Alle inzendingen over Commissi de Wit

Rapport van  de commissie Jan de Wit: ' Er is tijdens de crisis moet u weten Door Bos met uw belastinggeld gesmeten Zodat het nu een beetje tegenzit Behalve voor bestuurders van de banken Die u alsnog heel hartelijk bedanken.' --------------------------- De Commissie de Wit presenteerde haar lijvige rapport over de gang van zaken tijdens…

Soldaat, je bent mijn kameraad, De vijand zoekt zijn wit; Heb jij je laatste pijl verspild, Dan zoek je schut onder mijn schild. Soldaat, je bent mijn kameraad, Mijn naaste in ’t gelid. Soldaat, je blijft mijn kameraad, Is ons gebeent' eens wit.…

Tracht altijd in het leven voor anderen iets te zijn, dan breng je in je omgeving beslist veel zonneschijn! Het zijn soms kleine dingen, die maken 't leven goed: een woord, een stille glimlach, een hartelijke groet! Mijn ziele heeft naar 't grote gehunkerd en gehaakt, maar 'k werd in 't leven meestal door 't kleine blij gemaakt!…

Vol vertrouwen en door liefde vervuld verdrinkt ze in de verwachting dat vlinderachtige vingers verlangens in haar hart krassen Ze voelt de verwijdering na passioneel vrijen als verlatenheid en tranen vinden verloren op haar wang de weg naar verdamping…

Gevoel van vertrouwen en tederheid We zochten het we waren het kwijt En we hadden het op dat moment gevonden Het gevoel van spanning en van lust Van het willen en niet mogen Daar waren wij ons van bewust Het is ons overkomen En het blijft, wat ik ook probeer Dan denk ik er even aan terug Heel soms, af en toe ene keer Aan de nacht die er niet…

Wanneer ik naast me kijk Dan word ik gek Niet van geluk of liefde Maar van die lege plek De plek waar jij gisteren nog lag En waar ik mij veilig voelde Zeiden we met veel verdriet gedag Het was voor het eerst Dat we beide hetzelfde bedoelden…

Ik weet wat zij vragen van mij en huiver Ze willen dat ik sterk ben en compleet En dat ik volwassen en wijs en zuiver De dingen zal doen die mijn vader deed Maar wat kan ik nu nog aan goeds voor ze doen? Niet genoeg Nooit genoeg! Wat zij van mij vragen is dwaas en bijna onmogelijk hoopvol En toch Ik voel De droom die zij dromen Is ook…

Elke sage En legende Ieder sprookje Elk verhaal Gaat uiteindelijk over liefde En het menselijk te kort Vroeger is nu een vreemde ster Een vreemd vijandig land Met vreemde harde mensen Harde stemmen Harde hand En de schatten uit mijn kindertijd Als wrakhout op 't strand…

De golfjes op het water wiegelen giechelend hun kleinheid in het licht. Zo ridiculiseren ze de grootheid van de wereld, die onstuitbaar voortstuift over de bochten van de smalle dijk. Zo negeren ze (on)opzettelijk de ernst van een hand, die met kennis van zaken jonge oeverplanten plukt. En zo geven ze vrede aan de vissers…

De ogen van de bergen zien ver. In het dal hangt nog de warmte van de zomerdag, waaronder de jager sluimert, liggend in het droge gras. In natuurlijke overgave ligt hij daar, met de mond gedrukt tegen de aarde, de zachte, zoetgeurende aarde, de verdraagzame, zwijgende aarde. Het zwijgen van de aarde is diep. En verder? Gaat het verder…

Als in een flits, Naakte gevoelens, Levenloze geluiden door mijn raam, Sta ik, niet besmet door faam Mijn innerlijk uit te stoten. Aan, uit, doorgelopen. Mij treft geen blaam, maar ik houd 't binnen. Alles rood, soms oranje, Leven zonder franje - - daar kan een scherm niks aan veranderen.…

Thuis is het het allerbest! Hier ben ik meer gestresst... Thuis heb ik jullie om me heen, Hier ben ik soms alleen... Hier mis ik jullie soms heel erg, Ik zie er tegenop als tegen een berg... Maar...na 5/6 dagen... Is het weer te dragen... Ik ben weer thuis... opname 17e chemokuur…

De ruwheid van de zee Nam de letters mee In het zand geschreven, Vergeef me De dagen versleten Woorden zijn vergeten En de golven begraven Ons verleden We hebben gepraat En we hebben gehuild Maar de zee heeft onze Liefde vervuild…

Ik ben op Totaal verloren Het heeft mijn ogen Uitgedroogd De woorden kunnen Mij doorboren Nu is de vlam In mij gedoofd Ik ben verlamd Ik ben verdoofd Want niemand heeft mij Ooit geloofd Mijn hart gebroken Mijn ziel vertrapt Door het leven Ingepakt…

De tijd gaat door Ik moet verder De hemel is bewolkt Maar ik sta stil De tijd is zwart Niets leidt me Mijn hoofd in de wolken De wind fluistert Ik hoor het niet Jij houdt me vast Maar het kan niet zijn Je buien zijn te donker De leegte raakt me Ik breek vanbinnen Het blijft stil Maar mijn hart begrijpt Ik blijf…

Volle maan Jij en ik Samen Het was mooi Wij waren ons Was het te mooi om waard te zijn? Toen nog niet, Je was van mij Voor even Je ogen die voor zich spraken Je lach die meer dan 1000 woorden zei Ik kon niet met Of zonder je Het deed pijn Mijn hart verscheurde Geen gevoel Het was een droom Niet meer dan dat Jij was mijn wereld uit…

Je bent zoals je bent, zeggen ze altijd heel fijn Maar wat als ik niet zo wil zijn Anderen kunnen makkelijk praten zij weten niet hoe het is om jezelf zo te haten Nooit in de spiegel kunnen kijken met je hoofd omhoog gericht dan lopen steeds de tranen over mijn gezicht Soms wou ik dat ik mijn gezicht eraf kon trekken en er gewoon weer een nieuwe…

ik hou me groot en sterk tot dat iemand eindelijk eens merkt hoe mijn tranen zich inhouden in de hoop ons bijeen te houden leunen kan op op mij jullie verdriet kan er wel bij totdat ik breek maar tot die tijd laat ik jullie niet in de steek maar stop als het teveel gaat worden ook ik kan instorten .....…

als ik wakker word is alles stil en vredig de wereld om me heen zo mooi en volledig ik voel me vrij zoals de vogels daar buiten die mij stil de morgen in fluiten ik draai mijn hoofd naar de zon en denk aan hoe mijn leven begon op mijn wekker zie ik dat het tijd is om te gaan ik sta op en kijk naar de foto die ik zie staan een foto van een…

Ik moet lachen, ik moet huilen. Ik wil sterven van verdriet Ik wil niet lachen, ik wil huilen. maar huilen kan ik niet dan maar lachen en niet huilen, maar pijn is wat je ziet niet meer lachen, niet meer huilen. ik ben gestorven van verdriet…

Er was eens een dame beeldschoon en van stande, waar wij eens langs kwamen op reis door vele landen. "Bonjour" zei deze dame vroom, "goedendag" reageerden wij zonder schroom. Waarna de dame vroeg: "waar zijt gij naar op reis?" "Mijn edele dame, wij zijn op zoek naar het paradijs!" De dame giechelde en reageerde vol genot, opende…

Hij laat het niet zien maar stiekem kijkt hij naar haar Hij begraaft zijn gevoelens maar stiekem houdt hij van haar Zijn omgeving weet niks van hem en hij weet niks van haar Wanhopig verlangt hij naar haar en zo doodt hij de tijd...…

School is saai dat weten we allemaal niemand vind de leraren leuk maar onderling liggen we in een deuk…

verstomd staan gapen met die ogen zo treurig die wit blauw geschapen op een heide zo fleurig het gras laat je smaken een stukje wilde natuur geen harde noten te kraken op deze wei, vol passie elk uur ik slenterde verder... wat doelloos langs die bomen en heide geen rook en geen auto's, alleen... een koe op de weide!…

Nu een ultramarijne hemel mild de stad sluiert zijn voetstap achterlaat in een nachtelijk gedicht vullen straten zich met het gemurmel der fonteinen en een manke tortelduif Het woekert, het wordt later dan verwacht als een gehaaste tred in echo ’s tegen de gevels ketst Zijn kraag bedekt zijn aangezicht Zijn handen vouwen stevig het auto…

De zonovergoten dag, loopt langzaam ten einde het avondrood toont zich in al haar rode glorie de dag ging snel, zoals elke dag de avond is korter, maar dat ie tie altijd. De zon aan de ene, de maan aan de and're kant ze knipogen naar elkander zodra de zon met haar mooie rood is verdwenen zien we een heldere lucht, waar sterren verschenen.…

Dit is de tijd. Je mag zeven keer raden. Zeven maal zeventig keer heb je de tijd om gissend en missend, door schande en schade wijs, te ontkomen aan de kwade droom van de wenteltrap eeuwigheid. Dit is de tijd, de tijd om te zorgen, zorgend staan met je rug naar het vuur, bloot aan de dood, in het leven geborgen, lezen de schaduwen van morgen…

We leven met elkaar hier, in dit landje. Op ons kleine stukje grond, zo zeker zo veilig. Ons eigen eilandje, omheind en afgebakend, als was het heilig. Toch kruisen zich onze wegen, als we onze veiligheid verlaten gaan. We komen steeds elkaar weer tegen, als we buiten onze grensjes gaan. Dan gaan we vergelijken, argwanend zien we elkaar…

Hekken en poorten de grensbewaking op scherp leve de vrijheid…

Een ster is zij temidden van de nacht voor niemand dan zichzelf en haar wild verlangen Vertrouw het toe aan de maan Verschijn wit aan wolken Fluisterend gemurmel van de sterren ongehoord Haar ademhaling licht en glijdend Ze droomt nog steeds iets te betekenen In het donker van de nacht…