Alle inzendingen over camelia

Camelia met je mooie bloembladen en vele goudgele meeldraden. Je grijpt je vast aan de stralen van de zon, aan het lichtspel van druppels in een regenton.…

Camelia is mijn naam kind van de Filipijnen waar mijn zoete geur en schoonheid begeerd werd door reizigers uit verre oorden zij hebben mij ontvoerd, gevoerd en mijn voeten in vreemde klei gezet hier zou ik aarden roem oogsten geur en kleur verspreiden naar alle windstreken tot aan de boer die mij niet kende Camelia is mijn naam…

camelia, ik zag je bevroren in de bloei, ook al is er nu geen enkele groei; je moet eerst nog even in de wacht, en dan kom je in volle kracht tot wonderschone pracht; als de tijd daar zal zijn toon je trots je bloemen, je bloemen zo sierlijk, zo teer en rein…

Camélia, het is de camélia. Om nooit meer te vergeten. Heel vroeg in het voorjaar bloeit hij. Hij komt uit China, Met een boot meegekomen, door iemand die zijn schoonheid zag. Fijn dat ik hem nu bewonderen mag. Ook anderen hebben zijn schoonheid gezien. Een toneelschrijver sprak erover. ‘La dame aux camélias.’ Frans natuurlijk.…

Vol verwachting klopte lente sluimerende camelia, prunus, ook magnolia tot volle bloei. Plots blies opgestoken stormwind hun kroon tot rozerode fragmenten verspreid over grastapijt en vijveroppervlak. Veeg ik, gevangen in heimwee dit pseudo sneeuwdek weg. Ook mei wordt snel verleden.…

Wat wij zelden horen het rillen van de huid het geuren van de liefde als een blank boeket camelia naar méér nog of in elk geval naar evenveel. ----------------------------------------------- uit: 'Als in een zwijgend laken', 1984.…

Wat wij zelden horen het rillen van de huid het geuren van de liefde als een blank boeket camelia naar méér nog of in elk geval naar evenveel. ----------------------------------------------- uit: 'Als in een zwijgend laken', 1984.…

de zilverwitte berk nog kaal wordt bezet door meesjes die kwetteren van plezier de morgenhemel blauwt en draagt een gouden kroon zachte stralen smeden kleur heide in paarsrode tinten een camelia vol in de knop grauwe lijsters schrapen mos kijkend naar dit luisterrijk geheel laat ik even mijn hoofd verdwalen in het bontgekleurde ochtendtafereel…

trots was je op jouw groene vingers als de camelia weer in de knop stond, die niet kon wachten om te ontluiken trots was je op jouw kinderen ieder op jouw eigen manier op jouw oogappeltje ‘kleinzoon’ helemaal trots was je op jouw paleis, die je aan het eind moest verruilen voor een kamer waar jouw hart niet voor klopte trots ben…

Is typisch mediterraan niet op strand in groen gras meer tussen kurkeiken lekker succulent met agaven bootjes die in de verte drijven broodbomen cactusvijgen Onder depressies van Azoren die in het voorbijgaan niet druipen en niet storen druiven olie van olijven bloeiende oleander en camelia maagdenpalmen rode japanse rozen mandarijnen…