Alle inzendingen over Zwikken

Zuipen, slurpen, zuipen is zo verlichtend lekker Stuipen, burpen, stuipen meer maakt toch wat gekker zwikken, zwalken, zwikken nog eentje dan, volgende kroeg likken, slurpen, likken 't is nog altijd heerlijk vroeg…

Op het terras kraakt het riet van de stoelen kranten lezen rug aan rug elkaars letters en de koffie valt ditmaal niet verkeerd ogen staren onverbloemd duidelijke taal naar een rode blos waar wangen een lach laten vallen in dat ene kuiltje langs lippen bloot danst lonken naast verleiden ik voel mij even mooi en swijlens voeten vochtige…

Mijn lichaam is Een van de miljoenen Benen die lopen en armen die zwaaien, Enkels die zwikken, een mond die kust. Mijn ogen zien Een mens in de menigte, Kinderen die spelen, Een spiegelbeeld. Andere ogen zien Mij niet meer, Ik ben. Ik ben maar een gezicht…

Ik zwik. Zwart glanst en spartelt bovengronds de onderkruiper. Korte reflex. De spa met één steek breekt je rug. Je ligt. Je ligt gelaten. Slap in mijn hand je dood. Ik sta en kijk. Slechts de verklaring is ontgaan. Ik huiver als ik denk: zelfs met de onderkruiper heb ik medelijden.…

Mondig moet men heden wel wezen; en zonder een vleugje brutaliteit, spannen de kuitspieren voor een moedige oratie, zwikken de enkels voor een te grote loslippigheid. Over schoenen hoort men mensen graag praten; en hakken klikken of zetten zich schrap, als men terugdeinst voor Italiaanse formaten, en zich beperkt tot de Hollandse stap.…

Ik blijf maar vissen: blikschade, zwik, spaat, maskerade, tsja, om regels te vangen moet men een woordje uitwerpen. Hé, zwaan kleef maar aan, roept mijn duifje, daar bromt de taalstrot, hier resoneert hij. Zij hangt haar kousen te drogen.…

stil draait de wereld glijdt langs me heen enkels zwikken knieën knikken want mijn wortels gaan echt niet mee jij zei nee waar ik ja had verwacht ging mee vertelde hoe dubbel dat voelde samen geraapt wat we hadden verloren woorden gezegd die we niet wilden horen ik stapte uit trapte naar kiezels die zich knarsend verweerden…

In de oorlog stond de stad in brand op pathmos, Zwik en hoogeland: meer dan een halve eeuw nadien, kun je daar nog sporen van zien. Nu is, in de heerlijke maand mei, bij vogelzang, zo vrij en blij, de stad opnieuw iets aan gedaan, dat nooit en nooit voorbij zal gaan.…

Dan komen de verkilde kolen in blij gezwadder uit hun holen en zwikken hun bezwokken lied met zang en zing in 't eeuwig niet. Dan is het feest! Dan is het feest! In vrije vrikken komt dan de brak het veld in krikken. De snappers aan, de snoppers uit; geen klipper die de flap nog fluit.…

We zijn modern en passen, Voor zwik of klaverjassen, Zo'n knus partijtje bridgen, Dan is alles kits. Op zekere avond zaten er drie stelletjes van vier, Men bridgde, dronk iets warms en converseerde. De bakker die de titel van de club wel eens vergat, Keek juist in Nelis' kaart, toen die doubleerde.…