Winterroos in rust
dauw legt haar zachte pracht neer
liefde die ontwaakt
In de tuin van mijn hart bloeit
een winterroos, haar gesloten blaadjes vormen
een raadsel van schoonheid dat enkel met tederheid te ontwaren valt.
Elke morgen zie ik haar gehuld in verstilling van ijzige dauw, wachtend op vleugje zon.…
mijn ziel slaapt niet, maar drinkt
bij het stijgen van vogelveren
de ingevlochten zon wanneer
ik door ontroering gloei
bomen brengen me tot zwijgen
of rozen, licht van winter
ik weet ook niet waarheen
of zonder, de lome stilte
waarnaar ik liever luister
mijn handen rusten nog in
de wind, minder zichtbaar
en ik denk een dag weer…
457
Bezig met laden