202 resultaten.
Je vinden
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
19 Ik wil je altijd blijven vinden
als het aan mij lag
elke dag
maar alleen wanneer het vinden ook van jou mag ...
al kijkend naar de blauwe lucht
tussen de zelf gesponnen witte suiker wolken,
al zoekend tussen de miljoenen regendruppels op een druilerige dag,
of
als de wind die de horizon aftast van de zee
en verdwijnt tussen hemel…
Tijdloos intiem
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
127 Ze schuift haar hand
tussen haar pillow
en haar wang .
Huidhonger roept
in een trage gesmoorde schreeuw.
Haar aanraken
is warmte
sijpelt
via elke porie
naar binnen
een stukje
zelf beminnen.
In foetushouding
omwikkeld door beddeplooien
zakt ze weg
in haar beschermende womb.
Het raakt,
haar aanraken,
als striemen
van vergeten…
Stilte
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
72 Ze wandelt met de seizoenen door haar leven.
In haar dromerigheid versmelt ze met het vloeibare van een voortdurend veranderende hemel,
waarin nog de dood,
nog het ebben van de tijd
de veelkleurigheid van bloesems bedekken.
Haar blik dwaalt over het geblakerde land van zwijgzaamheid,
altijd zoekend,
eindeloos wegrennend van zichzelf in haar…
Even dragen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
39 Kon ze maar even haar hoofd
in de handen van jouw schoot leggen.
Jouw kom als drager
van haar
beleven
voelen
gedachten.
Opgerold in foetus houding
omringd door helende energieën...
vloeibaar baarmoedervocht
waarvan elke trilling
als een golf
haar celgeheugen zuivert
van aardse pijnen.
Luchtclusters lichten op
ontrafelen de knopen…
Huidhonger
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
44 Ze schuift haar hand
tussen haar pillow
en haar wang .
Huidhonger roept
in een trage gesmoorde schreeuw.
Haar aanraken
is warmte
sijpelt
via elke poriën
naar binnen
een stukje
zelf beminnen.
In foetushouding
omwikkeld door beddeplooien
zakt ze weg
in haar beschermende womb.
Het raakt,
haar aanraken,
als striemen
van vergeten…
Geluksmomentje
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen
69 Druppelsgewijs
Drop , drup, druppel
sijpelt de wereld binnen...
De eerste ochtengeluiden
op de achtergrond ;
De haan die kraait.
De dorpskerktoren die de eerste uren slaat.
De wind die door het raam fluistert
en mij in stilte kluistert.
Een lied van een kleine pimpelmees
eerst wat onzeker
en dan minder bedeest komt zijn roep.…
Pittoreske straatje
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
203 En toch kan je ze nog vinden...
Die oude vervallen straten
met hun eigen verhalen
van Miet
de dochter van Marie
getrouwd met Jan van de visboer
en achter het raam
op de hoek van de straat
de dorpshoer.
Enne....
De facteur van toen
dronkend zwalpen van nr. naar nr.
zijn werk zo goed mogelijk doen.
De blaffende straathonden…
Dauw robijnen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
32 Nachtwolken vluchten zwijgzaam.
Een koude ochtend-adem zeilt binnen door de ramen
en al spinnend rijpt de dageraad.
In het traag ontwaken
hoor ik de stilte achter mijn stem
en overstijg de roes van mijn dromen.
Tastend zoek ik mij een weg tussen de lakens
wijl haar beeld uit mijn lichaam verdwijnt
haar zoete parfum
tussen witte regen vervagend…
Oneindige muze.
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
61 Oneindige muze
Ligt niet voor het graaien
ook niet wanneer je denkvingerig
elk leven uitdagend blijft paaien.
tredes overstijgt
in leegtes tuimelend
grabbelend naar tijd
weer een illusie ten spijt.
Nieuw geboorte
je leeft
je sterft
wie weet wel 1000 keer
dimentionaal
beleef je opnieuw
elk leven
telkens weer
ruimte en tijd
gaan…
Lentedooi
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
76 Zo peperzoet geurt jouw zijn
tussen vlier en beek
als een stiekeme droom
die naar iets van decadentie proeft.
Vijftig tinten ...?
Maar ik zweef
gewoon tussen beelden
van een vergeten winter
de koude van ijzige lichtblauwe lucht.
Dwangmatig bespeel je mijn gedachten,
kunstzinnig en grenzenloos,
zonder weemoed
geen hapering
alleen…
Ochtendwaken
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen
85 Terwijl de hemel open plooit
van purpergrijs naar geel verkleurt
met vegen wit erdoor,
net of iemand een stuk stof ontrafelt,
priemt het eerste blauwe van de dageraad door de hangende mist.
Geluiden,
bijna onhoorbare trillingen op de wind,
komen door het raam aangewaaid,
langzaam zwellend tot een geheel van twinkelend vrolijk vogelgezang…
Ze luistert
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
78 Ze luistert,
verdwijnt waar de wind haar van 't verleden lost.
Haar koude adem,
pijnen van haar ziel bevriest
in het verlangen naar eenvoudig voortbestaan,
niet verblind door met nevelen bedamte ramen,
ogen als poorten naar haar inner bestaan.
Haar schommelstoel schommelt haar voort.
De lamp op de tafel gedoofd
was het in kamerschemer
dat…
Ouderling
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
94 Zijn stap werd traag,
al trager dan voorheen,
gekromd zijn rug,
veel ouder,
niet goed meer te been.
Men noemt je oud verdriet.
Je schuffelt voort
tot aan jouw plek...
die oude bank.
Een traan streelt jouw wang.
De tijd, te snel,
maakt je bang.
De kille winterwind
trekt door je botten heen,
onzichtbaar draagt hij oud,
beroert…
Tussen gevlochten takken
netgedicht
1.0 met 1 stemmen
61 Takken vlechten zich ineen.
Stilte fluistert zwijgend
door het bladerdek heen... '
Hemelwater slingert zich een weg
in 1000 druppels
blad per blad
kussend, sussend, strelend....
In de schaduw van haar blik
spreekt haar stem
tegen het weten.
Ze koestert de Liefde
als een diamant
vanuit ruwheid
door het leven geslepen.
Ze…
Tijd illusie
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
87 Vanmorgen trok ze haar ochtendjas aan.
De vroege winterzon streelt warmte over het land.
Ze staat op de drempel om op stap te gaan
maar blijft besluiteloos staan en sluit haar ogen,
raakt met haar hand een onzichtbare poort aan.
Balancerend op een Koord tussen nu en wat komt
hangt een fractie van tijd.
luttele seconden lijken wel een…
Ze vraagt zich af...
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
71 Ze vraagt zich af wanneer het ouder worden is begonnen
en of het leven wel levensecht is?
In haar vergeten momenten
verwateren de beelden
en verdampen in een traan
terugblik naar haar oeroude zielsbestaan...
Ze verbergt zich in de stilte
waarin de dag haar blijft schaduwen
zoals
de zon die leert haar donkerte te omarmen in de maan…
Wachten
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
65 Ze leunt tegen de hemel aan
zoekt langs lijnen van dromen
de geur van honing
zachtheid als zijde
de zon die te voorschijn komt uit de nacht
wacht en wacht
zucht naar
tijd der tijden ...…
Ontwaken
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
37 Telkens opnieuw breekt de ochtend de nacht,
als een eierschaal rond de aarde
barst het ochtengloren
waaruit het geel als een ronde bol
aan de horizon stijgt,
de lucht vult met heldere lichtkleuren.
Laag per laag ontmantelt ze haar wereld van het donker nacht gebeuren
en laat leven weer geboren worden.
Het dieren-rijk begroet als eerst het…
Voorwinterdagen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
145 De voorwinterdagen bevriezen
in de vroege ochtenden
de zonnewarmte boven struiken en graskruid .
De lucht hangt zwaar op het land
als een soort drukkend blok,
onzichtbaar en nevelig massief .
De wind, geurend naar aarde,
strijkt vluchtig over het koude stervende groen
om te verdwijnen tussen de duisterrode uitgebloeide novemberbomen.…
Iets ontroert...
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
148 Ze begraaft haar hoofd in de laatste zomerbloemen,
haar mond gesloten in stille huivering
verrast door vragende, smakeloze, vochtige lippen...
Wat zoekt ze ?
Ze zoekt het koele water dat borrelend lacht naar de bomen
die elkander toe fluisteren .
Wat hoort ze ?
Ze hoort het zachte zilverscheuten klinken
onder het groen van het eikenloverenbad…
Minnen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
221 Hoe licht of donker ook
de schemer vertelt me dat ik de avond word
waarin ik dan verdwaal en behoedzaam wacht
op lippen die mij zoekend vinden.
Ik kom van ver
om je woordend gefluister,
om je kreunend verlangen,
om je vragende warmte
die traag, veel te traag
zich om mij heen sluit
en mij aan jou kluistert,
als een stilte die valt…
Strijd
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
71 Hier verwijlen we weer
als stormgoden blind in elkander ,
zwijgend als verloren zielen in mistwolken,
wachtend, vragend, vermoedelijk ook argwanend
voorbij het beeld van gelukkig zijn starend .
Hier liggen we weer
dromend van wilde vormen
in elkanders handbereik
geuren snuivend
in onbenutte, voorbijgaande momenten verborgen.
Kijken…
Verloren in behagen
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
91 Ze kon slechts nog zachtjes met haar hoofd heen en weer schudden
terwijl alleen maar een stille droefheid rond haar huid plakte als verharde schubben.
En een schrapend, schor geluid tussen huig en keel bleef hangen
omdat ze moedeloos in oude patronen verzeilde
en zich vastklampte aan gekende beelden
waarbij ze zelfs aan geuren bleef verhangen…
Spiegelen.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
151 Als ik jouw spiegelen mag
jouw schoonheid en vervorming
je waarheid, echtheid en vermomming
kan ik vanuit zachtheid bij je zijn.
Als jij mij spiegelen wilt
in speelsheid en vertrouwen
met een open geest
mijn dagelijks oefenterrein
voortdurend leren mededogend zijn.
Als we elkaar spiegelen
in afwezigheid van wantrouwen
zonder onwaarheid…
Aan d'aarde verhangen.
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen
76 De avond laat weer zijn schaduw vallen.
De dag kleedt zich uit
en in het terugblikken schilder ik het portret van het mysterie.
Haar laatste stuiptrekking ebt weg in golven en laat tekenen achter
van een naamloos gezicht
en toch zweert mijn hart het te herkennen;
mijn ziel gecreëerd door mijn eigen denken.
Tijd heb ik als illusie geïntegreerd…
Gebroken
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
97 Nog nooit had ik zo'n verhaal gehoord
mij tot op het bot rakend.
Urenlang zat ze daar
zwijgend voor zich uit te staren.
Steeds verdwaalde ze verder
alsmaar eerlijker, echter en oprechter.
Haar lichaamstaal was een wiegend zwijgen
intens tastend in de lucht als gebroken twijgen.
Wat voorbij waaide ont-roerde, raakte
uren en dagen lang…
De nacht kust.
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen
83 Prachtig ragfijn spinnenweb,
spiegeling van heelal,
broos vochtig parelland
hangend tussen heggenpoort
waar klimop het hout overwoekert
en bladeren de kleur van been en zilver dragen
beschenen door het zachte parelmoeren maanlicht.
De aarde dampt en ademt
met een zweem van verloren vrolijkheid
haar warmte uit
onder de bevroren korst…
Die onzichtbare gouden draad
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
171 Zo soms twijfel ik
en denk dat het niet kan,
dat het niet bestaat,
die onzichtbare gouden draad
die liefde noemt
en een mens zoveel sterker maakt.
Maar ja, toch wel
het klopt
het klopt zoals het hart van oma
dat nog altijd over slaat
wanneer ze met een glimlach kijkt naar opa,
ook al is hij oud en ziek te bed
en hij misschien…
Jouw kus .
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen
240 Laat je kus zijn
als een zachte lentebries
die in het voorjaar bloesems draagt,
als de sensuele smaak
van zoete honing
als de warme vochtigheid
van een dauwdruppel
gekoesterd door de zon.
Laat je zoen zijn
als de betovering van magie
waarbij kleine schokjes
langzaam haar adem benemen
en knieën het knikkend begeven .…
Ochtendstond geeft
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
106 De klamme kille lucht
mantelde zich als een tweede huid
rond haar gelaat,
terwijl de zachte regen
voorzichtig in een streling
de sporen van de nacht weg haalt.
Het is vroege ochtend
de dag staat op het punt te ontwaken
in een trage slow motion beweging,
net als haar denken
dat nog binnensmonds gaapt.
Ze vult haar longen met zuurstof…