Alle inzendingen over karvelen

Beneden karren raatlen, kranen kreunen, Hier is het stil, terwijl alleen gitaren Een oude fado traag en droef opdreunen, En of karvelen weer de Taag opvaren. ------------------- uit: Soleares…

Zwervend op mijn karveel van nevelslierten meende ik jou te zien in de spiegel van mijn dromen op een verre weg langs het tijdloze water helder en diep In jouw verten vond ik verborgen parels de omhelzing van pure magie het dagen van tere extase de tover van het onbekende een pas ontloken bloem nooit eerder aanschouwd En ik was verbaasd…

Toen kwam de kans: met een vermolmd karveel Maakte hij de reis die niemand vóór hem deed, Veroverde met honderd man Peroe. Vijftig was hij, ik dertig maar: wie weet Ontdek ik niet het zesde werelddeel, Al ben ik nu na een paar stappen moe? ---------------------------------------------------…

twee zeewaardige karvelen een kraak met vierkant getuigde mast varen uit de haven van de Zilvervloot een landtong nabij de zuilen van Hercules hij vervalst tijdstip en afstand in het logboek om de matrozen niet van hun moed te beroven op zijn hoed plant hij een pluim, kruipt uit zijn huid waant zich op het grote oosterse schiereiland maar…

Karvelen laveren de hele dag over de kromme hemelsfeer, onbezorgd zonder om te keren. Ze stevenen wat en leggen de aarde plat neer.…

verzamel de wolken die voorbij trekken gretig met donskoppen lui buikig aan de zomerlucht dik vol gevreten schapen in een kudde half verdoold dan weer trouw bijeen gezworven of trotse schepen met bolle zeilen op een wijd uitgezette koers het karveel aan een dunne kabel voortgesleept of een voc schip lodderig stil liggend in een windstille baai…