Tijdens de vliegreis van zakenman Eddy Van der Linden
hangt in het toestel een geur van urine en buikwinden,
als er over luiers wordt geklaagd
en men om in- en onderleggers vraagt,
blijkt hij zich op een "incontinentale" vlucht te bevinden ...…
Hij die, - uit vrije keus - ,
En in zijn achter kamer,
Met hoofdpijn als een hamer,
En volgestopte neus,
Met klemming op zijn water,
En lusten als een kater,
En met een stijve nek,
En vijf gebroken ruiten,
En deuren, die niet sluiten,
En 't Pootje* in zijn kuiten,
Er uitziet als een gek;
Is min nog te beklagen
Dan hij, die drie paar dagen…
De veest wordt met dit woord fraai aangekleed.
Je denkt haast aan een Italiaanse wijn,
doch flatus, ja het is maar dat je ’t weet,
is niets meer dan een ordinaire scheet.
Hij komt vaak als je spek en bonen eet;
op ui gedijt hij ook bijzonder fijn.
De flatus, ja het is maar dat je ’t weet,
is niets meer dan een ordinaire scheet.…
woeste beweging
van de trein die zich door het landschap trekt
op weg naar een laatste bestemming,
ik voel dat de emotiecensuur heeft toegeslagen
niets is meer zegbaar als het niet heftig is
mijn innerlijke zelf vecht met een bitter tegenstreven,
langs het geboomte en het kreupelhout slingert de trein
in een langgerekt voortgaan via de buikwind…