ik kwam vandaag mezelf tegen,
hyperventilatie/hongerklop
1 van de 2 moet het geweest zijn,
hard zwart en niet ontbeten
maar ik wankelde wel,
tot stervens toe…
Overvallen door pure angst
het moment van ademnood
Trillend vol verwarde emoties
bang als de dood voor de dood
Vervloekte dichtgeknepen keel
zomaar in het nauw gedreven
Zowel lichaam als geest bekneld
grond zoeken tijdens het zweven
Hunkerend naar een luchtig leven
Ontspanning rust en meditatie
Inademen en weer uitademen
In gevecht tegen hyperventilatie…
het luchtledige laat mijn snaren trillen
ofschoon de zwaartekracht aan mijn
voeten kleeft, de nachtelijke muziek
maakt onwijze sprongen
of ik deze dans kan eerbiedigen
om mij te dragen door de poorten
van de dood laat mijn lijf onzeker
schudden in het duister dat me plooit
er is geen verlangen zonder averij
geen wal om aan te meren…
De dood onderaan de lijst schraapt
mijn eelt van de dragers van de pion
die hier schrijft, voeten tillen niet meer
maar slijten als verstekelingen die bij verstek
niet worden gehoord
de weg van adem, vergezeld door kokers
gevuld met lood, gaat met lange halen die
de vlucht van een buizerd volgt op haar jacht
naar het aangeschoten wild
schitteringen…
duizend jaar oude restanten in steen gehouwen bevinden zich nauwe catacomben
te laag om te staan
hoog genoeg om te bukken
hier leeft in alle stilte de dood
een dolende rat
een dwalende raaf
kijken naar mij
verdwaasd kijk ik ze aan
mij bekruipt heel aarzelend
een schoorvoetend gevoel
dat zij niet kennen
benauwende duizeligheid
hyperventilatie…