Alle inzendingen van Give

"Mijn liefste, jong en slank zijt gij, als een ceder op de Libanon, lieftallig als de rozentuinen in Jericho." (Hooglied) Troost mijn volk, liefste, breng troost om de groene ceders van leven hun kruinen gebroken, om de rozentuinen van toekomst, voor altijd geknakt. Pas nog zongen ze bloemen hier, de stralende kinderen uit de…

Hoelang nog kaarsen en witte bloemen in de regen op de straat? Hoelang nog nutteloze woorden en klepperende haat en andere kleuren tegen? Hoelang nog kinderen vermoord en mensen om huid, om taal en om hun dromen, eer wij -welk volk, welk ideaal- ooit tot besef en tot bezinning komen? De wolken wenen witte tranen waar ik sta, verdriet…

Ze wordt zestien bijna, Liesje van de buren. Ze wordt bezien weldra en krijgt al meisjeskuren. Want als de jongens uit de straat beginnen lonken, heeft zij, de kin omhoog geeneen een blik geschonken. Ze smelten allen voor haar lange donkere vlechten die zij uitdagend zwaait: laat ze maar voor haar vechten! Ze wordt zestien bijna, Liesje…

Soms denk ik af en toe nog even aan 't dorp van toen, nà d'oorlogsjaren, waar wij nog jong en kinderen waren: de wind door 't malse lindengroen, de zoete lucht van meidoornhagen, heel vluchtig als een avondzoen. 'k Zit dan weer vooraan op de fiets bij vader als hij, avond al, nog werken gaat bij boerenmensen uit de straat of verder. Ik…

Je zetel bij 't raam met lange jaren gevuld, heb je alle mussen geteld bij naam, voor elke mus een bolletje van je paternoster. Het raam ziet op vroeger en joelende kinderen. De zomers daarbuiten verkorten en leggen stof op de foto's in je hoofd binnen en de klok die het tikken vertraagt. Er is iets met de dagen en je kijkt naar…

Marieke, zie toch hoe groen het land, hoe vol van bruisend leven. Geef me je hand! Je kent toch nog de lieve geur van lentedreven, van bomen versgesnoeid. Kijk dan hoe alles groeit en reikt naar 't licht, de lange winter en de koude dood voorbij. Laat ons door malse weiden sompen voor 't wonder van de eerste paardenbloem, van 't…

Je vulde net het halve deurgat met je pruilmond, je haar en veel zon in je ogen. De tijd en de zon stonden stil, want er hing een knoopje los aan je jurk, je bloemetjesjurk en je kous aan lichtkant naar beneden. En de bruine kip keek lang en kwaad naar je boterham met sirop de Liège. Maar de tijd stond stil en jij stond stil, met een…

Weet je nog, Jetje, die middag, hoogzomer, jij onder de linde bij de hofpoort met het spel van licht en schaduw op je grote ogen, lievrouwkesblauw en over de gouden sproetjes langsheen je neus. Je lachte verlegen en boodt me een mandje met kersen die geurden naar zomer en spijt. We bloosden verlegen wat om ons kleine geheimpje. Die middag…

Ik loop langs de oude school, een omweg om weg te zijn uit 't spinrag en de nevel in mijn hoofd. De sneeuw was nooit zo wit als toen wij kinderen samen en hoe samen, de verse sporen liepen, de tijd vooruit, naar 't groene poortje aan 't einde van de straat. Vergeefs zoek ik de weg terug, voor altijd afgesloten.…

De kleine huisjes staan warm bijeengevleid te blozen waar de late lentezon ze dichtdekt met de ijle deken van de trage avond. De mensen zitten buiten stil te praten van de gewone dingen uit hun kleine wereld, veel stilte tussenin. Vragen waarop geen antwoord wordt verwacht blijven nog even hangen en lossen op in blauwe slierten uit een tabakspijp…

De rozen dragen parels uit de handen van de morgen, parels voor mijn liefste die in het open raam een frisse mond haalt en de ochtend zoent. De zomerlucht hangt blauw-gewassen en geboend te drogen in een spinnenweb van licht. Ik voel de naaktheid van de nieuwe dag heel dicht, als was de wereld pas deze nacht geschapen. Een tortel drinkt…