Alle inzendingen over perelaar

Maar zie hoe oud en al een beetje dood de perelaar nog bloeit hij denkt er het zijne van zolang de zon maar op zijn knoken gloeit…

Perelaars in bloei onbeschrijfelijk genot begin van april…

Er rotten peren onder de perelaar hoe twee paarden staan te ogen…

Een zee van paardebloemen liep een boomgaard onder de voeten de perelaars kijken ervan op…

Het was een landschap van rijp op appelaars en perelaars en elzenhagen je weet wel van die langgerekte die maakten dat je nooit het noorden kwijt waart en dat was mooi…

'k Zag een tuin vol fantasie 'k zag er kinderen stoeien met pijl en boog 'k zag er perelaars bloeien de armen naar omhoog…

Een oude boomgaard 't hangt vol appelen 't zit vol koeien en twee perelaars hooguit vol gebreken houden het voor bekeken…

De zon heeft dit jaar flink zijn best gedaan, Mijn perelaar zit barstensvol met peren. Waar ik die fruitsoort jaren moest ontberen, Kan ik die perenstroom nu amper aan. Mooi meegenomen bij die perenstroom: Ook peren vallen nooit ver van de boom.…

misschien zoals george bernard shaw die bij het snoeien van een perelaar een tak brak en viel vierennegentig jaar na zijn geboorte en als mijn asse dan vermengd met deze van mijn lief is uitgestrooid op het tuinpad en de rozen denkt de toevallige bezoeker hé die witte stof is vast iets tegen slakken…

En, terwijl ze daar zo drentelt, Komt een blaadje neergewenteld Uit de lage perelaar Voor de voeten van Agaatje, Die het langgesteelde blaadje Vallen ziet, en kijkt er naar. Komt ze weer de boom genaderd, Valt er weer zulk groen gebladert Voor de voeten van Agaat.…

Hoe traag de dagen waren daar langs de oevers van die stroom en ik onschuldige uren weefde in de schaduw van een perelaar de wereld leek zo eindeloos zo hoog, zo breed en alles was alleen voor mij ze zijn voorbij de trage dagen maar soms in de diepdruk van de nacht wenken ze en hoe ik mij dan keer op keer in hun armen stort totdat…

Via via volgt tip over halfdode perelaar in aanstonds te decimeren bogaard. Entmes in weitas spoeden broeders pomologen op vroege zondagochtend richting Achterhoek, treffen Zoete Brederode aan, decennia verloren gewaand.…

De Perelaar in bloei gelijk een bruid waarvan de bij de honing weet te nippen. Alleen die kikkers met hun schor geluid verwens ik af en toe tot op de klippen, want als die geil zijn en dus willen wippen, schalt hun fanfare ieder spuigat uit. En als ze midden in de nacht nog kwaken gun ik ze klem, in alle twee hun kaken.…

Ik voel nog 't dokkeren van de banden op de ongelijke keien en hoe hij dromend stilstond soms en luisterde, één vinger op de mond, naar 't juichen van de lijster in een perelaar en 't verre, hese blaffen van een hond.…

Nog onlangs stond gij daar, o schone perelaar, één witte wolke blommen, die 't weerd was om te zien, en die naar u de biên van verre en na deed kommen. De zomer ging voorbij, en dan bekroondet gij uw edel hoofd met bruine, zoetvleesde peren, van daar schier mijn hand aan kan tot in uw hoogste kruine.…

Als een schip vaart langs de maan roeken naar hun slaapplaats gaan als over kattenpaden en -wegen kattevoetjes gaan bewegen de oude gnoom op de schutting zit stil en vroom, alsof hij bidt als peren vallen loom en zwaar van de kromme perelaar fladderen de kleine kinders door de hof als dikke vlinders kruipen door ligusterhagen eten…