Alle inzendingen over Grins

(Eltse grins foarby; De Kast) Een hut van plaggen ruim vijf eeuwen terug op het Friese platteland ~~ ~~ ~~ Binnenkort hoopt hij dan vader te worden Met het scheppen van een band ~~ ~~ ~~ tussen leden van zijn gezin, in hun hut bij een ondergaande zon ~~ ~~ ~~ Toekomst tegemoet Het meisje kijkt om en lacht lief door…

kiezen Hoe groot de plas was Bij stavoren En het ruige tjeukemeer Dat wist geen boer Nog vantevoren Vluchten moest men Door het koren d'Hoge wierd in wolvega Het terpendorp bij appelscha Dan zaten ze Die stoere friezen Koud en stilletjes te kniezen Aten schapen Vlees en dronken Bessenkalmoes voor hun roes Maar in het grinse…

MOONIE, A GRIN SMILE Stardate met de tijd. Het oog van de maan knipt aan. Een windklok schilfert in haar licht. Tijd verglijdt als een trage wolk. Een zee krabbelt even terug; vulkanen rochelen – vurig ijs in een kelk die kolkt.…

In de top van echt alle lijsten 'Eltse grins foarby' Het meisje zingt en danst en lacht dan naar mij Haar vriend Van alles dat wij nu weten, staat als een paal boven water dat 'Sinne al ieuwen' Zonder ook maar een vorm van cynisme 'oer ús Lân skynt'…

"De dag start fris, maar 't kwik loopt al snel op (Me dunkt) en tegen t einde van de middag Brandt u de tent uit bij een graad of dertig Zo niet in Grins en Friesland, op de wadden Daar blijft het fris maar op de Vaalserberg Kunt u de zon aanbidden en zonbadden Dunne wolkenslierten trekken voort Langs lichte verten van het hemelruim Zowaar…

Het jaarlijkse indoctrineren is weer begonnen. Golfsgewijs krijgen we de Kerst ingegoten. Zet de radio aan en je hoort “This is Christmas”. Buiten, van villa tot kot, brengt men verlichting aan, afzichtelijker dan ooit (hoge energiekosten geen bezwaar). Geen krant of tijdschrift zonder exquise menu’s en lekkere maaltijden bereiden kun je nooit…

het vogeltje in de kerstboom klaagt over zere poten zonet op een groene sparrentak gezet kent het enige beginnerschroom het engelenhaar waait in de ogen van de kabouter die al jarenlang op dezelfde plek hangt totdat de doos met kerstspullen weer op de zolder wordt geschoven boven in de boom heerst de piek schreeuwlelijk van formaat en…

woestijnzand verblindt zieners en dolenden verhindert zicht op einde(r) oase van nuchterheid en werkelijkheidsbesef vervangt fata morgana het paard wordt achter de wagen gespannen de karavaan keert om…

Voorzichtigheid is overleden voortijdig ten grave gedragen de porseleinkast blijft onverwacht verweesd achter Voorzichtigheid opzettelijk misleid in het holst van de nacht uitgegleden op het flinterdunne ijs van de gracht het hek van de dam de geest uit de fles de kou niet van de lucht aansporend tot risico’s: zelfbeheersing vliegt…

de stilte zoekt fluisterend een uitweg de luide kermis van het dagelijkse bestaan ontvlucht in oren verdwaald de veelkleurigheid verschiet naar zwart-wit het bont geheel wordt genegeerd door rancune en onwetend gevit vierendeelt de huiswijn van de kerk proeft naar oma’s soep met ballen de boon uit de koek trakteert de tong op hoog zoengehalte…

Pijnscheuten schieten als zaagvissen door het zieke, geteisterde lichaam dat desondanks aan de fragiele buitenkant optimaal gedogend oogt. Openheid kenmerkt de blikken richting bezoek dat pas na enige aandrang kan beslissen de jas uit te doen, een stoel te pakken. Gesprekken vinden plaats op clichépaden met beveiligde onderwerpovergangen…

het heeft gesmaakt dank u dankzij u heeft het gesmaakt het gesprek heeft ons geraakt de koetjes en kalfjes op afstand het varken meteen bij de oren het schaap over de dam gejaagd mist trekt dicht boven het land we hebben het woord gehoord dankzij u de tekst beluisterd de essentie doet ons wel wat de liefde op haar blote voeten moslims christenen…

Mijn lichaam gedraagt zich ongehoord, al klinkt dat eigenlijk tegenstrijdig. De ruften verlaten oorverdovend mijn anus, als zijn het schoten aan boord van Hare Majesteits m.s. “Zus of Zo”. Het snotteren is evenzeer frustrerend. Menig zakdoek kan daarvan getuigen, alsmede de lege pot kamille en Dampo. Het rochelende hoesten doet het ergste…

perplex over eigen overreactie kinderlijk naïef hinderlijk star in het licht van actuele feiten mistige autobiografische fictie fantasie slaat wereld knock-out abnormaal primeert momenteel waarschijnlijkheid mailt kwaad naar schrik die zich verstout de grijze muis uit het verlangen naar vergeten fascinatie leeft benepen gebonden aan bekende…

Weliswaar kan ik de vergelijking met de zee niet doorstaan, ik beef (vooral wanneer ik een volle kop thee aanreik op een glad schoteltje) steeds vaker. De gevolgen komen niet in aanmerking voor een avondvullend actieprogramma vijfvijfvijven, zijn desondanks desastreus voor jurk, pantalon en vloerbedekking.…

Gewapend met een vol doosje lucifers kijk ik naar mijn schepen in de volle haven, aanmaakhout in de rugzak, een oude krant tot lont gedraaid. Na enig dralen steek ik eensklaps vastbesloten de lont aan, het hout bemiddelt achter mijn rug, doet de vloot ontbranden. De horizon toont grillige stapelwolken die heel even de vorm aannemen van…

Ik zit buiten onder het balkon aan de rand van de regen. Het geluid van de neervallende druppels op de straatstenen valt samen met de hardere klanken van de druppels op het metaal van de zonwering. De straal water uit de verstopte dakgoot soleert, de bliksem levert de lichtshow. De donder dissoneert luid, gevolgd door de klap van een dichtslaand…

's avonds bij het licht der sterren op de Waalka- zeker kortsluiting…

Gestrand in het zicht van de haven, moe als een hond, ziek als een kat. Een tragedie die ik niet als zodanig voel, meer een kwestie van pech gehad. Blaas ontstoken, plas brandt zich naar buiten, koorts maakt van het lijf een kruitvat. Alles wat pijn kan doen, meldt zich tezelfdertijd, een film die voortijdig wordt gecut. De eerste wandeldag…

De deunen dreinen nog steeds door mijn hoofd: Jij bent de zon, jij bent de zee. Wanstaltige combinaties van liedjes: Margrietje en Sofietje hand in hand verloofd. Er wordt me een enorme kool gestoofd: Heb je even voor mij uit duizenden kelen. De Radetzkymars heeft het eeuwige leven, wie heeft Manuela van haar eer beroofd? Je krijgt vleugels…

bamboe ruist net als regen in stille straten geef mij maar bamboe…

Uiteindelijk terug van weggeweest op de vertrouwde Noordhorner veste, kan het vermoeide lijf te langen leste herstellen van het mislukte wandelfeest. Merkwaardig genoeg stoort me nog het meest de leegheid die er restte, nadat ik drie dagen lang mijn beste been had voorgezet. Een gelopen race langs wildplasstee en openbaar toilet. Darmen…

de winterjasmijn laat 's zomers blaadjes vallen herfstaankondiging…

gepassioneerd preekt de vos, terwijl de boer zijn ganzen (be)hoedt…

het gebouw straalt gezag uit functionele autoriteit de vriendelijkheid van de portier compenseert de arrogantie van de macht hete koffie breekt het ijs schots en scheef vallen woorden in goede aarde vormen zinnen die verhelderend de situatie duiden drie kwartier later is wederzijds begrip basis voor een stevige handdruk de auto toont…

fel zonlicht verblindt het uitzicht op de toekomst de hemel knipoogt…

de lucht dreigt onweer steekt de kop op de wind wakkert aan de ambtenaar kijkt naar de oostrand vol donderkoppen de koppen in de krant maken hem onrustig hij houdt niet van frisse wind met rode koppen zitten de bestuurders rond de tafel de wind is opvallend het dondert en weerlicht het spoelt tegen de ramen de ambtenaar krijgt…

regendruppels dansen op mijn zomerjas bemodderde voeten stappen in een plas fietser kijkt chagrijnig naar man op zijn pad hond blaft naar eend kater zoekt kat visser ziet alleen zijn dobber jongen roept meisje na: trut, fiets maar gauw verder! meisje lacht en zegt: ja, pa… ik kijk snel weer voor me val over een leeg blikje, bijna.…

het koolwitje vliegt schijnbaar doelloos van bloem tot bloem tot bloem tot bloem…

verrot ben ik van binnen totaal verrot vergaand gevangen in woorden niet in zinnen bestaand kapot ben ik van binnen ontbindend voor de dood aan gedonder voor de lichtflits opkomend na het afgaan verzot ben ik op minnen lief hebben op de korte baan een kus verzet de zinnen de glimlach spiegelt een traan genot zit ook van binnen niet…