inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 74.093):

Dauw robijnen

Nachtwolken vluchten zwijgzaam.
Een koude ochtend-adem zeilt binnen door de ramen
en al spinnend rijpt de dageraad.
In het traag ontwaken
hoor ik de stilte achter mijn stem
en overstijg de roes van mijn dromen.
Tastend zoek ik mij een weg tussen de lakens
wijl haar beeld uit mijn lichaam verdwijnt
haar zoete parfum
tussen witte regen vervagend.
De lente-wind speelt met mijn gedachten
en draagt ze mee voorbij de horizon
mijn verlangens als zeilschepen meenemend
herinneringen verjagend.
Ik voel mij soms in mezelf verloren
wanneer ik weer
teveel zijwegeltjes ben ingelopen
verdwalend in de dauwende nevellagen
tussen het goud-gele-koperen koren
waar ik mijn gezicht en hart terug kan vinden
in het eenvoudig ritme
door het dagelijkse lot verder gedragen.
D’ochtendzon tekent kleine kransen van de mooiste dauw-robijnen
rond lichte pastel gekleurde bloesems.
Adembenemend,
aanschouwend ,
schoorvoetend wandel ik samen met haar stralen de dag in
‘het geluksgevoel ‘vinden...
Ja,
aan de dag wil ik me wel binden!

... wanneer het ontwaken van de dag je ziel raakt .... ...

Schrijver: Katty wijns
3 mei 2021


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 58

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)