Alle inzendingen over Argus

Vroeger was het aangebodene welkom en men was verheugd aanvaardde dankbaar met verblijde ogen Heden wordt het aangebodene aarzelend geaccepteerd dan wel direct geweigerd met argus ogen…

Men zegt dat Dood tot nieuw beginnen leidt en Dertien de perfectie zal voldragen van meer, verleden, steeds te weinig tijd vermetel dan dat hij haar dorst te vragen om exegese van de symboliek en sprongen in een donker diep wou wagen zo vielen zij tezamen voor mystiek maar wisten niet dat Argus had gelogen toen kaars gedruppeld werd tot…

Ik wil vliegen zonder schaduw zwemmen zonder water onderstroom gevangen in alles In een wereld die draait Vrees voor toornig bloed Doven In een vuur vol Leegte De ogen van Argus kunnen niet zien wat Ik verlang.…

Vleugellam is het met ogen bezaaide monster Argus, hij waakt, kijkt toe... machteloos. Doch houdt alles in de gaten, maar zijn ogen zijn moe. Al het onrecht en leed dat hij zag en nog ziet op aarde, welke hulp mag nog baten...?…

Argus Panoptus ‘s Zomers is de blauwe man meester van het groene veld de winter dreef hem in de stal en iedere avond meldt hij zich dan, voor een plaats in het gebint de vrouw waar hij van houdt is hem ontstegen door wat zij weet geen nijg meer met de kroon vele nachten blijven koud door de groene droom van hoon als de zon de dagen…

Pril in leven en het vak tast zij de mode zichtbaar af - ik heb ogen overal - bekakt ze arrogant op haar gouden muiltjes een ervaren reflectant ziet gis en wil het best geloven likt flink op stuk ze zullen zeker scherp zijn hoewel met vele vuiltjes…

Oma wordt met argus ogen bekeken het antwoord is kort maar krachtig: die ligt toch naast de mijne? Tja zoveel logica kan alleen maar uit een kindermond komen!…

door argus-ogen bekeken, schuilt hij onder zijn geurende deken Hij scheldt en vloekt dus wordt vermeden. De dorpelingen zijn immuun voor zijn oorlogs-verleden... Niemand heeft behoefte om ook maar iets van hem te weten. Gebombadeerd tot dorpsgek, de rest is vergeten Dat hij mensen heeft gered, van de dood, door bajonet..…

door argus-ogen bekeken schuilt hij onder zijn geurende deken Hij scheldt en vloekt dus wordt vermeden. De dorpelingen zijn imuun voor zijn oorlogs-verleden... Niemand heeft behoefte om ook maar iets van hem te weten. Gebombadeerd tot dorpsgek, de rest is vergeten dat hij mensen heeft gered, van de dood, door bajonet..…

Geen Pennewip met brilende argus-ogen hebben wij ooit één regel toegedacht. Geen jongedames, die beheerst en zacht, als door een rietje, van de lettren zogen. Geen kenners die, waar zij nooit jokken mogen, trouw prijzen wat vertrouwd is, langgeacht. Geen vakmanswijsheid hebben wij betracht, geen boekwinkeltriomfen overwogen.…

het is nauwelijks te verwerken als mensen hun eigen visie niet meer mogen neerpennen wanneer systemen boven mensen uit dreigen te groeien dat veelal voorzichtig begint met een hint in een door angst verzwakte maatschappij en dat we dan ondanks het onrecht voortkomende uit de maatschappij strijdbaar mogen zijn om proberen het goede…