in de lommerte van een eik

gerieflijk vlij ik mij
tegen jouw brede bast
sterke doorleefde armen
beschermen mijn boven
diepe zelfverzekerde ankers
behoeden voor wegwaaien

hoe wij al vele jaren
elkaar bijpraten
lief en leed delen

ik werp mij neer op het gras
en smeek je teder te zijn
overwortel mij
maak me deel
bij jou ten grave liggen
wat durf ik meer?

Zie ook: http://lommerte.wordpress.com

Schrijver: enrico, 27 februari 2012

lommerte1gmail.com

poëzie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.8 met 5 stemmen 165