Alle inzendingen over dwaallichtjes

waar de taal als een florist magistraal tongzoenen kweekt waar traag ontvouwende chemiluminescente processen dwaallichtjes baren waar arboreale vogelgeesten boven het zonnestraal-oogstende dageraadspaard dansen daar moet de denker het oerbos van de geest betreden…

Zij heeft met een enkel woord alle dwaallichtjes weggejaagd. Dankbaar sloeg de pastoor een kruis en de maagd was weer verdwenen, hij dacht: ’Ik bouw haar hier een huis dan kan ze eeuwigdurend bijstand verlenen.’…

Zie, de dwaallichtjes, stille vriendjes, roepen sterrenregen. Strooien de gewonde aarde in het rond. Tweezijdige bliksems als een zilveren sleutel laten niets achter dan het geluid van de stilte.…

Ik speel geen sinterklaas meer laat staan zwarte piet ik speel ook geen kerstman meer van dat 'yoh yoh' heb ik genoeg ik speel ook geen Paashaas meer laat ook alle Pinsterbloemen staan ik speel voortaan en uitsluitend mezelf zonder verkleedvormen, gewoon wat je ziet maar 19 december a.s. dan nog niet dan loop ik achteraan als laatste…

Sommige zaken werden niet verwerkt Dwaallichtjes die je een poos niet merkt. Het overlijden van mijn vader, acht jaar geleden Losjes wandelde ik verder tot op heden. Hij was en bleef mijn afgod; de liefste man ter wereld Mijn verdriet is groot, ik heb het hem verteld.…

" “wat ‘n aparte processie” “Wat, zijn het dwaallichtjes?”…

Denk dat ik je maar dierbaar bijzet in de doos van onvervulde dromen één van die punten, die ik niet heb bereikt Bij nacht op zoek naar jouw aanwezigheid je opnieuw van dwaallichtjes maak en meng met witte wieven voor damp en luchtigheid 's Morgens de lakens terugslaan, uitrekken je bent geweest en hebt dingen verplaatst automatisch het…

waar flora en fauna spiritueel verdroogden zonder enig contact met de mens groeide de wereld van knuffels en troetelbeesten omdat liefde en warmte ook andere gezichten kent zoals de kabouters en dwaallichtjes boven het zwart water ven dieper in het bos de dansende elfjes bij maanlicht op het mos griekse mythen en sagen in latere…

Sacha, Oleg en ik een heldere klaterlach vult vragende glazen waarin de kaarsvlam versnippert tot dwaallichtjes zo vernevelt mijn werkelijkheid zich tot vage lijnen de kosmos balt zich tot hier en nu aan deze tafel lichtend in het donker zijn de ogen niets ontziend ik proef hoe zij hun zinnen zingen in zacht gebrom tandengoud beantwoordt…

of dat restaurant voor met panden indertijd niet te bewonen krotten die nu tegen de vele, vele miljoenen op klotsen in gedachten Nelis en Zwarte Gerrit die dood zijn maar op de Lauriergracht nog wonende mooie Stijn schuin tegenover Stijn in Uylenburg’s verzorgingshuis ‘floddert’ actrice Nelly Frijda zich meer dan thuis de ‘Monniken Dwaallichtjes…

elkaar heen Mediterraan gekef liet de ramen klappertanden - onvermoeibaar waren die mondjes De auto slingerde over het gruis niet ver voorbij de vangrail lag de Egeïsche Zee klotsend op de rotsen - als je tuurde zag je aan de overkant het silhouet van een Turkse berg een moederborst de zee ontgroeid Door een tinnitus van muggen en dwaallichtjes…