Rouwzang om Libanon
"Mijn liefste,
jong en slank zijt gij,
als een ceder op de Libanon,
lieftallig
als de rozentuinen in Jericho."
(Hooglied)
Troost mijn volk, liefste,
breng troost
om de groene ceders van leven
hun kruinen gebroken,
om de rozentuinen
van toekomst,
voor altijd geknakt.
Pas nog
zongen ze bloemen hier,
de stralende kinderen
uit de stammen van Abraham,
de donkere meisjes
met de lichtende ogen
van de zee.
Waarom, mijn liefste
bloeien nu vurige
rozen van dood
in de nacht?
Waarom moet ik je haten
en is er een overkant
zo ver?
Waarheen vluchtte de duif
die bloemen zou brengen
en groenende twijgen
om door je haren te vlechten?
Rood in de morgen van rouw
de lavende wateren
van de Letani,
waar ik de schoonheid mocht zien
van mijn bruid:
de vredige lijn van je hals,
je borsten, als jonge gazellen
ooit,
versgedolven terpen geworden
op de graven van de hoop.
Geplaatst in de categorie: actualiteit