Ik vier mijn verlangens
op het tempelbed: niets
doen, kijken en ruiken
wat de priester beschrijft
zo is het mij vooraf verteld
Een oefening
mij te ontspannen in een grot
in het wild van de bergen
Zijn woorden zalven mijn zenuwen
en knopen ze los uit het binnenste
van mijn buik, ze spoelen mij af
met warme aandacht, herstellen
mijn spieren…
In helderheid van ochtenddenken
vergeet ik de maatstaf van mijn eigen lawaai,
drijf ik op rimpelloze stilte,
baad ik in vroeggeboren honinglicht,
kijk ik naar ganse hemelen.
Ach, ik droom al denkend
en drink koffie om me aan het dagvuur te branden,
teneinde vroegheid te verlaten.…
Wij willen niet terug
naar de tijd
toen wij elkaar niet misten,
wij de dagen ongemerkt, los
van onze diepste verlangens,
verkwistten.
Het gisten, zogezegd,
heeft, later wellicht
beslissend geborrel gebleken,
een substraat opgeleverd,
wedervloeiende massa,
tastbaar stollend gevoel
in de adembenemende ruimte
van ons samen.
Midden…
, een weg
waar alles eindigt en ooit begon
muren en barrières zullen breken,
herhaald door mensheid opgericht,
zij berijden het licht met gouden
drietanden die hun vechtlust
ondersteunen, de kleinste handen
wassen het water van de toekomst
de droomrozen door liefde uitgezaaid
de kiemtijd is niet bepalen, door traagheid
van de incubatie…
59
Bezig met laden