biografie: Rogier de Jong
Rogier de Jong (Groningen, 1952) debuteerde op zijn twintigste met poëzie in Tirade. Na publicaties in De Brakke Hond, Ballustrada en Meander Magazine verscheen in 2019 zijn eerste dichtbundel Memento. Begin 2020 verscheen de opvolger Seinpost, ook bij uitgeverij Liverse.
Rogier de Jong is stadsdichter van Aardenburg. In 2020 stelde hij voor het literair periodiek Ballustrada een bijdrage samen met werk van achttien Zeeuws-Vlaamse dichters, onder wie Jacques Hamelink. Rogier de Jong woont tegenwoordig in Zeeland. ‘Uiteraard gaat er niets boven Groningen, maar eronder is het ook prachtig,’ aldus de dichter.
Inzendingen van deze schrijver
12 resultaten.Afscheid
gedicht
2.0 met 13 stemmen 
5.753 Soms moet je jezelf naar de
waterkant begeleiden. Tijd
voor een stevig gesprek.
Laten we een uitroepteken
plaatsen, een puntkomma
schrijven maar geen punt
zetten want die doet de deur
dicht. Laten we ons naar de
loopplank begeven. Jij gaat aan
boord terwijl ik mijn zakdoek...
Kerstgevoelig gedicht
gedicht
1.0 met 28 stemmen 492 Weet je wat, ik ga dit jaar kerst vieren.
Uit vrije wil, want het is niet verplicht.
Onder de bomen dicht bij de staldieren
houd ik mijn mensenbestaan tegen het licht.
Wat heb ik gedaan voor de liefde?
Was ik wel vergevingsgezind
en verdraagzaam? Wat griefde
mij zo dat ik doof werd en...
De god van negen levens
gedicht
3.0 met 260 stemmen 2.044 Laten we het eens hebben over
die ongenode kostganger, die gast
in zijn zwarte pij met zijn capuchon
en zijn oeroude bosmaaier. Die
uitblinker in hinderlijk volgen met
zijn salpeter en zijn klapperende
tanden, zijn oogschaduw, zijn
holle kassen en zijn voetafdruk
die nooit wordt...
Zoeklicht
gedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 655 ’s Avonds kroop het
licht van de vuurtoren over
mijn slaapkamermuur.
God zoekt mij dacht
ik dan. Hij kijkt of ik
wel in mijn bed lig.
God was de politieman en de
vuurtoren zijn zaklamp.
Ik heb me nooit meer kunnen
verbergen. Nog steeds vrees
ik die lichtbundel die kruipend
mijn...
Dedain
gedicht
4.0 met 2 stemmen 1.793 Dedain is eigenlijk ook
een tweedehandsjas. Een
pronkstuk dat je hebt
buitgemaakt op een ander.
Met je gestifte lippen en
je vooropgezette hermelijn,
de zinnen die je in kringetjes
uitblaast nadat je een
achilleshiel hebt ontwaard
veer je op ten koste van
iemand anders....
Zoek
gedicht
3.0 met 2 stemmen 919 Hoe dat eruitziet: de
wedijver tussen een vrouw
en een kind.
De hoofdpersoon
is onmachtig, zijn vuist
kan de tafel niet vinden.
De hoofdpersoon
wankelt, zijn voeten
kunnen de strepen niet vinden.
Alles is anders.
Het bord is verschoven.
Er is een lege plek in het midden.
Wat is achtergebleven
gedicht
3.0 met 3 stemmen 938 Wat is achtergebleven: een soort tijd.
Herinneringen aan herinneringen.
Sommige tikken nog, andere zijn
vastgelopen, bevroren, verstijfd.
Misschien herstelt
er iets, verstrijkt tijd –
blijft er iets achter dat
op een verleden lijkt.
Maar het is niet meer dan een
poging, het kopiëren...
Wadden
gedicht
3.0 met 1 stemmen 2.797 Na je dood werd ik
opnieuw verliefd op je.
Ik was met een vriend
op de Wadden, in het
hotel waar we dat voorjaar
samen ook geweest waren.
Je wist toen al dat de pijn
in je rug geen rugpijn was
maar gaf geen millimeter
toe aan dat weten.
Je weigerde de gifbeker
tot de laatste...
Bruidssluier
gedicht
2.0 met 20 stemmen 785 Eigenlijk hebben we het
stadium van de hooizolder
nooit helemaal achter ons gelaten.
Alles beter dan een
doorsneerelatie, die gevangenis
van het patriarchaat.
Je voerde een zachte guerrilla
tegen de gevestigde orde – samen
belichaamden wij een kruistocht tegen
de machohorden –...
Wie was het?
gedicht
4.0 met 1 stemmen 804 Was het een rieten
zoldering? Of was
het een hooiberg?
Lag ik gevloerd of lag ik
op jou? Was ik de missionaris
of was ik novice?
Tenzij jouw wangen gloeiden van
opwinding zag ik mijn schaamte
weerspiegeld in jouw gezicht.
Tenzij mijn zaad terugvloeide uit
jouw schoot zag ik mijn...
Stilleven
gedicht
3.0 met 1 stemmen 768 Als ik aan een natuurgedicht
denk worden mijn
oogleden loodzwaar. Overweeg
ik een stilleven dan bekruipt
mij de angst bekneld te raken
tussen een dode fazant en
een tinnen schaal. Pisbakken,
dansende letters, fietswielen,
uitgerangeerde flessenrekken –
kijk eens wat...
Medusa
gedicht
3.0 met 2 stemmen 731 Ze droeg een
sinaasappelnetje op haar kop
en had kromme benen.
Niet talig maar kraaiig – en
kras voor haar jeugd – was
ze het uitgelezen schaap
buiten de kudde. Wij niet, wij
blaatten en blaften
en probeerden te bijten.
Ach, die blik van haar… mene
tekel. Er was geen...
