Hartenkreten

hartenkreet (nr. 57.980):

Het kleine kind in haar.

Ijlings vluchten haar beelden over de zomerse akkers.
Eenzame rode klaprozen pronken nog net tussen het wiegend goudgele korenveld.

Haar ogen turen naar de verte.

Het oneindige beeld van een blauwe lucht met hoog vliegende, gekscherende zwaluwen
belooft een warme zwoele dag.

Herinneringen van het kleine kind
met wapperend rokje rond te smalle beentjes,
blije snoet
om een net geplukte madelief in haar hand
filmen voorbij.

Haar schaterlach laat ze door een warme bries zachtjes uitdijen in een vrolijk koor van gekleurde klanken.

Ze stoeit met het gezoem van bijen,
volgt vol bewondering het gefladder van vlinders,
kijkt kinderlijk verheugd naar het mierenvolk,
voelt zich een hemel te rijk.

Ze is dat wezentje
dat alleen maar leeft in het NU moment,
tuimelend buitelend genietend van het zomergebeuren
laat ze de buitenwereld voor wat het is.

Haar innerlijke vreugde is nog onbezoedeld,
een paradijs van een pure ongekende spontane rijkdom.

Ze lacht en danst met het kaboutervolk,
kijkt met twinkelingen in haar ogen naar haar feeërieke gevleugelde vriendjes,
laat zich koesteren in de armen van haar volwassenheid,
komt thuis in wie ze geworden is.

Haar ogen turen nog enkele seconden in oneindigheid.
In gedachte plukt ze een eenzame klaproos
en siert haar dagreis.