Alle inzendingen over liefdesleed

Besefte je maar hoeveel pijn je me deed, hoeveel verdriet en stilgedragen leed je me kostte.…

leeft nog wel, maar ook weer niet ik denk aan vroeger en zie je niet ik zie het leven in je ogen die mij uit liefde bedrogen in je roep om creatief vertier je hartstocht kuste het leven ik proef je nog heel even mijn smart is ontwaakt mijn ziel is diep geraakt ontslapen in dat kille bed dit afscheid voelt wreed verdronken in liefdesleed…

vier dagen langs 's heren wegen gestruind hangende schouders een hoofd vol liefdesleed gejuich gezang op tribunes orkesten de meet hij raakt nu langzaam vrij van geest goed geluimd bij de eretribuun oog in oog met vrouwe verdonck verkilt zij 'm wijl z'n moed weer naar de tenen zonk…

herfstig sjansend wat meteen de adem stokt En waar mijn geest de winter wacht waarin ik jou zo naarstig zoek met handen blauw gevroren draagt jouw stem mij verder weg van stille tekens diep begraven - ondergronds Toen jij in mij de liefde vond bleek jouw hoofd een kraaiennest Ik spreek nu slechts in zwijgzaamheid kauwend op dit liefdesleed…

maaltijd nuttigde en daarna heel wat wijn achterover sloeg, gedichten van Lucebert probeerde te begrijpen, mijn glas kapotsloeg op een rotssteen, de kelner de zaak vergoedde, mijn vriendschap met Rimbaud herenigde door nog meer te drinken, ineenstortte in mijn hotelkamer, mijn eigen bloed dronk, werd ik langzaam wijzer en heb ik nadien alle liefdesleed…

u met de rechterhand op mijn voorlopig nimmer dralend immer kloppend bonzend hart dat ik sans gêne durf beweren als rechtgeaarde schatbewaarder van de boven- en beneden- windse overzeese delen van 't koninkrijk der Nederlanden mijn zaakjes dik op orde heb: Boven de gordel, zogezegd Edoch in eroretrospectie vol levenslust en liefdesleed…

u met de rechterhand op mijn voorlopig nimmer dralend immer kloppend bonzend hart dat ik sans gêne durf beweren als rechtgeaarde schatbewaarder van de boven- en beneden- windse overzeese delen van 't koninkrijk der Nederlanden dat ik mijn zaak op orde heb: Boven de gordel, zogezegd Edoch in eroretrospectie vol levenslust en liefdesleed…

Niettegenstaande de huidige wereldwijd ontwrichtende metamorfosen in het panta rhei der actualiteit als alle levenslagen doordringende realiteit van het gedehumaniseerde machtsspel in het hier en nu van gedemoniseerde wellustelingen wordt het naast droommijmerijen van klaagzang en navelstaarders van zotheid en liefdesleed en de eeuwige…

Waar ik aan denk bij Max laat zich niet raden Was hij soms keizer, soms een paus geweest In de historie - voedsel voor de geest - Vaak meer vereerd dan recht doend aan zijn daden? Nog altijd is, na honderd zestig jaar Bij ons beroemd die ene: Havelaar!…