddelijke geest of is het de stroom van de tijd die nectar giet in open monden? Gewoon de mond openen als een chakra…

Laat mij maar nog even roeien vannacht in hoge baren worstel ik tot de overkant Daar word ik straks wellicht opgewacht op ‘t toverachtig golvend hemels strand Hoor de golven zingen in de woeste zee golven stervend op uitgestrekte stranden Achter een verlaten einder wacht er vree dewelke ik omarm met de beide handen Zie de lichtjes dansen…

Ik ben onderweg, met uitzichten, dat is het – doelen zijn bijzaak.…

Ik leef: momenten waarvan ik niets weet en niets kan weten Pas een fractie van een seconde erna besef ik het – mijn verstand verdeelt het in mezelf in anderen en objecten – wat er allemaal niet is wanneer ik leef, dan ben ik één met alles zonder dat er aandacht en zintuigen aan te pas lijken te komen Het is gewoon zo en kan niet…

Loop niet weg van je gevoel, in de donkere nacht, vadertje maan schijnt begrijpend en lacht. De berg ten top, door heuvel en dal, de staaf die je steunt, je komt niet ten val. Je rood scharlaken mantel, die je behoedt, je schreden heel teder, vervolg je de vloed. De stenen verdwenen, terwijl je ze zocht, eeuwen geleden…

hoeveel God iedereen in zich heeft weet niemand misschien zijn we het wel voor de volle 100 procent wie weet een schilder legt toch ook z’n hele ziel en zaligheid in dat wat hij schildert toch bekruipt me soms het vreemde gevoel dat wij misschien nog iets beter uitgewerkt moeten worden…

uit water zijn we opgestaan en veelal zullen we dezelfde weg als haar af gaan van bergen zullen we aflopen uit de hemel zullen we vallen nooit eens stilstaan soms slechts eventjes in een plas je spiegelend aan de hemel waar je ooit eens was zul je de weg vervolgen die water heeft te gaan en ook de mens zal blijven stromen…

een Arendsveer viel op het gras dat is niet goed de geest van de vogel heerser in het luchtruim huist in de Veer zij symboliseert de moed van een krijger roffelende trommels zingende mannen rinkelbellende rokken van dansende vrouwen alles wordt stil de Veer kan niet blijven liggen geduld is een schone zaak…

Wanneer ik jou mijn kwetsbaarheid laat zien, geef ik jou gereedschap in handen om me te breken. Wanneer ik jou mijn kwetsbaarheid laat zien, geef ik jou gereedschap in handen om me lief te hebben.…

De Aarde is mijn getuige: Mijn apengeest is een flakkerloze vlam die het duister verlicht, helder en diep als een bergmeer, wijd open als de hemel erboven, rotsvast bij de verleiding van Maya. Helemaal ZEN, alsof ik bij leven al in Nirvana ben. Dodelijk saai!…

vandaag heb ook ik heel even net als hij toen over water gelopen niemand keek er van op dat een schijnbaar heilig gevoel me leek te zijn bekropen even heel even meende ik te zijn uitverkoren ach nee ik wist immers het water was bevroren nee ik maak niemand echt niemand iets wijs en trouwens het was maar even heel even en toen…

Geen regels om te volgen, geen structuur wat er bestaat. Elkaar steeds dieper raken, niet met liefde maar met haat. Een energetisch spel te spelen, zonder het fysieke deel. Alleen de triggers en het ontwaken, zelfs zonder het lichaam wat ik graag streel. Ik wil je haat ik wil je liefde, ik wil je 3D in mijn bed. Maar ik zie dat niet gebeuren, want…

behoedzaam haalt ze haar beminde uit de kist onder het zingen van eeuwenoude zangrituelen ze wast en balsemt hem trekt hem nieuwe kleren aan teder borstelt ze het haar ze zingt voor hem bindt nieuwe wikkels om hem heen ze schuurt en beitst zijn kist ze heeft zijn geest teruggehaald geen vaarwel voor geliefden die nog samen…

het zijn de echte vragen waar de antwoorden aan voorbij zwemmen omdat ze niet echt passen ze zijn te klein te groot te kort te lang of de kleur staat ze niet het zijn foute jassen basale vragen als zijn we alleen in het universum gaat het licht ooit uit hoe oneindig is oneindig is er leven na de dood waar is God? de antwoorden zwemmen…

Het heeft mij niet nodig, ongeacht wat ik doe, laat en denk Het is Het stroomt of verzamelt zich Als ik me overgeef en Het vanzelf laat gaan zonder iets te hoeven doen besef ik Het ervaar ik Het gedachtenloos ziel in de Ziel stroom met de Stroom een wissellichaam van Het Ik adem en neem Het waar, waar Het niet stroomt…

Hij raakt losse kiezels Tot helder klare lijnen Wanorde is des griezels Tuinieren is verfijnen Trek in steentjes Een ad-hoc-spoor Zweet stil peentjes Voren gaan nu voor Letters tot woorden prikken Woorden tot zinnen schikken Niet licht te beschrijven Wat de raker doet rijven Onze natuur beleven Moeder aarde eren De zin in het leven…

Als een kaars die brand Zo warm en gezellig Zit ik hier op de bank Met rode wijn en muziek Geniet ik van de beat De stilte in mij die ik meermaals ervaar Kan ik soms genieten van het hier en nu Maar ook de chaos in mij Daar leer ik mee om te gaan Zoals één druppel die valt Met meer dan duizenden Uit de lucht Zal ik soms de stilte en de…

aan mij is geen sjamaan verloren gegaan voor mij geen gehuil bij volle maan daarvoor ben ik te nuchter in dit aardse bestaan…

tot slot zal ik de door jullie gewenste vrede geven maak er alvast plaats voor vrij (in alle harten) maar alleen dan – als jullie laten zien het echt zelf te willen zei God…

Hoor mij, oh Aarde: laat mij delen in uw macht, schenk mij een vruchtbare basis, gezondheid en kracht. Hoor mij, oh Lucht: laat hoog en vrij vliegen mijn geest, sneller, helderder en scherpzinniger dan hij ooit is geweest. Hoor mij, oh Vuur: laat mijn passie ontbranden, laat warme levenslust stralen in mijn hart en uit mijn handen.…

daar heb je het weer de weg slingert heen en weer waar mijn auto staat weet ik niet meer op een wankele houten rand hang ik tegen de wand de deur naar de overkant klim ik hoog boven de straat langs een bouwvallige gevel gaat mijn been van de richel omlaag vallen kan niet vandaag ik blijf zweven als ik op de balken sta dwars oversteek…

Mijn horoscoop heeft mij verteld U moet iets dierbaars los gaan laten Sindsdien ben ik in alle staten Zoek ik in hooibergen een speld Zovele dingen zijn mij lief Zovele mensen, planten, dieren Zo vaak wil ik het leven vieren Ook al behelst het ongerief Nog steeds is er geen fair verdelen En zijn er dwazen aan de macht Het zal toch niet…

God hoeft ze natuurlijk niet te overleggen z’n geloofsbrieven wij kunnen ze immers inkijken naar eigen believen ook al kun je geen woord lezen kijk om je heen wat zou hij ons nou nog meer moeten bewijzen in wezen hoe moet hij ons nog meer gerieven ga niet in ze zitten krassen is een van zijn adviezen maar we gebruiken onze oren…

Jij zegt: Ik kan niet. Ik zeg: Je wilt niet. Zo draaien wij jaren, maanden en uren om elkaar heen. En dan is er geen kunnen of willen meer: Wij zijn.…

als je vliegt op onmeetbare hoogten met eindeloos uitzicht kijk ik mee als je duikt in donkere diepte op zoek naar inzicht breng ik je licht als ik roep als ik zwijg als ik je laat weet dan dat ik het ben die altijd naast je staat dus vlieg maar duik maar laat het tij maar keren je hoeft me maar te vragen en ik zal…