Nu op de Veluwe geen jager meer verschijnt
omdat de drijfjacht op de zwijnen werd verboden
en men studeert op veel humanere methoden
hebben die beesten zogezegd enorm gezwijnd
maar op de bonus van bankiers en soortgenoten
mag deze herfst nog wél worden geschoten…
op nieuw moeten starten
Maar nu liep hij toch op zijn laatste poten
De dagen die hem restten wist hij naar de kloten
Zeer vermoeid als hij was, vale vacht gescheurde pezen
Toekomst voorbij, weg die glorieuze tijd alom geprezen
En bij de vlierbessenstruik zet hij zich neer
Overpeinzend zijn geleden tijd, hij kon ook niet meer
Berenvallen drijfjachten…
Vannacht was ik drijfnat,
als een vos in een drijfjacht
uitgeput op het smalle bospad
terwijl een jager dreigend naar me lacht.
Toen ik ging drinken bij de waterkraan
keken fletse ogen me als een ander aan.
Maar misschien was het de tandpasta
op de spiegel die iemand had gespuwd.…
Als herten, verward door grote drijfjacht,
rennen reizigers rond, vloeken, klagen.
Voor sommige zwemmers mag hulp dagen,
honderden mensen zijn prooi der boze macht.
De strijd van redders en drenkelingen
woedt slechts weinig harde, duistere uren.
Men zal het eeuwen lang kunnen bezingen.…
In Nederland was ik al uitgestorven
Prins Hendrik nam wat soortgenoten mee
Bedoeld als zijn persoonlijk jachttrofee
Het lekkerst als we bijna zijn bedorven
Nu ga ik mijn principe huldigen
van kruiselings vermenigvuldigen…
en vracht
in buitengaatse holen
kanonnenrijke driemasters
met wijde dekzeilen en ketelbinkiecapriolen
woelwater in saragossa
maar halverwege doemt
een point of no return
de onbeschrijflijk oorverdovend koperen ploert der stilte
dood in de pot der doldrums
in een onbewaakt moment halverwege in de onvoorziene tussentijd kompasloos
drijfjacht…