Alle inzendingen over overig

Herfst Sterft Met dat bladgeritsel in de struiken Zal alles in het water onderduiken In een week verwelken alle kleuren In geuren Troebele verhalen Zal het de stroomversnelling halen Langs de geul in de modder Een verloren zondagsfolder Weggegooid door een blaag Bedrukt vervormde toplaag Als herfst-traag Een berg oud nieuws Tragisch…

de zee ruimt m'n gedachtes op, maakt er sop, schuim van. ik blijf verbaasd achter op 't strand in een boot vol kogel- gaten, zeewier op de randen. laat ik deze droom verlaten, denk ik. Maar dat is niet ge- noeg. Eerst nog even naar de kroeg. In m'n slaap kan alles. ik sla acht bier achterover en ga dan zó over de kop! 'k ben een kerel…

en over dat boek dat nooit geschreven werd omdat ik steeds hetzelfde schrijven zou over jou hoe lief je wel was en hoe teder over hoe het niet kon tussen ons hoe jij met je hoofd in een andere wolk zat dan ik hoe we uit elkaar woeien hoe we elkaar weer ontmoetten soms en dan weer even schoon weer speelden…

Aan dit gedicht werkte ik een jaar. Eindelijk nu is het klaar.…

in alle woorden schuchter geschikt zal hij je vinden dagen verglijden onmiskenbaar het hart is te week van maand tot jaar herken dit gevoel vergeet niet te bezinnen weet daarbij ook dat je zal terugkeren nooit onbewust wellicht in een ander gedicht…

Als de zon altijd zou schijnen Als het nooit meer nacht zou zijn Als de regen zou verdwijnen Leefden we in een zandwoestijn Om je heen zou 't groen verdorren Met een altijd blauwe lucht Zouden we de nacht niet slapen Voor de zon gaan op de vlucht Alles is perfect geschapen Ingenieus dacht de Schepper na Zouden wij het beter weten Weinigen…

Stilzwijgend door de straten Loopt een vrouw Haar slanke silhouet Tekent de schaduw tegen de muur Clair-obscur onder het Tl-licht De lichten doven De nacht valt in de diepte Met donkere stralen Verlicht het mijn wereld…

Bikkelhard zou je zeggen maar toch kijk eens aan appelsienengroot een tere plak een ader zul je zeggen ach ja…

als de mens zo open zou zijn als de blote hemel zouden wij als sterren stralen…

vreet leven tot op het bot…

Lichte kieteling In mijn hoofd Mijn gedachten lachen zachtjes Creëren letters Worden woorden Klanken dansen op mijn tong Dansen zoekend Naar mijn lippen Verlaten struikelend mijn mond Ik proest het uit…

maak tijd voor tederheid koester het vluchtige moment bewaar het in dromen van goud en aquamarijn soms straalt het uit je ogen schuchter en kwetsbaar gebaar de blik van de ruige beer naar haar spelend jong het is de graal van onze tijd dat stukje uit de hemel vlug geplukt weggerukt de zachte zoektocht naar geluk…

gewoon zoals ik ben en voel, dit ben ik gewoon . iedereen loopt aan je te trekken , zo behulpzaam als je kan zijn voor hen, je help de een na de ander , dank je wel dat bestaat niet, ja over je kletsen , achter je rug om zeggen ze dingen, dingen die niet waar zijn , mensen kijken je aan met de rug , spreken geen woord meer terug, als je…

Ontkomen langs de geul Tussen de bomen Glijd langzaam de rivier Traag gaat het water In snelheid weg van hier Het klettert goed Ik zie een waterval De vinger uitzicht In een stroom geval De urine in zicht Vanuit de inham De bron Verborgen Opgeborgen zei hij: Wat een zeik wijf In de zeikgenomen Als ik hier een bronvermelding Bij…

zie hoe de paardenmolen vol joelende kinderen mij passeert die aan de zijkant wacht en kijkt zal zo het leven zijn na de dood ik aan de kant en alles draait voort…

behang groot, ik zing een versje tot een doodskophoofd. maar t helpt niet ik wil leven en niet slapen. Dood. Een lampje aan.-…

icke bluuie effe op, gelieck oewe sieje, as die skemering faelt dun daeg is dan bestreeje ende draoge miene swaore haande meeje naor die fraogende naegt moei van slegts eene etmaol geleeje ut flacke ontwaockt as allengs ut ligt sich ieler verspriede telle skraope sich sulcks bie elckaore, leefe betaest ut geniete urstes…

Ik zag een zwarte koets opstijgen naar de hemel twee paarden ervoor en jij zat in die koets al kon ik dat niet zien. als je droomt doorzie je alles. Echt magisch! -…

de loep vergroot naast het beeld m'n oog ook.…

aan het strand laat je een traan heel bewogen met het zand in je ogen…

twee straaljagers vuurbal een vliegtuig boort zich in een klappend publiek als onderdeel van de show…

ik wil niks meer opkroppen alleen nog maar godverdomme schreeuwen. In 't riool, want ik ben beschaafd. (iemand legde er z'n oor aan te luister, en hoorde mij, gelukkig kon ik nog net op tijd doorspoelen). ging toen weer naar bed en lag er met verzet, had nare dromen (dat moest er van komen). De volgende dag was ik een wrak en liep…

er kruipt iets over de vloer meneer wat is dat nu telkens weer blijft het even staan draait zich om en kijkt mij aan er wacht iets in de tuin meneer hetzelfde ding schuin onder de conifeer met rode ogen en gemene mond een hangende buik en tong op de grond er zit iets in mijn stoel meneer met mijn sloffen aan schommelt het heen en weer…

glimp van een droom vlaag van verleden zweem van weemoed vleug vol verlangen de geur van weleer probeer de beelden vast te houden maar de seconden razen voorbij de uren draaien hun snelle rondes het verleden vervliegt sneller dan je dromen kunt…

mijn deur is rood aan de binnenkant en zwart aan de buitenkant, het lijkt verdacht veel op de werkelijkheid.…

ik loop en wandel over de brug onder mij is niks dan duize- ligheid.…

grenzen overschrijden mijdt hij als de pest daarachter loert het onbekende dat gaat van kwaad tot onderhuids hij wentelt zich in een amorfe deken van woorden sluit dan tevreden af hij zal ze wel eens leren…

maagdelijk ongeschonden nog de onbetreden dag aarzelend met ingehouden adem de eerste stap scheurt perfectie in flarden schuimende ochtend ik claim de dag geef hem mijn kleur verleg mijn grens tot het getij mijn hoogmoed wist een korrel zand van dit strand…

Wie was ze ? Iedereen had de vrouw op de bruiloft gezien. Maar niemand scheen te weten wie ze was. Als men de bruidegom vroeg was zijn antwoord Ik denk dat ze de vrouw van een collega van me is. De bruid zei ongeveer hetzelfde. Wat een feest, Men zou er nog weken over praten. Het was een sprookjeshuwelijk geweest met dagen van eten en dansen…

ik neem liever de lift ik ben zo lui, trap lopen komt mij zo overdreven voor, nee ik neem liever de lift, zeker wanneer het een toren, kerk, wolkenkrabber of de eiffeltoren betreft nee, ik neem liever de lift, de moeite die ik neem om dit op te schrijven kost me, denken, ademen zelfs kost me al genoeg, en ik hou niet van een…