inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

hartenkreet (nr. 54.515):

Ochtendwaken

Terwijl de hemel open plooit
van purpergrijs naar geel verkleurt
met vegen wit erdoor,
net of iemand een stuk stof ontrafelt,
priemt het eerste blauwe van de dageraad door de hangende mist.

Geluiden,
bijna onhoorbare trillingen op de wind,
komen door het raam aangewaaid,
langzaam zwellend tot een geheel van twinkelend vrolijk vogelgezang
met op de achtergrond een zee van lentestilte.

Soms voelt ze zich als een kluizenaarster in ballingschap
met haar gezicht alleen maar kijkend naar vier muren.

Haar gedachten hangen als knooppunten in een web om haar heen
om bij het loslaten uiteen te vallen in veelvouden van fragmenten,
haar enige manier om uit verstarring te geraken.

Ze laat haar geest verder dwalen
en ontdekt in haar mentale mist
een langzame druppel van spijt
uit een complex verweven geheel
van emoties,
terwijl ze tastend kijkt door het weefsel van Illusie.

"Wie bepaalt de grens tussen leven en dood?"

Ze luistert,
dwaalt verder in haar mijmering
en verdwijnt in dieper verborgen motieven van het ´zijn´,
waarin vreugde en leed afwisselen
en als schaduwen hand in hand met elkander dansen.

Haar blik op oneindig
weet ze dat haar emoties verscholen liggen
achter peilloze ogen.

Ze volgt de schaduwlijnen
en voelt haar kwetsbaarheid
voortdurend op zoek
naar wat diep verborgen ligt;
het antwoord op de vraag
van geboren worden en zijn,
wetende dat ze het nooit zal vinden

"Het leven IS!"

Geprikkeld door het zachte aanzwellend lentelicht
trekt ze zich met een zucht los uit haar schemerwereld
en ademt naar een nieuwe dag.

... Bedenking in coronatijd en het wat het met eenzaamheid doet ...

Schrijver: Katty wijns
2 april 2021


Geplaatst in de categorie: filosofie

3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 119

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)