Mama,
Hoe ben ik geboren,
bloot of met mijn kleertjes aan?
Kon ik jullie toen al horen?
Kon je mij toen al verstaan?
Uit mijn buik
kwam jij te voorschijn
Helemaal bloot
een beetje rood
En al kon je heel hard huilen
En al deed 't best wat pijn
Toch wou ik je nooit meer ruilen
Wou ik steeds je mama zijn…
kostbaar
kwetsbaar mens
naweeën
van geboortepijn
omlijsten
je gezicht
kom
te voorschijn
hoog opgericht
laat je zien
aan wie
je verwachten
morgen
vandaag
misschien
geef
je krachten
spiegel
van je Schepper
bloei
als een roos…
beneden speelt een kind
zijn spel lijkt
doelloos maar
hij lacht plezier
zijn oog en handen
vinden hun vertier
ik zoek de schaduw
van mijn vroeger leven
speur naar kleur in
de herkenningspunten
die rotsen kunnen geven
land in de geborgenheid
van Gaia's schoot
vul haar als beminde
na eeuwen weer verenigd zijn
luwt langzaam mijn geboortepijn…
HET WORDT STIL
Geboortepijnen, in eens stil
mijn naam wordt gezegd
er ontstaat rumoer
het leven biedt zich aan
levensloop, voortgang
geduldig het leven aanvaarden
als een volwaardig mens
het opgelegde juk dragen
in het vooronder is het benauwd
de wilde zee klotst om mij heen
ik wilde alleen zijn
tot mijzelf komen in stilte
steeds…
nog voor
de kinderen
kwamen deed jij
met de nieuwe
rugzak al examen
zwanger en soepel
bevallen goed
voorbereid
zonder extra
geboortepijn
in donkere
nachten is er al
aardig wat afgetobd
wat goed lijkt
kan nog altijd
kleine verborgen
gebreken hebben
in verwachting doet
altijd een pittige
aanslag op reserves
als grut groot
is…
993
Bezig met laden