Hartenkreten

hartenkreet (nr. 28.309):

verloren vriend

als ik wakker word is alles stil en vredig
de wereld om me heen zo mooi en volledig
ik voel me vrij zoals de vogels daar buiten
die mij stil de morgen in fluiten

ik draai mijn hoofd naar de zon
en denk aan hoe mijn leven begon
op mijn wekker zie ik dat het tijd is om te gaan
ik sta op en kijk naar de foto die ik zie staan

een foto van een bijzonder persoon
die leeft op een plaats waar ik niet woon
een plaats bij hem waar eerst mijn hart altijd zat
maar daarna kwam er een lege plek, een leeg gat

ik ben niet ongelukkig weet ik ook nog maar pas
maar wel mis ik iets wat er eerst altijd voor me was
iemand waar ik nu niet meer bij kan zijn
en dat gevoel van missen doet me heel veel pijn

door de dood zijn we bij elkaar weg gegaan
om iets wat heel ergs wat iemand heeft gedaan
we hadden niets gemeen maar wel een goede band
misschien zelfs meer, maar dat had ik niet in de hand

nog steeds voel ik dingen voor hem die ik niet kan beschrijven
maar één ding weet ik nu, ik wil voor altijd bij hem blijven
alleen door dat de afstand te groot is, kan het niet meer
vanaf daar boven houdt hij me in de gaten en kijkt hij op me neer

waar hij nu is wil ik best weten
want dat heb ik toen in nooit goed begrepen
maar misschien is ons samenzijn voorgoed voorbij
ik hoop het niet want hij betekent veel voor mij

ooit hoop ik hem weer tegen te komen
maar dan eens anders dan in mijn dromen
de volgende ontmoeting zal zijn daar helemaal boven
dan blijven we samen dat zal ik hem beloven...