Wil jij een rijmpje voor mij maken, bro?
Het wil me dit keer nauwelijks gelukken.
Het liefst zou ik mijn snor nu willen drukken,
Ik wil geen rijmpje onder mijn niveau.
Dit kreupelrijm? Nou, dat is balen, bruh.
Ik had er zelf nog één hoor, lekker puh!!…
In de palm van uw hand
staat een levenslijn geschreven
kort lang of on-der-bro-ken
en
de palmlezer leest
koel en winterkoud
een leven uit de palm van uw hand
jong of oud
mijn vraag
misschien gênant
‘leeft u ook een dubbelleven?’…
yo joshua, veertien, en groter al dan de rest
opa, oma, je oom—zelfs je tante staat versteld
je torent boven ons uit, in lengte en in skills
een jongen met power, die als je wil alles kan
rugby is jouw ding, van junior naar colts straks
hard beuken, snel rennen, je maakt de acties strak
modder op je schoenen, wind in je gezicht
een rugby-held…
alleen verdriet
omdat ik je zo mis
heb ik bedacht dat daarboven toch iets is
ik mis je zo
hoe kan het ook anders
je was mijn kleine neefje, mij bro
vergeten zullen we je nooit
en tot die tijd wacht ik tot mijn lichaam het erbij neergooit
mijn lieve lieve schat
wacht tot die tijd op mij
ik kom een keer naar je toen en dan zijn…
Een bro-vibe? Respect?
Hij fronste, slikte, werd een beetje gek.
Nee man, hij was toch gewoon straight?
Dat wist hij toch al zijn hele leven?
En tóch, waarom voelde dit zo vreemd,
zo warm, zo stiekem, zo zwevend?
Hij keek nog eens, zag die handen,
zag hoe hij lachte met collega’s.…