Alle inzendingen over Henriette

En Henriette schatte dat op waarde. De woorden gelden niet alleen voor werk; ze maken zich voor alle recht-strijd sterk.…

Kerstfeest wat treft mij daar het meest Kersttijd ! wat voor tijd,vroeg laat altijd verzuchtingen waarvan Hebzucht vraatzucht drankmisbruik Verwachtingen waarvan dat blank en bruin elkaar gedogen of misschien "nog mogen" "zou dan het Kind ruim 2000 jaar…

3 jaar lang ben ik dom geweest, Hoe kon het niet doordringen tot mijn geest. Alles wat je deed was wachten, wachten, wachten, Maar ik deed niet erg mijn best om je pijn te verzachten. Maar nu is het waarschijnlijk te laat, Het maakt mij zo verschrikkelijk kwaad. Niet op jou, wan ik vind jou erg lief, Maar op mezelf, wat ben ik toch…

Chaos in mijn hoofd Mijn gevoel totaal verdoofd Moe en afgebrand Alles lijkt op drijfzand Hoe heeft het zo ver kunnen komen Waardoor is mijn energie zo afgenomen Werken was mijn lust en mijn leven Maar heb me daaraan nu totaal leeg gegeven…

Waar ben je gebleven, jij waar ik zo op viel onze liefde voelt niet meer stabiel een raar gevoel in mijn maag stekende pijn en irritant geknaag je was mijn maatje, mijn vriendje voor altijd maar jou ging het dus alleen maar om de seksualiteit ik voelde liefde, passie en genot door jou was mijn hart niet langer meer op slot met je mooie woorden…

Theedoeken van tante Henriette hangen aan de lijn de wind blaast ze op tot ballonnen maar tante kan ze niet meer er vanaf halen de diepste slaap is komen neerdalen dus blijft de heleboel maar hangen geen kopje meer gedroogd door die frêle handen geen stukje cake meer bij de koffie de wind blaast herinneringen weg.…

Vanaf vandaag 20 oktober tot en met 31 december is er een tentoonstelling over Henriette Roland Holst in de Bibliotheek van Noordwijk. Zie voor meer informatie: http://www.schrijverspantheon.nl/Projecten/Tentoonstelling/ Tekening door E. Reitsma-Valenca uit 1933 Bron: http://www.dbnl.org/auteurs/auteur.php?id=rola003…

De oude sjaal die al zo lang dienst deed, maar de hals open. Zo koud is het niet in de kamer. En toch de sjaal die ze niet meer ziet, die ze onnadenkend pakt 's morgens na het wassen. De sjaal die meegedragen wordt die alle vergaderingen heeft overleefd de reizen naar Londen en Moskou. De sjaal is nu altijd thuis rustend op haar nek…

. ------------------------------------ Openingsgedicht uit het boekje 'Houd je nog een beetje van me' van Henriët Freezer.…

hoe de doden in haar woelden 's nachts ijlde ze hun namen af henriëtte, fanny, vader, mams serah, simon, martha, sem! ik amper dertien beluisterde angstig ademloos die dodendraf in haar onmetelijke stem dan stond ze op lopend dromend trok de koffer van onder haar bed verwilderd krijsend: razzia, razzia!…

In mijn tekst citeer ik van Henriette Roland Holst ‘‘t mistroostig ras dat heerste op aard’ en ‘de zachte krachten’ . Het eerste citaat is hier te vinden: http://www.schrijverspantheon.nl//Projecten/Gedichtenwedstrijd/ en ‘de zachte krachten’ hier: http://klassiekegedichten.net/index.php?id=17 met bespreking!…

De burgemeesterskandidate Reker Werd met een zware messteek neergehaald De dader heeft in zijn tactiek gefaald Want zij is van verkiezingswinst nu zeker Er blijkt maar weer: de inzet van geweld Maakt zomaar van een slachtoffer een held…

Politici en bestuurders waren bang om de boel te laten escaleren, dus pakten ze een bloemetjesbehang om de onverlaten mores te leren. Maar de politie pikte dit niet en het waren zeker vluchtelingen, opgefokt door alcohol en wiet deden ze de meest rare dingen. Ze trokken slipjes naar beneden en ze knepen in talloze billen, velen hebben…

een goed gevoel, maar vrede is het verst toch hoop ik tegen beter weten in: wie weet zegt ooit de vrede toch ‘ik win’ * de zachte krachten zullen zeker winnen schreef dichter Henriëtte Roland Holst de huizen van de rijken zijn het volst zij vragen dús geen paupers mee naar binnen dus zuip en vreet voor mijn part heel de dag de laatste lacher…

ik heb de stilte weder liefgewonnen: een korte poos was ik van haar vervreemd maar nu heb ik opnieuw haar liefgewonnen ik mag weer drinken aan haar klare bronnen en zwerven door haar schaduwbeemd. weer gaan haar dromenlanden voor mij open waar bloeit het kruid van de herinnering door haar zachte geuren omdropen weet ik nauwelijks hoe de tijd…

't Is nu de kentertijd dat de vrouw naar nieuw levenswater glijdt; diep water, waarin bare' als Bergen klimmen; wijd water, en ver aan de verre kimmen verwaast vredes zacht-bloeiende kust. 0 Maatschappij, gij zee, die kent geen rust, uit de luwe kreken van het verleden zwemt de vrouw naar uw ruwe machtigheden. Het is nu ook de tijd…

Ik zie ze gaan, met de vermoeide tred van hen die moedeloos-ontkrachtigd leven, die nooit op banen van manmoedig streven een veerkrachtige voet hebben gezet. Ik zie ze gaan, met de slepende gang van wie niets wacht, na de doorzwoegde uren, dan even 't kort opflikkren van de vuren der lust, en weergalm van haar rauw gezang. Ik zie…