Gedichten

gedicht (nr. 4.679):

De god van negen levens

Laten we het eens hebben over
die ongenode kostganger, die gast
in zijn zwarte pij met zijn capuchon
en zijn oeroude bosmaaier. Die

uitblinker in hinderlijk volgen met
zijn salpeter en zijn klapperende
tanden, zijn oogschaduw, zijn
holle kassen en zijn voetafdruk

die nooit wordt gevuld. Ik heb het
volgende over hem te zeggen.
Hij is geen onverlaat maar een
spiegel van gene zijde waarop

beproevingen een rekensom
worden. De waarzegger van kwaad
tot erger, de god van negen levens die
zo nodig nog een tiende voor je verzint.