Op de evenaar van mijn leven
Tracht ik de even en oneven aren
van mijn innerlijke storm
eindelijk te bedaren
Positieve en negatieve herinneringen
te voegen gelijk een ritssluiting
die niet langer scheidt
doch gapende wonden verbindt
Opdat uiteindelijk alleen
wat littekenweefsel achterblijft…
op de evenaar van mijn leven
tracht ik de even en oneven aren
van mijn innerlijke storm
eindelijk te bedaren
positieve en negatieve herinneringen
bedachtzaam te verenigen zoals een ritssluiting
die niet langer scheidt
doch gapende wonden verbindt
opdat aan het slot
littekenweefsel rest…
ze lijken zo zacht
uitnodigend zacht
maar prikken levenslang
ze herbergen ontluistering
van talloze gedempte kreten
gesmoord in de beschutting
van een geïsoleerde ruimte
schijnbaar droog zijn ze
inwendig voor altijd klam
onzichtbaar maar onvergetelijk
als bepleisterd littekenweefsel
toch lijken ze zacht
zo bedrieglijk zacht…
hoeveel gaat in een dozijn
behalve input en laaghangend fruit
uit te leggen wat al uitgerold is
om te kunnen kuitenbijten en piketpalen
dan volgen
willekeurig maar volgzaam
aanbevelingen ter ondersteuning en
littekenweefsel
klankborden galmen contentstrategie
bij organisatiebreed opschalen
daarna nog snel even een ronde
voor het…
zijn kinderogen volgen
de sporen van littekens
op de vaderrug
littekenweefsel
een mijnenveld van geweld
papa, hoe kwam dat?
een ongelukje
lieve jongen, domme pech
doet het pijn, papa?
nee, ik voel niets meer
soms een beetje in mijn slaap,
domme pech, papa?
domme, dikke pech
ik doe mijn mooie hemd aan
kijk, alles is weg!…
en toch
biedt het littekenweefsel
niet genoeg bescherming
de wond lijkt nog steeds open
het vel voelt nog altijd rauw
ontwikkelde bacteriën
leiden een eigen leven
zoeken een uitweg
zonder te ontsnappen
bloed kruipt slechts tot stolling
om verwondingen te beperken
een uiterlijk geslaagd tafereel
maar onder dat geheel
blijft het krioelen…
en toch
biedt het littekenweefsel
niet genoeg bescherming
de wond lijkt nog steeds open
het vel voelt nog altijd rauw
ontwikkelde sporen
leiden een eigen leven
zoeken een uitweg
zonder te ontsnappen
bloed kruipt slechts tot stolling
om verwondingen te beperken
een uiterlijk geslaagd tafereel
maar onder dat geheel
blijft het krioelen…
Het bloed droogt langzaam op
Een donkerrode streep
Niet meer diep, nog steeds even pijnlijk
Weer een litteken erbij
Rood genezend vlees
Littekenweefsel, maar daaronder
Rood bloed
Wat als....…
Ervaring van voorouders in verleden
in onze genen geschreven
vormen samen met de eigen ervaring
onze geest in het heden
Jongeren met slechte ervaringen die
als brandijzers hersenpaden merken
plaatsen storen waar synapsen werken
Geest uit littekenweefsel geweven
heeft geen ruimte voor streven
naar een normaal sociaal leven
Gebrandmerkten…
770
Bezig met laden