Alle inzendingen over onhele

afscheid Soms zit er even Teveel verdriet In ‘t leven De dood strooit dan Zo om zich heen Dat de scherven Van de liefde Zich niet verzameld weten En onheel blijk je dan Veel te weinig tijd te nemen Het afscheid behoort niet Zo snel tot het verleden…

onder het draaien van de sterren en de helwitte zon buigt het zand zich over verdronken ogen en verscheurde kelen in sneeuwblinde uren cirkelt een zwarte gier met trage vleugelslag boven het onheelbare dit is de ademloze tijd geesten verdwijnen uit ontbladerde bomen om samen te smelten met de sporen van verschroeide doden…

pigment ontnomen evenals je onschuld sinds 'n worgengel aan je bed verscheen angst realiteit werd toen je zus is vermoord in het zwart van de nacht bleef de hemel sterrenloos overdag verstoten uitgekotst paria totdat de avond valt het donker vreest brandende zon verzengt de huid het gat in de ziel lijkt onheelbaar…

omkadert zichzelf jouw leven een blauw stipje op het canvas contrast tot de leegte de vogel en de boom en de wolken en de zon en de vijver worden zich schenken zich uit, vullen alle mogelijke werelden zonder moeite is alles, wat het is: de precisie van de werkelijkheid degene die zich -ik- noemt ontwaakt kan niet meer terug naar een onhele…

Degene die zich - ik - noemt, ontwaakt, kan niet meer terug naar een onhele wereld. zonder denken ziet mijn oog. --------------------------…

we zien de verlaten huizen de bomen die aan hun wortels rukken om zich los te wrikken van de aarde we voelen de grond openbreken onder onze voeten geen gaas op de grillige slingergang van onheelbare diepe wonden we horen de angst in zwarte verhalen in het boomloze landschap waar elke beweging dodelijk is en licht zich verbergt…

botsen tegen de anti-zon in de vijver zonder vooroordelen de vogel en de boom en de wolken en de zon en de vijver worden zich in het moment van nu schenken zich uit, vullen alle mogelijke werelden zonder moeite is alles, wat het is: de precisie van de werkelijkheid degene die zich -ik- noemde ontwaakt, kan niet meer terug naar een onhele…

Men zag het vroeger langs de kaden draven, Het is vergeten nu of reeds begraven, Prooi van zijn laatst, onheelbaar averij. Voorgoed gedaan? Vergeefs gekalefaterd? Daar ligt een schip, waarop ‘Vertrouwen’ staat, Ik zie een jongen, turend over 't water.…

ik was onheelbaar mijn geheugen liet me toen ook al in de steek, zoals dat gaat met verwarde mensen, je denkt je drinkt je vlucht wat en staat altijd langs de kant van het levenspad, kijk, zie je?…

bedreven maar met de beker op het oog moest hij toch weer opgeven met een blijvende tenniselleboog Bij de voetbalclub aangemeld kreeg hij weer veel energie Snel moest hij echter van het veld met een slepende voetbalknie De volgende stop was de golfbaan Alhoewel hij daar niet veel bewoog was het na 18 holes weer gedaan met een onheelbare…