Alle inzendingen over Ziel

Op de muziek van 'Hold Back The River' van James Bay (zie link) In de Zee, daar woont een fee Ze zwemt en heeft een staart Feemeermin, dat is haar naam De Zee is haar huis en haard Stop de vervuiling van de oceaan Stop de vervuiling, houd schoon - De Wereld die onder het water schuil gaat Stop de vervuiling, stop het In de Zee…

Gras... en voorbij het grazen lig ik bij mijn vier poten mijn ogen te verbazen, omdat ik nu weer evengrote monden vol eet zonder te lopen, terwijl ik straks nog liep te eten, ik ben het zeker weer vergeten wat voor een dier ik ben - de sloten kaatsen mijn beeld wanneer ik drink, dan kijk ik naar mijn kop, en denk: hoe komt…

Hij zoekt naar zijn ziel en vindt daar dan ook zichzelf vol met energie.…

Vandaag waarlijk veel gras gevreten Heden zo spijtig, wel een must. Men mag alles slikken en bovenop nog pikken Ons land wordt nooit meer wat het was, die dikke klasse. Aanvaarden wat je niet kan veranderen; knappe slagzin Nooit zal ik zowat vijftig sjaaltjes om mijn hals knopen hoor. Partner en ik werkten tal van jaren wel voltijds Bruto…

Pijn kan vaak helend werken, slechts amper te bemerken Verwerking hoeft al is het zo beenhard. Wat zo fel opgekropt heb is van geduurende jaren Kan ik alleen laten varen. Niet sofort er de brui aan te geven, zou erg dom zijn. Jullie halen me steeds weer boven water, theater? Denk ik niet... ik kan steeds een verstandje meer gebruiken, mee…

Wat jou als kind Werd aangedaan was Onomkeerbaar, lichaam En geest beschadigd voor altijd - Je hebt er niet aan meegewerkt Maar moest het ondergaan Op straffe van nog veel Ergere dingen - Volwassen ben je nu, Door je pijnlijke vijanden Niet meer belaagd, Niet meer dagelijks vernederd, En ben jij het die belast Met het verleden…

Goed en degelijk, Dat behoort het nieuws Te zijn in een doorsnee krant - Roggebrood in plaats van Luxe pistoletjes, dat wil dit land: De tierlantijnen laten we wel over Aan tijdschriften en weekbladen, Waarin je maar naar het Gewone nieuws moet raden…

De zeemeermin slaat haar staart om de benen van de man sleurt hem mee naar de diepte van haar wezen Samen bereiken ze de kern van hun zielen, ver buiten het aardse bestaan…

Dicht men sociaal letsel in een politiekbetoog dichterlijk toe Getuigt dit het dichten van een ongelijk in exces Draaiend gelijk de stroming van het moment vereist betogen zij hun wazig gelijk Politici de dichters in metafoor bij uitstek…

Waar zijn ze gebleven, die buren van toen, waar is de ziel in de mens gebleven? Waar?…

Wanneer we onze status verliezen. Wanneer bezit wordt afgenomen. Wanneer illusies breken. Met de dood voor ogen. Wanneer onmogelijkheden mogelijk worden. Zoals mensen die opnieuw worden geboren. Zoals ijs dat brandt.…

Hoe vaak zeg Ik het niet, Die laatste Twintig jaar Staan me wat Jou betreft nog Heel helder voor De geest - Mijn geest, bedoel Ik, die naadloos Opslaat wat ik Met jou heb Meegemaakt - Alle ervaringen Opgeslagen in Een bron - Die de bron is Van mijn ziel…

Journalist ben je in Hart en nieren, Je hebt er voor gekozen In woord en beeld verslag Te doen van wat er om Je heen gebeurt - Daarbij laat jij je niet Leiden door de mens die Je ten diepste bent, Maar wordt de kwaliteit Van je werk vooral bepaald Door de manier hoe je Naar de dingen kijkt…

Hoe moeilijk is het Om de ultieme waarheid Te achterhalen, als ik het Met mijn eigen waarheid al Zo moeilijk vinden kan - Waar anderen de horizontale En de verticale lijn volgen En op het snijpunt van beide Hun verhaal baseren, hou ik ervan Om de zaak nog net even Een kwartslag te draaien, Voor het verkrijgen van Een iets andere…

Niet stil te zetten Hemellichaam dat woonplaats is Voor ontelbaar velen - Dat doordraait ook als Mijn wereld stil staat - Dat geen woonplaats mocht zijn voor Het jongetje dat we in liefde kregen En we slechts zes uren lang In onze armen mochten houden Zes uren die een eeuwigheid leken Waarin onze wereld stil stond…

Al worden er kettingen gelegd tralies gebouwd met sloten van goud Nooit kan de geest worden beperkt Altijd vindt én bereikt een ziel die ander door de kracht van het Zijn…

Zielen die ver gaan- ik weet hen in te leven tot mijn verbazing…

Het schrift van de gedichten heb ik tot de laatste bladzijde gevuld. Zinnen die enige pijn konden verlichten, die ik heb opgeschreven met behoorlijk wat geduld. Het schrift van daden, emotie en woorden, is volgepend met alles wat ik zeggen moest. De letters die naast elkaar hoorden, al was ik vrolijk, verdrietig of woest. Het zielschrift…

Laat zonlicht gedoofd, levende zielen gaan heen waar doden dromen.…

Met troost voor de ziel en vredige gedachten voor een nieuw bestaan.…

, dan verspil je tijd Mijn ziel is het persoonlijkste van mij Het maakt mij tot mij, dat wil ik niet kwijt Wie mijn diepere gronden wil begrijpen Zal eerst de wateren moeten trotseren Die wateren beschermen mijn ziel Zodat niemand er ongestraft van zal profiteren Luister naar de wind die fluistert Het vertelt je waar je moet gaan Vertrouw…

Dat kan in een kort of lang verhaal, maar ach, who cares, de ziel vraagt niet naar taal!…

Er is niets dat dit lijden kan verstillen of verzachten Moet knopen gaan doorsnijden anders ga ik m'n ziel verkrachten.…

Diep in mij verbergt mijn ziel zich, zo intens bedroefd om wat ik voel gevangen onder lagen van verweer en pijn gestadig schraap ik laag voor laag steeds dichterbij laat me je vinden ik zal je planten in mijn tuin beschutting geven tegen stormen ik heb je nodig zodat, als ik weer ronddwaal in een doolhof van ontreddering,…

haar leven duurt nog als de wormen zijn uitgegeten haar vlees is niet te zien maar doordringt de kamer met gedachten haar kracht is als een inktvlek op een laken een ronde golf in een vijverspiegel haar geboorte is pijn als zwerende wonden verloren illusies en vergeten zinnen…

Ukraine,Sudak Krepost 212 n.chr Terwijl ik uitkijk naar pieken en dal Voel ik dreiging van eeuwen verval Zie ik hun zielen zij razen ijl voorbij Besluipt mij angst wreedaardig ten deel Onvermeend werd onschuld vermoord Om nimmer belang van pril te voeden Slechts wapengekletter de nobele kreet Altijd wederom blind geloof te behoeden…

vanwaar ik ben is leegte vergeten kijken ongeloof en om niet het weten cocon eigendraad -het nevelt zicht- ontpop mijn ziel zo zal het schijnen hulsel kom af voorwaar verweer ga met rottend blad beklijf niet meer…

Men weet het present, waardig, maar in wezen niet daar Die ziel zoekt een uitweg in het breken van oude grenzen Ze stijgt omhoog, klapt schokkend tegen ‘t ronde hemelruim Tuurt omlaag, valt in een diepe zee, angstig, grijs en grauw Zijwaarts tuurt grijnzend een blik in cynische toverspiegels Vanaf de overkant, puur en lonkend, oog in oog met…

Zoals twee verre sterren na lange tijd uiteindelijk botsen in hemelse pracht Heeft jouw ziel de mijne geraakt met zoveel kracht Treur niet om vergeefse jaren Vier, zielsvriend, met mij Alles gebeurt op dit moment Dat het goed is, geen twijfel Ik heb je altijd, ook toen, herkend…

zoals je gisteren naast me lag mijn mooie Indische god liefde van m’n midden leven ik hoef je niet te zeggen wat het me doet we deelden handen en huid en lippen woorden, tekortschietend onze zielen samen warm, wijs weergaloos eens en voor altijd…