Alle inzendingen over filosofie

her en der zijn er al stukjes van deze dichter achteloos ter aarde besteld stukjes uit mijn neus, achteloos gesmeerd onder schooltafels pluisjes borsthaar, in bedden geplant van korte hormonale dansen schoen met gaten, gaten in alles zoals foto's van rotte kiezen en tanden, zijn al met pensioen en met de huidige technologie niet meer te…

man uit Quanzhou elke dag duizendmaal met vlakke hand op de rots te slaan na tien jaar verbaasd het spiegelbeeld de afdruk in het steen te zien veroveraar zonder heilsverwachting van het nutteloze het leven een witte ruimte zonder lijst…

op deze plek waar de tijd seconden meetbaar wegtikt dicht zij in haar hoofd fluistert zij de strofen haar verbeelding stroomt ononderbroken van binnenuit haar tijd is la durée in de duisternis van haar cel de echte tijd het is alles wat haar beweegt op deze plek…

Fonkelende ster haar hart vol licht en warmte bewaard, voor altijd Hoog boven rimpelloze meren en slapende velden zweef jij als een verre gedachte, een herinnering van vuur. Je danst aan de rand van het niets, als een droom die verdwaalt, een vonk in de eindeloze nacht die nooit zal doven. Wie stak ooit jouw ongekende vlam aan in de kille…

Loslaten een mysterie soms. Wat is de grens? Wat het eind? Wat het begin? 'Loslaten is je woede beheersen', bedoelt Mahatma Gandhi. Maar niet altijd makkelijk is dat. Loslaten, het los te latene. En nooit de moed opgeven.…

Ik was haast niets toen ik begon slechts geliefd door wie mij baarde nu stroom ik mee onder de zon en spoel aan als minst aanvaarde niemand is die het weet of ziet men kent alleen het grote geld immers voor velen tel ik niet nergens nog is mijn zijn vermeld niemand die mijn zijn verklaarde niet legitiem onder de zon niet eens een reden…

Ik zou soms wel eens iemand willen slopen maar dan voel ik dat ik hopeloos slopeloos ben dus niet de mens, maar wel de materie dan niet hopeloos maar meedogenloos genadeloos!…

De weg naar Eden. Na de bocht het Paradijs. Eenzaam is de tocht.…

Iets van grote zeggingskracht was op de muur geklonken. Een metalen stem, verfrommeld van ontroering, legde uit. De gouden kamer uit vervlogen tijden lag één verdieping hoger. Banen glanzend in het stof getrokken wezen eerder nagebootste ontucht aan. Vervormend was de hitte van voltooid verleden niet, hoewel suppoosten altijd achterbleven…

ik waardeer de ledige cirkels gebouwd op wrokkige grond waar polderkoppen zingen in ‘t dagelijks lommeren dat is de ‘status vitae’ en steeds vitaler de weerklanken Freudiaans ‘as fuck’ moordend en plunderend zonder pijn in ‘t hart ‘my name is nobody’ als ‘t wilde dier dat heur haar verloor onbekend met platonisch geluk maar bezeten door…

----------------------------- ----------------------------- dichters wijzen, wijzen je op kleine dingen, dingen waar nog geen goede woorden voor zijn. iets subtiels, iets waar je niet verder over nadacht, iets wat je in het voorbijgaan hebt gezien, maar dacht dat het onbelangrijk was dichters hebben een oog voor dat. dichters gebruiken…

------------------------- Ha! daar is die vrouw die me komt halen de enige die luistert, wanneer ik schreeuw en huil en dan opeens haar borsten schept uit de warmte van het eerste dier, (gretigheid) en een nest maakt van twee moederarmen en alles wordt stil en is goed en warm en vol, en schoon en boeren en lopen en vallen en fietsen en…

De week die zeven dagen stilte scheurt En lang in mij de uren telt Met het heelal de grens, dit bekende hoofd Tot gestalte verwant. De mummies van de adem Onwaarschijnlijk in het kruis van geen besef Onder dezelfde tong herkend de uiteinden Van lichaam en haat, de wazige naald Dodelijk, lesbisch aan mijn lichaam. De late eenvoud van de meester…

In de wijdheid van den dag, uit zuiver goud gegoten, ligt vol met donkren drank gelopen die overlopend ’t hart bedropen en ’t goede licht geblust heeft, ongenoten. Ik waad door slaap, de diepe watervloeden waarmede Noah overweldigd werd, gelijk; de oogleden zwaar, de ledematen haast ademloos, en neergelaten; door de ingewanden zonder dam noch…

Los van de oever draagt de rivier mij verder dan mijn verlangen Ik volg het landschap als aderen op een oude hand, waar water, zingt over stenen zonder naam. Mijn voeten zijn moe, mijn hart blijft vragen waar het stroomt, en wie ik word als ik loslaat. Lucht hangt laag en blauw, als een zachte belofte die nog niet is verbroken, vogels…

Zelden heeft de sprong van een panter ook maar iets van dezelfde sprong door dezelfde panter, wanneer niet zoals gewild door die panter zelf. De dolfijn die voor het schip uit zwemt zwemt net zolang voor het schip uit, tot er geen sprake meer is van een dolfijn die voor het een schip uit zwemt. En zo zal het je gebeuren, dat je nauwelijks…

Haar maagdom: een eschatologie van vlees, Mijn credo, een arcanum in vulkanisch glas— Subliminaal krimpt de horizon, een wesp van ijzer, Terwijl de tijd haar memento mori etst in as. Zij draagt de mantel van een palimpsest, Ik, kroniekschrijver van vervlogen chtonisch vuur. De maan, een vanitas in kwikzilver gegoten, Lacht met…

De groei is eruit al lang de bloei ook alhoewel kortgeleden in mijn perceptie ik nog 'n zomerboeket was maar doei, doei het is vervangen voor een prachtig herfstboeket zo vind ik maar ik koester me nog lang niet aan een rouwkrans! een rouwkrans? foei zegt mijn geest: "je winter Jan Jacob moet nog beginnen!"…

Ribbenkamer van mijn ziel, kathedralen van verlangen, lichtstorm door schaduw, glas-in-lood, zee der vergetelheid, die buigt, die breekt, die heelt. Zielsrebel, geen eind, maar zaad in 't aard, groeiend, groeiend als een woud in droom.…

Ik kijk naar mijn broekspijpen en schoenen terwijl ik ze aan heb, en verbaas me dat dit ik is. Ik is vast iets anders. Maar wat? ------------------------------------------- uit: 'Gedichten 1938-1998' (2000).…

Ze ligt in het gras, sluit haar ogen ziet de wereld lacht om haar schoonheden voelt de prikkelingen van lentesfeer. Ze ligt in het gras houdt van moeder aarde opent haar ogen ziet kleuren flirt met bloesems Lentegeuren Het onbekende krijgt betekenis ver van geplaveide steden. D' Aarde waar ze op ligt niet te temmen in het nu…

Perfectie is voor wie z'n feed bijhoudt, Of legen, ach, wie heeft daarvoor de tijd? Dat scrollen maakt de wereld leeg en koud, Een eindeloos gevecht, een dagelijkse strijd. Geef mij maar liever dit gejaagde nu, Een gevelwand die spiegelt in 't gezicht, De flarden lucht erboven: déjà vu, Gevangen in dat vlak van glas en licht. De stad vibreert…

Ik zit onder de bodhi boom bladeren van een grote tak vormen tegen de zon een dak verlichting vormt zich als een droom harder gaat de wereld kolken woede woelt tot hoge wolken hongerend naar van alles meer de waarheid wentelt warrig neer met zovelen vals verlangen waarmee mensen zich behangen ik vind mij in oneindigheid voor mij…

Even zijn in het zijn liever niet even maar even langer geen gisteren geen morgen laat staan overmorgen zelfs geen vandaag gewoon zijn in het zijn als een vanzelfsprekendheid zonder te spreken, te praten laat staan peinzen, piekeren, puzzelen gewoon zijn in het zijn: "to be or not to be" natuurlijk zo vanzelfsprekend "to be into…

Soms is er toch nog droefheid in mijn hart al bloeien tere bloesems hier dichtbij; Waarom die ruzie tussen mensen die soms dromen van geluk en van nabij. Er is de oorlog waar zovelen vallen en niemand die er maar wat kan aan doen; of menen we te vlug dat weinig helpt en zwijgen we uit goed fatsoen? De uren en de dagen ijlen voort en voor…

Ik ben wie ik ben ik leef in het nu ik ben in m'n ben Ik ben steeds meer in het nu steeds meer in mijn zijn, in mijn mijn met prachtige grondstoffen en edelmetalen ik haal ze niet op ik delf ze niet ik laat ze zijn en in mijn mijn blijven! want dan ben ik en blijf ik wie ik ben een schat in het nu; noemen ze dat niet mindfullness?…

als zand dat door vingers glijdt een schaduw in de ochtendtijd zo is de jacht naar groots en meer een echo in een lege sfeer we bouwen torens hoog en breed vergeten wat er echt toe deed vergaren goud, vergaren macht maar zien niet wie op ons wacht de spiegel fluistert leugenzoet kent niet wat de ziel ontmoet wat blinkt, vergaat, wat schittert…

Spreeuwen kwetteren dat het lente is de tuinmeubelen tevoorschijn gehaald en in de zon gaan zitten kijken naar de mieren die een autostrada aanleggen op ons terras Later, binnen, het strijklicht over de anemonen rose en paars gloeiend in de lenteavond ik dacht: God is een natuurkundige formule die het licht over de bloemen breken laat Nog…

Begin nooit met een loze constatering nooit in de eerste persoon enkelvoud al zit ik met wat ik bepleit al fout temidden van de inslag en de schering Ontkom daar maar eens aan als het subject dat naar de buitenwacht kijkt als object als waarnemer naar wat wordt waargenomen valt daar nou wel of niet aan te ontkomen? Loos dus dat…

van dichtbij is alles anders niet noodzakelijk mooier of beter lelijker of meer of minder interessant maar anders of dat op zich niet - man, wat kan jij zeuren - al meer dan voldoende is --------------------------------- uit: 'planeet jeugd', 2003.…