Alle inzendingen over Zelfexpressie

Genakend uit het niets verdoolde zadeloze sirenisch parvenu van klankillusies obscuur verborgen boventonen eucalyptisch zonder clair onbespiede zelfexpressie overwonnen huiver aan nog geen korrel graan ontstegen…

Papa's vrienden drinken graag lachend nog een bier om naar mij te kijken wanneer ik het breng maar vandaag vallen ze stil je zult er maar mee zitten zo'n moeilijke dochter die gedichten post over seks en de liefde van haar vader en een verre minnaar Wat heeft hij ineens voor aandacht voor mijn innerlijk? Alleen begrijpt hij het niet…

Kom ik mijn schaamte voorbij om over mijzelf te vertellen? Over mijn angst anders te zijn mijn angst voor de reacties die alles kunnen veranderen Ik wil lachen, feestelijk leven, kom, zet muziek op we wagen er een dansje aan en misschien vertrouwen we elkaar dan genoeg om open te zijn Het is geen examen we hoeven niet te vechten…

Zie op de foto's, dat lachende gezicht zie kracht, in de woorden van een gedicht Zie in de spiegel mijn naakte lichaam Zie daarin hetgeen waar ik me voor schaam Hoor complimenten vanuit iemands hart Hoor die afwijzende stem, heel hard Hoor twijfel, maar ook kracht Hoor niet alleen vervloeking maar ook macht Zie opeens nogmaals mijn spiegelbeeld…

zij bloeien ieder in vorm en kleur kruipen over de aarde of groeien langstelig met geur naar de zon brengen hun schoonheid met passie en flair nooit is het toeval bijen en wind zijn niet ver ook jij hebt je opschik en zwier is het jouw zelfexpressie of trek jij alle ogen van hier je lacht heel koket is het in warmte delen of verleid…

ooit was daar toch opa’s stem hoe zacht hij denken stimuleerde waardeerde dat een kleine uk zich uitte met het recht te zijn het uitgesproken kind in mij herinnert aan die stimulans een onbeschroomde tong rondt een nieuwe kans…

Als ik dans, ben ik een exhibitionist -- met mijn kleren aan.…

Noem ze wit of zwart de wolken mooie woorden en verzwijgingen waarin ik gemakshalve blijf staan terwijl een stap dichterbij eenvoudig is Ik hoef niet veel misschien wel niets van jou te weten om kleur te durven bekennen: bruin mijn gedachten, bont mijn gevoel, zonder roze schaamte – mijn allerhoogste en mooiste, eerlijke…

Ze stroomt uit, haar zee van woorden is geen verhaal -- nee, zij is het zelf.…

Ik dicht wonderen uit wie ik ben, mijn wonden – en brutaliteit.…

Ze overspoelt ons met een zondvloed van woorden -- We raken doorweekt.…

Je moet jezelf zijn, maar je valt niemand lastig -- anders mag het niet.…

Ter verzoening zing ik de woorden die passen -- het bekende lied.…

Ik wil mij laten zien Mijn kunsten tonen Iets achterlaten Zelfbewust, ongeremd. Valt dat te rijmen Met jouw aanwezigheid Kunnen wij dan delen In woorden en er zijn Wil ik er zijn voor jou?…

We spreken steeds meer beeld- taal met digitale iconen van Thuis Hart (in de kleur van het moment) Envelop, Klok, Pijl en Prullenbak maar iconen van verf en bloed reizen in hun wereld van bladgoud met ons mee als portretten van het leven dat we graag willen leiden bedachtzaam en paraat als een rondborstige vogel die zijn veren laat zien…

Blijf niet alleen, kom naar buiten en laat je zien -- laat jouw kleuren zien.…

Er kwaakt een badeend onder in een orgelpijp -- Ze doet lekker mee.…

Laat mij toch dansen, op de straat, op de muziek -- waarvan ik graag droom.…