Alle inzendingen over hartekreet

Zo kort bij ons, zo onverwacht nog maar net aan ons gegeven niemand die er toen aan dacht een nieuwe bron van leven intens gekoesterd in de armen die nu leeg, onwennig zijn liefde om aan te warmen bescherming tegen angst en pijn slapen, lachen, huilen samen zo, is het wel echt voorbij? maar nu, starend door de ramen denk ik: 't…

Senryu Bevroren harten ijzige oktober wind snijdt de hartekreet…

Liefde is wat ik voor je voel. Dichten met maar één doel. Schrijven wat mijn hart nu zegt. Ik mis je zo en mijn gemis is echt.…

Ik stuur U slechts één hartekreet, 't moet... een n vergeten, ja dat weet ik wel maar er is reden dat ik dit zo spel; ik heb slechts één hart dat hiervoor bloeden moet. Ik blijf de regels consequent negeren. U kunt ook dit sonnet dus annuleren.…

zoals de korrels van zand voel ik je wegglippen zo dichtbij en toch zo ver weg... de tijd tikt traag voorbij wachten, elke keer opnieuw totdat tijd ons samenbrengt schrik in mijn hart om wat komen gaat omdat het verlangen om bij jou te zijn zo groot is dat mijn hart soms, heel even, de tijd overslaat... ik mis je...…

Ben ik dat varken, kip en koe, in grote dichte schuren die binnen de hele tijd en voedsel krijgt op tijd uit een ander continent Ben ik dat dier, onderworpen aan 's mens' wil om dik en vet te worden een prik krijgt in zijn bil, mijn kleintjes niet mag zien, mijn melk niet met hen delen, maar aan de volgroeide mens, en als ik vet genoeg…

Het toppunt van het gevoel wat je steeds eenzaamheid geeft is als je dit in tegenwoordigheid van die ander beleeft…

Mijn hartekreet wil jou tot in je hart raken met mijn tederheid. Het zou heerlijk zijn nu al je stem te horen roepen: ik kom.…

Dat mis ik meer dan ik met tranen kan zeggen, dus slaak ik deze hartekreet.…

Al schrijf ik snelsonnet na snelsonnet, gevolgd door column, hartekreet, couplet die soms wel honderd keer worden gelezen! Zal ik eens zeggen wat ik er van vind? Ach nee... laat het maar waaien met de wind.…

Rusland, stille besneeuwde vlaktes Rusland, op uw vlaktes huilen wolven in eenzaamheid Rusland, een vrouw in barensnood Rusland, om haar heen de verwoesting door geweld Rusland, wij moeders huilen in eenzame stilte Rusland, uw leider regeert de leugen Rusland, verborgen voor uw moeders en haar kinderen leeft uw president in ongekende luxe Rusland…

verlegt vaak grenzen zo is er buurvrouw die ‘t weer doet met buurman en niet omdat ‘t moet kwestie van de weet ‘k kreeg hartekreet aangezien 'k alledag van haar mee eet werkend aan ‘n verslag - m’n gemoed is er zoet mee…

Maar soms loopt het wel en komen woorden snel want voor het uiten van jouw hartekreet ben je de enige die juiste woorden weet…

Niet iedereen heeft een stem niet naar iedereen wordt geluisterd Tegen iedereen kun je je hart luchten maar je krijgt geen garantie voor ontvangst Niet iedereen heeft een stem vaak word je beoordeeld op opleiding vaak word je beoordeeld op afkomst Maar iedereen wordt gehoord door HEM Niet iedereen heeft een stem ook al leven we in een moderne…

Jij bent inspirerend een onuitputtelijke bron van gevoelens en gedachten ze buitelen om en om Weet ik niets te maken dan zeg jij weer iets liefs waaraan mijn gedachten blijven haken Ja! Ik heb weer iets creatiefs…

Lieve Mama, Jouw gulle lach Jouw onuitputtelijke zorgzaamheid Ik wou dat ik je voor me zag Ik kan het niet geloven...ik ben je kwijt Maar ik geloof er plechtig in Dat wij allen jouw wer terug zullen zien Dit..het leven op aard..was enkel maar een begin Een kleiner begin dan je denkt mischien Dat ik deze hartekreet schrijf is eigenlijk…

Staren over de zee naar eb en vloed, die net als ons samenzijn hetzelfde doet, ondanks open armen krijgt zout en zand geen kans, ondanks gesloten ogen verliest de zee zijn glans, als achter het masker van geluk de zee zijn glans verliest, drijft het masker naar degene die het laatst kiest...…

Vanzelfsprekende natte wang bij een plotseling geopende deur, draagt een levensbagage van ongelijke kleur, De oude glinstering bij het einde van de wandeling, aanschouwt een nieuwe herinnering bij het begin van een verovering, de wind verdoezelt het ogenblik, de regen verborg de gevallen tranenblik, in de avond als antwoord...vandaag…

Als een mus die me plotseling aankijkt en weer wegvliegt nergens heen, wil ik voorgoed vertrekken als iemand die je kende en voorgoed verdween, me verbergen om de dingen die je zei want ik las het nooit in je ogen, de liefde voerde mee…gaf me geluk of heeft me bedrogen, tranen op het kussen van de vorige nacht doen mij m’n adem benemen, kijk…

Ja of nee? kan ik niet zeggen Of wacht...ja en nee? in mijn verstand weerleggen Uiteinden weer aan elkaar knopen het was toch al één geheel? Of was het blijven hopen? in een equivalent moreel Tracht een baby niet te laten huilen als een ziel vragen sterfelijk te zijn En je hart te verschuilen in een camouflage van satijn Want…

Dank je wel voor alles Voor wie je bent en wat je doet. Hartelijk dank voor alles. Tot ziens, het ga je goed !…

Geef me je hand en ik hou je vast Geef me je mond en ik kus je lippen Geef me je liefde en ik geef je mijn hart.…

O lief elke letter geeft een onbekende taal, geen bibliotheek waar ik je boek vinden kan 33 becijfert gefronst de Delfts blauwe schaal, liggend in de tekening geen betere talisman O hartje een naderende datum als het cijfer, de gedachte even angstig als het eerste thuis Je diamanten ziel versnelt naar moordende ijver, een oude onschuld betraand…

zit ik soms te staren Naar het scherm van mijn pc Woorden wegen en wikken Die ik dan in zinnen ga tikken Prachtige te gekke gedichten Zie ik dan op 't scherm oplichten Het voelt als een lot in een spel Stuur het op naar www.nederlands.nl En dan steeds naar de mailbox kijken Zouden mijn gedichten mogen prijken Op die site met zoveel hartekreten…

Mijn laatste dagen zijn gekomen Hopend dat de uitgestoken hand mij meeneemt naar de overkant. Licht en liefde wacht mij daar.. Geen eenzaamheid en pijn Daar in de lichte liefde zal ik gelukkig zijn.…

Op het hoogtepunt van dit festijn slaakte Sjeng de hartekreet: “Wat is het toch fijn een bokkenrijder te zijn.” “Oh, Kapitein, ” riep Sjeng in het boetekleed onder de galg op het Herzogenraths plein vlak voordat de strop dicht gleed, “het is echt niet fijn een bokkenrijder te zijn!’…

Een hartekreet van de ouders van een verstandelijk gehandicapte dochter. Misbruikt..... Uitschreeuwen, dat is wat we zouden willen, Gillen, huilen, steeds maar weer. Onmacht brengt ons steeds aan het rillen. Oh mijn God, wat doet dit zeer! Waarom konden we haar niet beschermen tegen dat onmenselijk beest...…