Gedichten

gedicht (nr. 3.948):

Stilleven

Als ik aan een natuurgedicht
denk worden mijn
oogleden loodzwaar. Overweeg

ik een stilleven dan bekruipt
mij de angst bekneld te raken
tussen een dode fazant en

een tinnen schaal. Pisbakken,
dansende letters, fietswielen,
uitgerangeerde flessenrekken –

kijk eens wat
Marcel Duchamp uit
zijn dokterstas haalt.

Twee keer daags innemen en
niet versagen – mijn handen
beginnen prettig te jeuken.