970 resultaten.
´Kunst is meer dan vorm en kleur´
hartenkreet
2.0 met 24 stemmen
79 Kunst is meer dan een vorm of kleur het is een spiegel van de maker en de kijker.
Het is een brug tussen twee zielen die elkaar vinden in een beeld of een klank.
Kunst is een dialoog, een uitwisseling het is een vraag en een antwoord.
Het is een uitdaging en een ontdekking het is een verhaal dat nooit eindigt.
Kunst is een geschenk, een genade het…
GELIEFDE SPIJS
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
73 Bij een daguitstapje
of rondlopen in de stad
even een eethuis ingaan
om te genieten
van eenvoudig gerecht
dat je maag tevreden stelt
een smakelijke schotel
twee sneden brood
wit of bruin naar believen
daarop smelt boter langzaam
't spiegelei sist soms nog
houdt plakjes kaas warm
daaromheen zorgen
slablaadjes en schijfjes tomaat
voor…
Op Canvas
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
61 ik vermijd het
oranje rood
weg dat verzengende vuur
het onheilspellend geluid
van bommen en granaten
impressies van de dood
mocht ik jouw land willen
vastleggen op canvas
nee dat wat is zal ik dan weglaten
zodat men kan zeggen
hij legt alleen vast
wat ooit van waarde was
en waarnaar men altijd
weer zal blijven verlangen
op den…
schilderij
netgedicht
1.0 met 10 stemmen
116 één streep staat overeind
en één ligt er op z’n zij
het stelt niks voor
en toch maakt het me blij…
SCHITTEREND - ode aan Walt Whitman
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
54 in de donkergroene bundel
neuriet de held dromend
zijn legende tegemoet
schepper van een poëtisch collage
dat de ogen vasthoudt zoals
The Joy of Life of Sterrennacht
ik ben een kosmos schrijft hij
een oneindige ruimte samen
met alle materie en energie
een van de wilde jongens
halfgod van innerlijk gezang
weefsel van stemmen
ik…
Weerwolf
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
92 Daarboven in de lucht
maken wolken een lange vlucht
Gedreven door de wind
of door een herderskind
Vormen zich tot schapen,
olifant of apen
Laat je fantasie maar gaan
Kijk daar komt een weerwolf aan
De schapenwolken breken open
Kwijl komt uit de bek van de weerwolf lopen
De lucht wordt plots gitzwart
maar door bliksem soms verlicht
De donder…
De kastanjeboom
netgedicht
2.0 met 3 stemmen
71 stierf een langzame dood
met de jaren verstikten haar wortels
tot zij niet meer ademen kon
en al haar groen verdween
haar standplaats is bij een kinderboerderij
daaraan een theetuin met terras
een blikvanger was zij ongekend
en ook een schaduwbrenger
na haar heengaan werd zij ingekort
haar stam en enige takken bleven
het was nogal een…
gewapend glas
netgedicht
4.0 met 6 stemmen
87 men moet
klanken proeven
ritmes voelen
stemmen vinden
men moet
poëzie wegen
op schalen van
eigenzinnigheid
men moet
secuur schrijven
langzaam kauwen
woord voor woord polijsten
men moet
lijstjes van het moeten maken
tot het nieuwe weten
men moet
uit verlangen schrijven
Laten wij nog eenmaal
de kamer wit maken
nog eenmaal…
okerzwart
netgedicht
2.0 met 4 stemmen
44 tijdens de valduur
als goudstormen al zijn gaan liggen
ergens ter hoogte van twijfel
en weinig trefzeker
verschijnt een gelijkende beeltenis
die geen licht doet branden
daarmee is het al zo laat
dat vergeten geen zin meer heeft
lijkt vlees verdampt,
bestaat aarde uit huiver
zo diep verscholen dat er
zelfs geen tijd meer is voor…
WAAIENDE ONTVANGST
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
58 Terwijl op brieven
en in kranten het jaar
achttienhonderddrieëntwintig
zwart prijkt op helder wit
of vage champagnekleur
ligt de beroemde Beethoven
dove schrijver van toonkunst
onder bomen op klanken
der toekomst te wachten
geen geluid bereikt zijn oor
boven hem zwerft de zefier
luchtige kronen van pijnen
wuiven licht en bemoedigend
zware…
aquarelle fragile
netgedicht
4.0 met 6 stemmen
107 in enkele woorden
iets fraais beschrijven
blijkt nog een hele klus...
teder het aquarel van
de frêle jonge vrouw
die haarzelf in naaktheid
met ietwat schroom
bloot heeft gegeven
voor de eeuwigheid…
Het schilderij
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
26 mijn ogen zuigen
de kleur in zich op
slurpend
voedend
als ware het voedsel
intens
smaakvol
overweldigend
explosief
en eigenlijk onbeschrijflijk
wat het met mij doet
een doek beschilderd
vol seringen
in een vaas
paars…
Een paar vegen verf
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
26 Schijn is een kunst, een paar vegen
vormen van verf, een intieme ervaring
van velours, huid en verdriet
Een mooier vak bestaat er niet
dan schaamteloos direct nabijheid
en diepte te voelen, zoals in bed
Schijn bedriegt, mijn faillissement
is maar een façade, als een naam
die onwetend aan je gegeven wordt
Schulden heb ik niet meer
geld…
simple things
netgedicht
2.0 met 3 stemmen
43 twee dansers
voeren samen
passen uit
een volmaakte
glasheldere
pas de deux
een samendans
ademloze expressie
van ingehouden gevoel
het laat zich lezen
ontpopt zich in
kleine subtiele gebaren
simple things
de schoonheid van
schijnbare eenvoud
twee dansers
voeren samen
passen uit…
Confrontatie
netgedicht
3.0 met 8 stemmen
80 Het atelier, een kille en lege arena,
bevat al het materiaal dat hij bezit,
aan de wanden hangen zijn werken,
op een ezel een doek, uitdagend wit.
Als in een roes, het penseel als wapen,
valt hij aan, maar komt zichzelf hard tegen,
want hij is de verf, het druipende palet,
hij existeert in woeste lijnen en vegen.
Hij beseft hoe weerbarstig…
Wisent
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
60 Nabij het modderige pad,
aan de rand van het Noorderplantsoen,
staat, in scherpe schaduwen gevat,
de grijze wisent in 't groen.
Massief en vol intense kracht,
de kop strak naar de grond gebogen,
houdt hij roerloos de wacht,
hij kent angst noch mededogen.
Dreigend en aanvalsbereid,
door kastanjebomen in de rug gedekt,
hunkert hij naar de…
Het atelier (Vermeer)
netgedicht
4.0 met 6 stemmen
56 ik zet mijn liefje weer eens op het doek
met het verzenboek dat op de arm rust
dat ze prachtig is ben ik mij van bewust
wat mij betreft hoort ze in die ene hoek
de rok die ze draagt kleur ik met geel in
omdat het prima bij het tafelkleed past
ondertussen doe ik wat verf op de kwast
die moet zorgen voor een prachtig begin
vanaf mijn kruk…
STUIVENDE ZIN
netgedicht
2.0 met 6 stemmen
41 Onder het boompje zit een man
te kniezen; in de hand een vel papier.
Welke kunst baart zijn gedachtenvertier?
Tekening of dichterswerk? Niets daarvan!
Wat bloesem daarboven voor raad geven kan?
Kijken, snuiven en dubben helpt geen zier.
Kunstenaarsogen zijn vol troebel zeewier.
Hard en gesloten blijft de hersenpan...
Opeens een rilling!…
UITING
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
28 Menselijke drang wil zich vertonen,
vredig, soms stormachtig, in wijze spraak,
zang, verfgefluister of beitelgekraak,
wat men steeds zal eren, dan wel honen.
Afbeelding en klank mogen blij wonen
in vele geesten, die het als schone taak
doorgeven aan wetenschap en vermaak.
Zal sterke trots bij kunstenaars tronen?
De wonderbare, geschonken…
Museumbezoek
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen
79 Ik kijk naar het doek en voel de strijd
Van kunstenaars de schilders voor mijn tijd
Beroemd verworpen of nog onbekend
Hier voel je dat je gelijken bent…
Dure namen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
60 Machthebbers folteren geen paleis-
wacht meer om voor hun lusten
een tuin te roven uit het buitenland
nee, tegenwoordig is geld genoeg
het magnetische grote geld
dat altijd knechten vindt
Kijk goed naar dit schilderij
de kleuren zijn donkerder, en oud
is de verfhuid, eeuwig
meesterlijk zijn de penseelstreken
maar toch is deze materie…
Ferm Fier Weelderig
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
142 Zie haar daar zitten onverzettelijk
Zij is een vrouw die ik totaal niet ben
Een en al vruchtbaarheid die ik verken Haar kracht is hopelijk besmettelijk
Hoe vlezig zijn haar rug en buik en armen Hoe stoicijns berust ze in haar lot
Ervaart ze in de zon wat zingenot?
Ze heeft voldoende huid om te verwarmen .
Bloot lijkt ze wel op haar van…
Baarlijk
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
52 Baarlijk!
Baarlijke Wijsheid!
Bazige bassen barsten de krakende graten van broze baarzen.
Lakeien laven zich lachend,
de bezige koning’s laarzen lakend,
aan bossen levende have,
van ‘t barre land.
Zwaar zand.
Brandend zand!
Vurige vlammen, zengende zwaarden, briesende paarden,
zingende meermin, wichtige woorden, zware waarden.…
Ars Poetica
gedicht
4.0 met 9 stemmen
3.000 De dichter kent geen geheimen
waarover hij iets weet te zeggen
dat niet een woordspeling is,
het tijdverdrijf van zijn regels
Hij kiest uit een taal vol tekens
de tekens die stilte verbreiden:
zijn woord, uit stilte genomen,
keert tot de stilte terug.
Hij oefent zich in het zwijgen,
een tegenstrijdige zanger,
en zingt overstelpt door…
[ De danser onthult ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
56 De danser onthult
verbaasd geheime deuren --
die niemand kan zien.…
Programma
gedicht
3.0 met 49 stemmen
18.121 Weet ik veel hoe poëzie eruit
moet zien. Niet dat statische,
dat uniforme. Daar hou ik niet
zo van. Dezelfde toon herhaald
tot in den treure, en dat dan
'vormvastheid' noemen, of 'een
eigen stem', dat soort gelul.
Nee daar hou ik niet zo van.
Geef mij dan maar het favoriete
snoepgoed uit mijn jeugd. De
toverbal. Je zuigt en zuigt
maar…
mythos.
netgedicht
3.0 met 11 stemmen
167 voor Elsbeth M.
het blauw en wit
van het land
in de verte
beschrijft de
eeuwenoude mythes
met de kracht
van overlevering
waarin je wel
moet geloven
geluk is hier
aan boord gaan
op weg naar dat
betoverende eiland
in gindse verte…
Dat kan ik ook!
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
29 De meeste mensen lopen voorbij
denken hoogstens: dat kan
toch wel mooier, dat kan
een kind ook, hokjes inkleuren -
een paar keer oefenen
om ze egaal te vullen, zonder krassen
en binnen de lijntjes te blijven, maar
zijn ze er zelf ooit voor gaan zitten?
Weten ze nog hoe dat voelt?
Dat je er helemaal in opgaat
dat de tijd stilstaat en alles…
Zonnebloemen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
85 Als ansicht namen zij en masse een ongekende vlucht
By airmail naar het felle licht
van verre tropenoorden
Zo tastbaar, de ontvanger kreeg een langverwacht bericht
Van Theo, Henri Paul Gauguin of Vincent's jonge nicht
Een groet of levensteken aan de wand door ijle lucht
Liet jou zo nooit met lege handen
op hun verre tocht
*…
JETJE
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
91 In een tuin vol meerstemmig vogellied
groeit het meisje op, dat door deze tonen
in het schone rijk der muzen mag wonen,
van mensen- en dierenklankenspel geniet.
Haar gave rijst bescheiden, doch taant niet,
ontvangt de eer op het klavier te tronen:
tere vingers maken storm in boomkronen
of zacht zingende zucht uit wuivend riet.
Ze bereist…