Alle inzendingen over kielhalen

heb de muziek in 't hart heb muziek in m'n ziel wil aleen maar rollen als een of andere debiel rol rol rol de een gaat links de ander rechts vind in je hart dat is slechts het enige wat rolt rolt rollen de muziek in 't hart in je ziel en enige wat wij moeten is het keren van onze kiel…

schilder weer de luchten in het avondrood botters die op water rusten het getij is dood slap hangen zware zeilen de lijnen zijn gezet als straks de vloed op komt vult zich vanzelf het net geen vis ontsnapt aan het kielhalen mijn dagelijks broodje kan ik zo betalen…

gekrengd in al zijn doen en laten besloot de grijze wijze kapitein mij te kielhalen in schone schijn, alvorens wat verstandelijk te praten. dus ietwat gesard en compleet verward viel ik onrechtvaardig uit zijn boot doch, de Armada was... een brede vloot en dit... dit moest toch even van mijn hart!…

Waarom niet levend koken, vierendelen, onthoofden, duimschroef, kielhalen en knoet ? Terug naar schandpaal, brandmerk en schavot ! Het hakblok wacht, de nieuwe bijl is bot.…

'kielhalen' komt bij míj niet voor. Ik zal ervoor zorgen, dat we allen bij de juiste thuishaven aanleggen... Het is de énige prijs, die ik graag in ontvangst nemen zal, om toch weer door te geven. In elke haven een herinnering. Een andere ervaring. "Ahoy, alle hens aan dek!"…

." ...en dan volgt er  een hele rits namen van stoere jongens  en ferme knapen onwetend van kielhalen bakzeil en buit van bittere smaak scheurbuik zeebeschuit en paradijzen van terra incognita eilanden kusten immense rivieren als leguanen monsters vulkanen en regenwoudslangen en in de binnenlanden tropenpaleizen heimwee en…

van mijn lach naar mijn oor het mes doorhaalde Ik schrijf niet uit verdriet maar ik kan het niet laten inktwolken aan te stippen tot zwarte gaten je naam zuur te laten druppelen op zompige straten De blik in je ogen doet de zon op mijn ziel dalen tot je licht verdwaald in het duister verschiet zoveel mannen geslacht en je gaat door met kielhalen…

van mijn lach naar mijn oor het mes doorhaalde Ik schrijf niet uit verdriet maar ik kan het niet laten inktwolken aan te stippen tot zwarte gaten je naam zuur te laten druppelen op zompige straten De blik in je ogen doet de zon op mijn ziel dalen tot je licht verdwaald in het duister verschiet zoveel mannen geslacht en je gaat door met kielhalen…

-trossen los, laat zich vier maal dubbel kielhalen, slingert nachten rond het kraaiennest, en niet alleen omdat de rum zijn dorst niet lest. Zo, nu zit ‘ie op z’n plek, nog steeds voor op het dek, al kan hij zijn nek niet meer uitsteken, hem krijgen ze niet gek. De grote trek kan beginnen.…

Oostzaan, in hun theater 'de Kunstgreep' de zon scheen buiten maar binnen werd ik in de greep gehouden van de imperfectie maar vooral van de consequente perfectie van de imperfectie het was te hard, te fortissimo, te houterig, oorverdovend en veelal onverstaanbaar als 'tussen de schuifdeuren' crescenderend ongefilterd schreewerig, de kelen kielhalend…