schaduw van de nacht
die zich staat te bedrinken
aan de trog van de macht
dewelke mijn schedelpan
genadeloos heeft gelicht
en het heeft gevuld
met afgrijzen en waardevolle
prutsige beloften
niets kan waar zijn, wat ik
zie zijn schepselen die
mijn geest bevolken
wat ik hoor zijn stemmen
die me verachten, die zich
groeperen tot een carnavaleske…
deze dag in jou ontmoet, geen
opsmuk op de tere plekken
maar een carnavaleske invasie
van het geheel, morgen is
er geen dag maar een beleving
in het ontmoeten van mijn IK
oké, het leven raast zoals het
verkeer zich adert bij
knooppunten en allen
bekoren zij die ze lief hebben, waarom
dan toch hun en wij?…
om tegen klippen op
van het lawaai
van bestevaers
scheepskapiteins
als beste stuurlui
aan de wal
al staande op de kaai
het tiroler hoorngeschal
op de zevenheuvelwegen
galmend in berg en in dal
te weerstaan in het hart
van groesbeek in
klein zwitserland
alsmede de kakofonie
van de sozjaalinvoelenzers
en de groteske
carnavaleske…
Erwin had Carnavaleske trekken
Maar in die gekte was ie te goed
Een meester in de fotografie
De Koning van de Fotografie, doch
“Homo’s hebben geen voorrang”
In het verkeer van de andersvoelenden
In het luchtverkeer van de doden
Blijft Erwin altijd voorrang houden
En wordt respectvol begroet
Met de volle vreugdekreet
Alaaf Olaf…
Mooie functietitel hoor,
proactief headhunter, maar
carnavaleske carrièremoves
zijn killing voor je
less than perfect love life
met je trophy wife, haar
relatiegeworstel en genderkwesties.…