Alle inzendingen over bedankt

Zaterdagavond
 Start van de service 
 Geluid van ijs 

 Een lach voor de gast 
 De nood aan tijd
 Spant de sfeer

 Tot na de opname Van de dessert
s Een knipoog 
en Weer grapjes 


 De laatste tafel Luidruchtiger opstapt
 Dan toen ze plaats nam 

 Daarna is deze plek
 Terug de onze 
Een voorrecht 

Tafel 9 
Brabander…

Amechtig buig ik plechtig voor een eruptio mentis, een slang van brandend lavavuur en asregen van Thira waar Eva's eeuwenoude waarheid in pathos en langs passiewegen van al haar voorgangsters de moed en ontmoedigde volgelingen in klare rode wijn hier ten tonele wordt gevoerd op podia waar militia en ecclesia patriarchalia…

De zee fluistert zacht golven raken mijn wezen de horizon roept De mens en de zee, een dans van kalmte en storm. Ze ademt in mij, haar ritme stroomt door mijn bloed. Haar fluisteringen raken de stilste verlangens, ze onthult wat in mij verborgen ligt. De oceaan weerspiegelt mijn angsten en dromen. In haar diepte vind ik pijn, maar ook…

Verscheen zij plots weer voor mijn geestesoog gespleten twee-eenheid der trinitas die zinsbegoochelende genitas dan wist ik niet meer wie het zwaarste woog het zinderend meanderen van Mei de vlam uit het herwonnen paradijs de sidderende slang altijd op reis met variaties op een schone lei wie kan dat exenleed het best verzachten Erato…

in het zwartboek van het bijtend woord zie ik de sterren weder hemelen in twee minuten onbewogen stilte hangt er een glazen brug in 't slotakkoord rivieren hebben ook geen goesting meer want zij citeert niet in haar laatste snik al kwam voor overlevenden op tijd een nieuwe lente vol hypocrisie zwart zelf is nooit genoeg, ook niet…

Zingende merel stilte vult de lege lucht dauw op het blad ligt Soms is het genoeg om een straal licht te volgen, hoe die zich strekt over de vloer zonder haast, alsof de ochtend zelf even wil blijven hangen, zodat ik mag voelen wat ik anders zou vergeten. De wereld roept luid, maar ik luister liever naar het zachte, de stem van wind tussen…

Onder de bomen waar het licht schommelt in schaduwen en de wereld draait, nog altijd, adem ik langzaam het heden in. Ik ben nergens, of onderweg, een lege plek in het hoge gras, een kano schuivend onder de maan waar de rivier de nacht kust. Geef me je hand- ik wil kijken naar de beweging van je lippen en denken aan de warmte die blijft als…

Mogen de goden hun gloed laten dalen en sprenkelen over de heatwave van eetbare smulpapaver en de nimmer betaste padddenstoelenmêlee in dit in al zijn brille onwaarschijnlijk waarachtig clairvoyant paranormaal weliswaar machtig en zwaar op de maag nooit eindigend voorlaatste avondmaal van robin X hood voor de wereld en…

Vlieg in het groen stilte rust op tere vleugels de aarde ademt In de ochtend komt de aarde langzaam tot leven. Ze ademt haar geuren uit en schenkt me de klank van haar rust, waar de bomen praten met de lucht en mijn hart trilt met elke zucht die zij voortbrengt. Haar stem is geen geluid dat je hoort: het is de druk van een zachte hand…

Ooit had ik een 'Ikeadroom' (z.a.), met wonderbaarlijke séances edoch in de hypermarché's van blueband Ab del Haize wordt nog altoos mijn geestesoog op zonderlinge wijze in toevalstreffers meegesleurd die naderhand haast nonchalant in bliepend barcodegescan, daar waar haar bossen eeuwig ruisen, achter toonders klapdeurtjes…

Ik hou van het leven Al kan ik niet iedereen alles geven Toch voel ik me Rijk als een koning Al heb ik geen echte woning Ik heb alles wat ik nodig heb om te leven Meer heb ik niet nodig Als ik maar kan overleven Ik hou van het leven…

Licht kust de hemel de merel fluistert zachtjes de aarde ademt Er is een ogenblik, nog vóór het licht zich echt toont, waarin alles lijkt te ademen in zachte golven van stilte, en ik, haast onmerkbaar, voel hoe mijn huid opent voor het ontwaken, alsof mijn hele wezen luistert naar iets wat geen woorden nodig heeft. Een merel zingt één…

In mijn achtertuin kijkt een rode tulp me wijd lachtend aan, fleurt daarbij de hele tuin Aan de voorkant siert een paardebloem Inmiddels zijn het er twee, inmiddels vier, nu tien Speenkruid is de tulp gezelschap komen geven Roze trossen van de schoenlapper in de schaduw Een bak narcissen op de tafel Pas als ik alle plantjes en de…

De vuurgoudhaan zingt tussen naalden aan de beek eerste lentelied In de nevelige ochtend zingt een merel zijn eerste lied, vleugels ritselen zacht tussen de takken, verborgen, maar nabij. Tussen wortels murmelt een beek, een fluistering van helder water, golvend in de cadans van een tijdloze herinnering. Geur van mos en vochtige aarde…

Op drie boomstammen zaten we in ‘t bos De zon scheen op het water waarin twee zwanen Walnoten zouden we die morgen rapen Eerst koffie uit een thermos, hoe het dorp nu verder, over yagyas en raad ook over vermeende wanen ‘k Filmde de plek even, dan liepen we ‘t dicht omzoomde pad met riet Vonden de bomen en de noten, vulden…

Achter je laatste woorden zien wij een blank space, losgezongen van de kern van zijn wezen, existentieel overgeleverd aan het interludium van de ruimte... of nee, het was een laatste stuiptrekking in het slotakkoord achteraf begrijpelijk, na deze enumeratie van de voorjaarsopruiming van het nu eens briljante dan weer mediocer gefulmineer…

Zolang ik leef Blijf ik bij jou Zolang ik leef Blijf ik je trouw Ik zal altijd van je houden Al gaat het soms verkeerd Ze zeggen dat je van je verleden leert In voor- en tegenspoed Zolang ik leef Omdat ik zoveel om je geef Zolang ik leef Zal er voor je zijn Bij liefde en bij pijn Want iedereen wil toch in het leven bij iemand…

Verstikkende walm van kleurrijke voetzoekers beneemt mij de adem en slaat op de keel onttrekt het esthetisch gevoel aan mijn brein van harmonietinten in diversiteit Het maakt mij dood- en doodziek. Allicht! het belemmert het zicht van mijn ogen Hoe zonderling toch dat een spierwit konijn het scheppingsverhaal opgetogen van zijn zwarte…

Het alziend leesoog zweijmelt om ons heen het dient zich aan als door een wesp gestoken verlaagt andermans geestelijk eigendom tot barbarij zonder eerst te bevragen en wat nog erger is: zonder pardon Het linkeroog leest tegen wil en dank het rechter tegen heug en meug - geërgerd ontwaart zijn geelgekleurde blinde vlek het kruidje-roer-me-niet…

Zijn stem, een echo van verloren tijden, een melodie die te breekbaar is om vast te grijpen, zijn woorden als zachte regen op het asfalt van herinneringen, waar we zijn liedjes altijd weer vinden, ook als tijd hen vervaagt. De man die zong van de eenvoud van liefde en pijn, met een rauwe stem die leegte vulde, die het onuitgesproken tussen…

Moeder zal je altijd voor me blijven leven Moeder bedankt dat je bestaat Moeder zal alles voor haar kind geven Zolang zij blijft leven Je Moeder is altijd tevree Als haar kind huilt Huilt zij met je mee Haar hart is hetzelfde als jou En wat voor keuzes je ook maakt in het leven Je Moeder staat altijd achter jou…

Dat ik mezelf kon zijn Omdat ik voelde dat dat voor u goed was Is het mooiste geschenk dat ik ooit kreeg En je gaf het me iedere dag.…

Zondagmiddag in augustus sliep de wereld nog om wat niet gekomen is en tevens nooit verschijnen zal Egoloos zei ik haar toen blijf niet alleen ik neem je mee ik haal je op ik vang de zon Een zomerlang was ik haar schaduw en haar deeltijdkampioen ze zei 'hoe meer jij mij wilt daar waar ik ben en jij niet is mijn land misschien iets…

Stilte in het meer spiegels van lucht en bomen de tijd raakt het hart Zon werpt haar zachte gloed op het water, elke rimpeling trekt de stilte in verschillende richtingen. In de spiegel van de vijver ben ik niet meer ik, maar een samensmelting van bomen, lucht en stilte, waar tijd even stilstaat en alles samenkomt. Bergen staan recht en…

Een boom ben ik in hout alleen te ver van het bos de witte port en jonge kaas en elf rode rozen in een zwarte vaas het stille uitzicht over de rivier we zijn nooit uit elkaar geweest jouw grappen leven verder, veel verder dan in het duisteren van mijn sombere geest de muze gloort innovatief door een lichttunnel een oude messias heeft…

Je stem in de wind zelfs in stilte blijf je daar zoals avondlicht Jij, die tussen mijn gedachten beweegt als een fluistering in de wind, een aanwezigheid zonder woorden, maar altijd voelbaar dichtbij. Geen tijd wist jouw contouren uit, geen afstand maakt je minder echt, want zelfs in stilte blijft jouw stem een zachte echo in mij. Ik herken…

Een illustere nazaat van Sheherezade sprak met eerbied van waardige kleurrijk toonaardige oud-Russische Ivanskaya's die bol staan van zeldzame dragers van namen fameus en feeëriek als Hobbits in de Ring Neem Elimia Eximia, en haar broer Ralaszputinschky and the spy who came in from the cold - from Russia with love, I've been…

Vonk in het duister een fluistering leidt mijn pen woorden vinden vuur Soms is het een fluistering in stilte van de ochtend, een gedachte die zweeft als stof in een gouden lichtstraal, een woord dat zich vastklampt aan de rand van het bewustzijn, wachtend om geboren te worden in inkt en adem. Soms is het een golf die breekt en zwelt…

Dank alle leuningen om je aan vast om je omhoog te helpen Dank jou ook dat ik altijd iemand denk te hebben aan wie ik me vastklampen, al is dat alleen maar in gedachten alleen maar om dit heel even te laten lezen Misschien is het ook veel meer Want alles glipt zo snel weg…

Ik blijf altijd op de zorgboerderij Niets meer met de samenleving te maken hebben Dan heb je rust En voel je je vrij Voordat je het weet val je in een zwart gat Want de meeste mensen hebben toch een zwart hart Het is in het leven toch allemaal eigenbelang Ik leef voor m'n rust En ga mijn eigen gang Het is zoals het is Gaat zoals het…