Alle inzendingen over bijpraten

dagen vullende regenbuien als spiegels glimmen de straten personen schuilen onder voorpuien een gelegenheid tot bijpraten dagen vullende regenbuien zoutsporen bijten in mijn ogen herinneringen blijven kruien de dagen zonder jou vervlogen regenbuien vullen mijn dagen als spiegels klinken mijn dromen als ik jouw drempel kon verlagen zou…

In de sprankelende helderheid wegdromend met het beeld mijmer ik gestaag ingetogen om de kilte te doen weren zoals we gearmd aandachtig het laatste nieuws weer bijpraten.…

De zware deur zou je willen openen ontsluiten Binnen kunnen gaan na een handdruk kus,omarmen Een ruiker in cellofaan bied je -vriendelijk- aan Je wilt je kunnen verwarmen aan de haard want buiten heeft zon je in de steek gelaten Je wilt bijpraten al is het maar over koetjes en kalfjes Halfjes....…

gerieflijk vlij ik mij tegen jouw brede bast sterke doorleefde armen beschermen mijn boven diepe zelfverzekerde ankers behoeden voor wegwaaien hoe wij al vele jaren elkaar bijpraten lief en leed delen ik werp mij neer op het gras en smeek je teder te zijn overwortel mij maak me deel bij jou ten grave liggen wat durf ik meer?…

Wij legden achter ons leven een tuin aan, ook een register van allen met wie wij nog zouden bijpraten, staren, verhelen. Wij meden de liefde en lieten de tastzin, schreven hooghartig de toekomst af.…

We zijn hier om te schuilen voor de storm met wind en regen in de herberg onder het rieten dak liefde zal de kunst veroveren zeg je met een klassieke snik in jouw stem, die somber klinkt door de ernst van het moment nu we al drie jaar uit elkaar zijn even bij moeten praten we bestellen een kop koffie met appeltaart en slagroom tijd…

Ik raak er maar niet aan gewend dat jij er op je verjaardag niet bent Hoewel ik je elke dag nog mis is dit zo’n dag dat de leegte versterkt is Je zit in mijn hoofd, in mijn hart voor altijd maar ik mis zo je stem, je aanwezigheid Gezellig bijpraten aan de telefoon over van alles, het lijkt zo gewoon samen op stap, samen uit eten ons laatste…

Oude vrienden, lang uit het oog duiken plotseling weer op "bijpraten" blijft onwennig achteraf blijkt het een flop Eigenlijk is er niks meer te vertellen interesses blijken af te wijken geen band meer zoals ooit of iets wat er nog op doet lijken.…

weer eens naar je toe Want van die vragen in je hoofd Word je doodmoe Weer allemaal bij elkaar Juist dan is er weer dat gemis Want het voelt zo raar Dat net die ene er niet meer is Je hebt nu je eigen plekkie Je bent voor mij heel dichtbij Je bent weer in de familie Je hoort er nog steeds bij Zo kan ik weer bij je zijn En even samen bijpraten…

Je bent altijd bezig, je moet altijd iets doen dan voel ik me zo vergeten en verlaten heb je tijd, zit het mee dan geef je me een zoen en kunnen we even wat bijpraten Wanneer je handen me dan strelen, warm en zacht duurt de nacht lang voor ons allebei Na afloop kijk ik naar je met een lach je zegt lieve woordjes en ik voel me vrij Daarna…

hij die voor ons sjoemels knibbels ritsels euvel duidt in beeld integer tegelijkertijd kan rimpelen en twinkelen ijlings bijpraat terwijl haagse belletjes toch rinkelen met d'ogen knipperend ruim twintig jaar politiek ontsluit buiten beeld Binnenskamers is hij doorgaans aan het kringelen wij spreken nu uiteraard over de enige echte Ferry Mingelen…

Geweldig, fantastisch, we moeten gauw bijpraten, maar nu eerst “bloemkool met een bal gehakt”.…

Wat kunnen we nog steeds bijpraten, Vaderke lief Men verklaart me dik voor een gek, ze mogen best oprotten. Wat stelde je vaak zo gerichte vragen Kré, trap ik nu in valkuilen en ontgrief ik jullie nu? Wie zonder zonden is werpe toch de éérste steen, PAPA Ik blijf je grafje trouw bezoeken, je wenste echt geen dure zerk.…