Als ik aan een natuurgedicht
denk worden mijn
oogleden loodzwaar. Overweeg
ik een stilleven dan bekruipt
mij de angst bekneld te raken
tussen een dode fazant en
een tinnen schaal. Pisbakken,
dansende letters, fietswielen,
uitgerangeerde flessenrekken –
kijk eens wat
Marcel Duchamp uit
zijn dokterstas haalt.
Twee keer daags…
Aan de piazza lag een stip die de stroom brak
Een ader van traag staal kromt zich er rond
In dat lillend hart, die pomp van Rome
Rees de tempel uit zijn rechte hoeken
Gewijd aan Mars en Venus
Genesteld in hun glazige greep
De koepel is een log puiloog
Gestut door wanden van beton
Hun draagkracht fijn berekend
Een lichtkegel valt binnen…
Gaea
ik ben moeder, Almoeder Aarde; ik geef
leven, dood en wedergeboorte; ik geef
gul uit overvloed van mezelf; ik geef,
maar soms dan neem ik.
Pan
luister: spring en dans mijn kind, groeiend, volg mij
lach en zing en speel mijn kind, stoeiend, volg mij
leef en drink en lief mijn kind, bloeiend, wees vrij
vrij mijn kind, met mij.
Aphrodite…
Ik schuifelde rond in het Panthéon,
waar ik onder anderen de stenen graven
van Voltaire, Rousseau, Hugo en Zola
ontdekte, achter ijzeren spijlen, extra
beveiligd tegen de boze buitenwereld,
dacht ik, terwijl de kille mufheid
op mijn adem sloeg.…
Zou met z'n patefóón naar buiten
gaan
Als vogelaar, voor één der
laureaten
Al was hij Edith Piaf en
Patachou
Jacques Brel en Yves Montand nog lang niet moe
Hij luisterde, in 't vroege ochtenduur
Naar vogelzang, op zoek in de
natuur
Als inspiratiebron voor
laureaten
Voor hem zijn 't chansonniers en chansonnières
In 't Panthéon…
1.051
Bezig met laden