7 resultaten.
Yperiet
gedicht
1.0 met 1 stemmen 
3.140 Mosterdgas. Het klinkt naar nog.
Naar hompen Passendalekaas.
Naar preskop met bruin brood.
Het was de geur van stikkend vuur.
Blaartrekkend gif: een trage, gele
adder die onder je oksel kroop.
Longen liepen vol als loopgraven.
Maag en darmen trokken samen
tot je lippen bloed afvuurden.
Mosterdgas. Het klinkt nog naar.…
Geboekstaafd is alles
gedicht
2.3 met 11 stemmen 4.605 Bij het mosterdgas zijn wel wat
ongelukjes gebeurd.
In mijn doodgezwegen zwijgen.
------------------------------------
uit: 'De lengte van dagen', 1991.…
Prijzenoorlog
netgedicht
3.8 met 4 stemmen 797 Al di supermarkten strijden,
men gebruikt zelfs mosterdgas.
Dirk gaat schietend naar zijn werk,
Lidl in paradepas.
Hagelslag staat in de schappen.
De caissières slaan d’rop.
Zelfs de chef verschijnt in vechtjas
en zijn strijdkreet is: schiet op!
Bakkers staan met pistoletjes,
schieten krenten in het brood.…
Gevaarlijke wapens
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 699 Gebruik van “ ‘t vuile wapen”,
atoom en/of mosterdgas.
De mens kan “rustig” slapen,
of geen vuiltje aan de hemel was.
Hoe komt men toch aan dat wapen
waar men zelf dikwijls bang voor is?
Ziet men niet de wonden die gapen,
door vernietiging en door gemis?
Niet in laboratorium zijn wapens geboren.
Niet in werkplaats en/of fabriek.…
1914-1918
netgedicht
3.6 met 5 stemmen 602 Mosterdgas dat allang is vervlogen,
maar in herinnering achter bleef,
nam levens van hen die hier stierven.
Hun geweren zullen eeuwig zwijgen.
Tranen zullen voor altijd opdrogen,
zoals de inkt van 't gedicht dat ik schreef.
En zij, de soldaten die hier naamloos zwierven,
zullen als wilgen naar vrede nijgen.…
Loopgraaf
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 282 omsingeling,
een onverhoedse aanval,
een uitbarsting
Ik weet eigenlijk niet zeker
of je er nog bent; ik hoor al tijden
niks dan fluisterende stilte
Ingeklonken schuttersputten
Mijn ingegraven achterdocht
is gaandeweg versterkt en uitgediept,
steeds als er weer verwijt klonk,
ratelend over de velden
Of granaten van miskenning,
schuld als mosterdgas…
Vergeten helden (1914-1918)
netgedicht
3.8 met 8 stemmen 419 Die gebukt gingen onder 't mosterdgas,
ver van hun kinderen en van hun vrouw.
Loopgraven ploegen zich door het gras,
rood van het bloed, glinsterend dauw.
De vlag, sobertjes half stok gehesen,
en nu wapperend in de kille wind,
weerspiegeld in de ogen van een kind
die ook nú nog de oorlog moet vrezen.…
Bezig met laden