Alle inzendingen over stemvork

we hoorden muziek samen zochten we de melodie om ons leven te verrijken jij koos de tonen zuiver en oprecht ik neuriede een octaafje lager wij klonken echt niet slecht toch konden we tot nu de dissonanten overleven maar stemvork niet te veel we hebben elkaar alles nog te geven…

Voorwaer wij gaen niet naar de gallemiezen De stapel vee verblijft in megastallen Daer toont de bbb haer stierenballen Pvdd draeit loeren voor hun kiezen Het omzicht programmeert zich tijdeloos Puk van de pimpamflettepet gaet los Dan is de hokjesgeest pas echt de klos Met bolknak klapped uit de eigen doos Ik denk dus ik ben,…

Een klankbord krijgt zij met een stemvork erbij en dan hoort men 'r smakelijk eten.…

Het is niet wat wij zien `t is de echo aller- egostemmen trillingen van de stemvork een weerklank en het eigen altruïsme plaatst klanken in onbewust verweer overstemmen allereerst liefde en mededogen.…

wat mij zo raakt is je gebarsten stem een open vuur dat flakkert in je oog je milde hand die zo secuur de nadruk legt die felheid van je hart waarmee je dweept en mij beweegt je laat de noten beven op de stemvork in je schorre keel…

- Sonoor, doordat ze, - van gezang bezeten - het met een stemvork van een klankbord eten.…

Mijn stemrecht laat ik uiteraard niet lopen Nee, ik doe graag mijn burgerlijke plicht Maar ik ben echt vergeten waar hij ligt Vertwijfeld trek ik alle laatjes open Ik heb tot woensdag, vind ik hem op tijd Of ben ik werkelijk m’n stemvork kwijt…

Als je luistert hoe het oude zingt en sterft tussen eb en vloed, in golven uitdeint, in afdruk in het natte zand, als een hobo in de kristallijne lucht, een gouden stemvork. Stil is mooi als je fluistert, in lange halen, in wind over snaren, als je fluistert dat je mij graag en de meeuw op het strand en dat je wacht. Stil is mooi.…

De sleutel tot dit in allerijl in elkaar geTimmerd snelsonnetje ligt ditmaal bij de stemvork van onze klankdichter van de dag, Bart Adjudant ___________________________________ "Het stemvolk twijfelt, maar toch mag ik hopen Dat men mij ziet als leider, niet als wicht Een feeks met smoel, een sfinks zonder gezicht Een Rutte 2.0...zijn ze bezopen…

Tijdens het krijten bij de opdracht op het bord snerpte jouw vingernagel het krijtje was te kort je schreef over de liefde geschoold als ijsjesfrik en schetste schuine letters van zwart-witte-wijzersblik bij allergie voor piepen komen krassen te hard aan blijf hier het liefst niet eten maar sla een stemvork aan steels luisterend naar…

hart verstilde in de stilte die zij zocht bedacht ze liedjes -magistraal die bijenzoemend in haar hoofd haar steeds weer gaven wat ze wilde ver voorbij de exodus van het verkommerde kabaal Ze ouvertuurde hoge noten onverdroten -tot ze gilde geinballorig als ze was verloor ze weer een andermaal haar muzenmalend hoofd in wolken waar geen stemvork…

zwartgesleepte sluier, soezende zomer tuimelt lichtvoetig als een vilten stemvork over ons glinsterdak, ondermaans bestaan krioelt van noten, zingt van opschudding, klinkt lentelijk, tot winterstof helderhoog zweeft, licht wordt als groeiend gras haar bloemen ten hemel richt alsof God spreekt, zij vergeten dat bangtrillende kou anders is dan…

op het podium van het gebouw waar het concert was voorgezet zat ik achter kaarsrechte sopranen met stemvorken van divaformaat die te laat achter glimmende ballen en bassen zich coloratuur zongen de alten sprongen lager dan gewenst en grepen van onderen mis tussen kermende tenoren in plaats van staccatocastraten die verveeld hun piccolo’s…

waar het kerstconcert werd opgedist zat ik schuinboven valse sopranen met stemvorken van divaformaat doch veel te laat zich coloratuur zongen achter kaalhoofdige bassen waarvan de haren niet rechtop konden gaan staan alten sprongen zonder vleugels lager dan gewenst en grepen tonen mis tussen de benen van kermende tenoren waarvan staccatocastraten…

waar het kerstconcert werd opgedist zat ik schuinboven valse sopranen met stemvorken van divaformaat doch veel te laat zich coloratuur zongen achter kaalhoofdige bassen waarvan de haren niet rechtop konden gaan staan alten sprongen zonder vleugels lager dan gewenst en grepen tonen mis tussen de benen van kermende tenoren waarvan staccatocastraten…

Iedere dag weer aardappelen schillen ajuinen stoven citroentjes persen kleertjes aandoen de dans inspringen stoofpot allemaal kut en peer vruchten van alweer dezelfde scheppingsdrang woordjes persen op papier vruchteloos want ze hangen nooit gelijk die contra-gewichten werken als een aarding zoals een stemvork je plat op de buik krijgt geen…