Alle inzendingen over VAGELIJK

van het trapje struikel van het spreekgestoelte stort met hen opgescheept zit ik inmiddels tussen die clowns en jokers en lach vagelijk.…

Zo komt de dood je vagelijk bekend voor al binnen.…

Het wijde stadsplein glimt vol gevallen regen; mensen krioelen in de bescheiden nevel, die vragend, langzaam verdwijnt. Een man met bolhoed wandelt loom, tuurt nadenkend. Zijn vrouw stapt kittig vastbesloten, achter hem. Welke stemming overheerst? He echtpaar verlaat dat wazige gewemel, door licht grijs omhuld, gaat naar wenkende leegte…

Door het station weerklinkt slechts dof gemurmel in vale schemer; ergens branden -stekend rood- twee locomotieflampen. De schouwburgzalen zijn zonder enig leven, duister, drukkend, stil; gangen en hallen dreunen van krioelende mensen. Hangt daar helemaal achterin de winkelstraat een oranje maan? Het Antwerpse station heeft een hel…

(haiku) Late zon schittert tussen zwarte wolken en huizen in schaduw. (tanka) De stad in schemer is vol vage gestalten, haast onherkenbaar. Daarboven blinkt verblindend zonlicht, tot dalen bereid.…

Zat ik op het strand met ogen zien Mensen, het bedekt en rood glimmen Zag ik branding mensen tillen boten vagelijk ver opdoemen Zandig tussen tenen, haren vol Knieën op een rustoord leunen Het vergaan, de resten hoor ik Het gebulder van lopen schroeien Man bloeden zonnig rood Grijzend wolken levend dood Materie arterie aorta van eens…

Het zal zachter zijn nu ik kijk naar mijn dromen die ik in het stilstaande uur achterlaat met jou in 't midden van beelden die vagelijk verdampen en weerloos in d'eindbestemming vergaan.…

Voor geradbraakten is er een opgaande lijn als de dag aanvangt.. Ik reis in die trein met één voet op het perron waar de vraag rest, hoe.. geketende jongens die gebroken hoofdbrekens dragen zonder zin. Zeg je kinderen dat zonde erg jammer lijkt als ze is begaan.. gevuld met leven gokken, spijkerbroek breien en bezonnenheid .…

sop de kool niet waard Dan zei je: Ach zo gaat dat en die dingen die gebeuren Het leven laat zich toch niet anders plannen Het komt zoals het komt en verder moet je maar niet zeuren Want je laat Je niet kennen Een week of twee geleden Kwam je zomaar even langs Ik schrok, want je kwam bijna nooit bij mij De trilling van je mond Verraadde vagelijks…

Naast mijn voltijds baan als burgerman heb ik tegenwoordig een leven als mens probeer ik dan op joviale toon tegen een kalend voorhoofd dat ik vagelijk herken van de haastige minuten tijdens het zonen halen en brengen. Hij zegt ik ken u niet maar u mij denk ik wel want ik werk bij de televisie.…