Alle inzendingen over Lieshout

----------------------------------- uit: 'Mama waar heb je het geluk gelaten', een nieuwe bundel van Ted van Lieshout, die in september 2005 zal verschijnen.…

hoe schuldig is het kind als de streling het kleine lijf wakker maakt het weerloze hart ontkleedt hoe intens is de zee als de kleine boot verloren en verward in ongrijpbare stormen verdwijnt hoe brandbaar is de wanhoop als de man zoveel later weet dat het kind onderhuids naar liefde zocht…

Voortbrengsels van mijzelf Zijn het, de gedichten die Als botjes bekleed Zijn met vel - Uitsluitend mijn eigen vel, Waarvan teint, blos en Gevoeligheid helemaal Van mezelf zijn, zo hard Komen ze bij jou binnen, Omdat ze honderd procent Echt zijn, Zonder dat ik er ook maar Iets hoef bij te verzinnen…

Mam geeft mij een mep omdat mijn kleine broertje te ver weg zit. Hij kwam weer te laat voor het eten, maar bracht wel zelfgeplukt onkruid mee voor in een vaas. Zo'n joch van zes, dat al precies weet hoe een moeder moet. Hij, het mooiste zoontje, zit tegenover haar; ze wil hem in haar ogen - de lelijke zoon moet in de buurt van haar handen…

Lieverd moet naar zijn kamer gaan. Moeder wil even ernstig praten met het bezoek, met de deuren dicht, met lieverd uit de weg. Lieverd klompt de trap voor de helft op en dan af, sluipt naar het sleutelgat - ik mag alles weten van mezelf, maar wat is ongeoorloofd schoolverzuim? Wat zijn concentratiestoornissen? - Op tenen sluipt lieverd…

De dood is me schrikken. Ik raak er niet aan gewend. Nu is de dochter van onze hond die dood is, dood: het bloeden wou niet stoppen. In haar plaats loopt onverschillig de poes achter mam aan die door moet. Nee ze leert niet hoe te blaffen. Stil streelt haar staart langs moeders benen, een soort van trotse troost. Triomferen is katten niet…

Hij klaagt hardop dat hij de nieuwe aardappeltjes niet meer haalt. Ik roep dat ik ze al gegeten heb, dus hij moet terug naar Start of naar de Gevangenis. Hij strompelt toch al zo moe. Zijn hart. Maar een vriend hoeft niet snel te zijn, van mij niet persé, alleen in de buurt. Hij moet niet zeggen dat het weer weer in de weg zit. Ik weet al…

Als ik naar mijn schouderbladen grijp, voel ik vleugelstompjes. Ik wist wel dat ik eigenlijk een engel ben. Daarom en dus kan ik ook waarzeggen; ik heb altijd minstens voor de helft gelijk. Maar mijn moeder gelooft niet in mij. Ze zegt: Houd op met dat gezeik. Dat had ze beter niet kunnen zeggen! Ik zal voorspellen dat ze doodgaat met…

Maar ook zonder ons samen draait de wereld wel door, al weet ik niet waarom. Voor vriendschap is verhuizen als de dood. En ik blijf stom omdat ik stoer en sterk moet zijn, zoals wij waren. Maar stil durf ik een onbeholpen woord: enzovoort, enzovoort, enzovoort. ---------------------------------------- uit: 'Van, Als & Och'…

Mijn vader ging dood - ik was toen zeven - dat was heel erg, maar erger was: die ochtend had ik hem geen kus gegeven. Ik kwam die dag voor de eerste maal van school thuis met een tien voor taal: had hij geen dagje kunnen wachten? Later ging ook nog mijn broertje dood. Ik heb gehuild, kon hem niet missen, 'k was toen al banger…

Onze lichamen Worden een Een en dezelfde Voor even vast geklonken Onze vloeistoffen Vermengen zich Vormen een cocktail De cocktail der liefde De cocktail die jou vult Als hartkloppingen naar binnen Om daar vervolgens Even te blijven Net als ik Als het ritme van m'n hart Mezelf bij je naar binnen werk Om daar zolang…

Ik zou niet willen denken aan de dood. Maar met elke stap die ik zet vermorzel ik diertjes die ik niet zie of herken. Ik moet ook leven met Karel die wormen de kop afbijt en Daan die spinnen minder dan acht poten gunt en ik geef toe: ik kluif het laatste stukje kip van bot. Kan ik nog dieper vallen? Kan er niet een kikker komen die ik dapper…

Als ik mezelf had mogen scheppen, zou ik minder fouten hebben gemaakt. Ik liet mij niet zo verdwalen tussen het gebrekkig zijn en het gebrekkige zijn. Ik gaf mij broodkruimels om de weg terug te vinden, al weet ik niet welke weg dat was en waar die eigenlijk naartoe ging en hoe die heette. Ik at het brood in plaats van het te strooien…

Hoe moet zoiets, van hem houden? Zijn vader zegt dat het niet mag vanwege het geloof. Want tussen God en Allah is de liefde vreemd. Dat is nu eenmaal zo. Hij wil zijn pa niet grieven. Alle wegen leiden immers terug naar Ankara. Ik weet alvast: ik blijf alleen. Als Fatima in Appelscha. -------------------------------------------…

Elke morgen stond ze voor het raam te wuiven. Ik zwaaide terug, maar wist niet wie ze was. Buiten ging het leven door, maar 't hare ging niet verder dan het glas. Als ik terug van school kwam keek ik even; het vierde raam, begane grond: een witte muur met stille plooien, alsof de vrouw niet echt bestond. En toen kwam ik haar buiten…

hoe ga ik open als een boek? ik wil mezelf eens lezen, bladeren en kijken hoeveel pagina's ik tel. of ik een sprookje ben of meer een studieboek. zou ik mij kopen? lenen bij de bieb? alleen stiekem lezen hoe ik afloop en zachtjes terugzetten in de kast? ---------------------------- uit: 'Van verdriet kun je grappige hoedjes…

Wij hopen op een grote taart in je blije gezicht... En met het sluiten van deze kaart wordt het rijmpje gedicht...…

Er was een spook dat spoken wou, maar bang was in het donker. En als er 's nachts gedoold moest worden door het huis, dan klonk er de hele tijd een stemmetje, 't kwam uit de hoek vandaan, dat angstig vroeg: 'O, mag er alstublieft een lichtje aan?' De mensen die daar sliepen werden wakker van 't geluid. Ze lagen bevend in hun bed en durfden…

Er was een kleine mopperkont die boos was op zijn moeder, omdat hij nooit iets lekkers kreeg, behalve varkensvoeder. 'Waarom,' vroeg hij aan mama, 'krijg ik altijd gerst en gort en nooit eens ijs en friet met mayonaise op mijn bord?' 'Je stelt je aan,' zei mama, 'want je krijgt ook rauwe biet.' 'Dat klopt wel,' riep de knorrepot…

Moeders worden vijf keer vierendertig als het moet, terwijl ik graai naar elk jaar dat ik te pakken krijg. Ik maai mij door de tijd. Moeders willen verjaardagen overslaan (op cadeautjes na) maar jaren kwijt. Ik elleboog mij haar voorbij: dag mam, dag kleine meid. -------------------------------------------------- uit: 'Och ik elleboog…

Graag sta ik op de brug en staar naar het water dat onder mij door stroomt. Stuur ik een boodschap, hol ik naar de andere kant de post tegemoet, hang over de leuning en zie mijn woorden voort drijven, weg, op reis: brief aan de volgende brug. Maar soms komt aan de overkant geen teken meer. Heeft het water mijn bericht verdronken? Woont…

Ik wil graag weten wanneer volwassenheid begint. Ik vraag het maar - mijn moeder zegt: hoe oud je ook bent, je blijft altijd mijn kind. Ze heeft haar dood nog niet gepland, is zelfs niet ziek. Ik heb wel alvast gezegd dat ik de kast wil hebben; tegen de tijd dat ik hem erf is hij antiek. Maar dat duurt nog vele jaren. Ze wijst soms naar…

Eerst dacht ik bij het woordje kunst alleen aan schilderijen, die stilletjes gevangen zijn in lijsten aan de wand. Ik vond dat zielig en ik wou een schilderij bevrij'en, maar ach, ik mocht het zelfs niet eens beroeren met mijn hand. Toen dacht ik bij het woordje kunst ook eens aan beeldhouwwerken, die doodstil staan gevangen op een sokkel in…

Elke morgen stond ze voor het raam te wuiven. Ik zwaaide terug, maar wist niet wie ze was. Buiten ging het leven door, maar ‘t hare ging niet verder dan het glas. Als ik terug van school kwam keek ik even; het vierde raam, begane grond: een witte muur met stille plooien, alsof de vrouw niet echt bestond. En toen kwam ik haar buiten…